The Fermi Paradox

The Fermi Paradox: een wetenschappelijke term voor een gedachtegang die wordt toegewezen aan Italiaan Enrico Fermi. Deze paradox vraagt zich af waarom we nog geen contact hebben gehad met buitenaardse wezens, ondanks het overweldigende statische bewijs ervoor dat deze wel zouden moeten bestaan. De gelijknamige game duikt nauwelijks in dit probleem, daar wij daar zelf de rassen leiden.

In dit spel, dat zich het beste laat omschrijven als een management sim, ben jij een entiteit dat de ontwikkeling van verschillende sterrenstelsels overziet over een periode van duizenden of zelfs miljoenen jaren, met als doel om vier intelligente levensvormen met elkaar in contact te brengen. Je begint echter met eentje.

Keuzes, keuzes

Welke die ene is staat niet vast. Je krijgt per planeet de keuze uit een aantal soorten, die worden neergezet als gebalanceerd, standaard of ongebalanceerd. Een gebalanceerde soort heb je doorgaans weinig omkijken naar en vereist hoogstens wat bijsturing als ze bijvoorbeeld te snel door de grondstoffen van hun planeet lijken te gaan. Een ongebalanceerde soort plant zich echter bijvoorbeeld voort als konijnen, waardoor je constant acties moet ondernemen die hun nummers in bedwang houden zodat ze zichzelf niet de verdoemenis in helpen.

Je zou denken dat er geen goede reden is om voor een ongebalanceerd ras te kiezen. En in zekere zin heb je gelijk. Toch zal je het moeten overwegen. Want net als bij de creatie van een ras, kan ook de val ervan afhankelijk zijn van één keuze. Je hebt echter niet de vrijheid om onbeperkt de beste te maken. Elk van de keuzes biedt net als bovengenoemd voorbeeld een positieve, neutrale en negatieve optie. Om de positieve te kunnen kiezen moet je Synthesis-punten hebben, die je enkel krijgt door negatieve opties te kiezen. Dus als een hongersnood een van je rassen dreigt uit te roeien, ga je ze waarschijnlijk niet kunnen redden als je ze niet eerder al een keer in de steek hebt gelaten.

Dezelfde keuzes

Het maken van deze keuzes en het balanceren van je Synthesis-saldo kan feitelijk de kern van je gameplay-ervaring met The Fermi Paradox worden genoemd. Tussen dergelijke grote evenementen door maak je kleinere keuzes zonder context, waarvan enkel het resultaat wordt weergegeven. Denk aan een eindeloze stroom opties met icoontjes die bijvoorbeeld laten zien dat je kunt focussen op kunst, ontwikkeling of voedsel. Deze hebben rechtstreekse impact op je planeet, al is de mate waarin meer willekeur dan wat anders, en helpen vaak amper mee aan je Synthesis-punten. Erger dan dat is echter…dat het fucking saai is.

Ik heb een groot gedeelte van een middag met de Early Access build van The Fermi Paradox doorgebracht en ben er in die tijd in geslaagd om het spel tot een goed einde te brengen door vier rassen bij elkaar te brengen in vredige samenwerking. Dat zou een prestatie van formaat moeten zijn waar je trots op kan wezen. Dat is het echter niet. Op uiterlijk na verschillen de rassen feitelijk niet van elkaar. Hun ontwikkeling is hetzelfde en duidelijk gebaseerd op menselijke geschiedenis met dingen als de bronstijd en industriële revolutie, religieuze oorlogen en stammen die zich verenigen in steden. Ook events verschilde nauwelijks, met slechts woorden als wanderer vervangen door een alternatief als elder of chieftain. Bovendien kun je niet de koers van een volk in grote maten sturen en ben je gevoelsmatig meer overgelaten aan de rol van de dobbelsteen. Want hoewel je keuzes kan maken, zijn de opties die je tot je beschikking hebt volledig willekeurig. Het voelt daardoor nooit alsof jij echt degene bent die het verschil heeft gemaakt, zelfs als je een intergalactische coalitie weet te realiseren.

Voor de toekomst

Maar zoals gezegd is The Fermi Paradox in Early Access, hetgeen betekent dat er nog volop aan het spel gewerkt wordt. Dat valt ook te zien op de Steam-pagina, waarin men uitlegt dat het een stabiele versie van de volledige game heeft, maar feedback wil op waar het moet uitbreiden. De feedback die ik daarom mee wil geven is diversiteit. Meer rassen en planeten maken immers weinig verschil als ze hetzelfde aanvoelen.

Conclusie

In de huidige vorm is het moeilijk om The Fermi Paradox aan te raden. De game heeft gewoon te weinig vlees op de botten om aan de behoefte van fans het genre te voldoen en wat er is, is bovendien veel te eentonig om erg lang te boeien. Mijn advies voor nu is dan ook om je als groene mannetjes nabij onze planeet gedeisd te houden en de boel rustig te observeren.