The Legend of Zelda: Twilight Princess

‘But before you leave, I liked you to step inside one more world for Nintendo Gamecube’. Dit waren de legendarische woorden van Reggie Fills-Aime, tijdens de Nintendo E3 persconferentie in 2004. Met deze woorden werd een filmpje gestart. De zaal bleef stil, ze wisten niet wat ze nu weer aan hun fiets hadden hangen, totdat er een paard met berijder over de vlaktes kwam aandraven en er op hen werd ingezoomd. Een enorm lawaai kwam er uit de zaal, mensen gilden, juichden en werden behoorlijk emotioneel. Plotsklaps was hij er, de nieuwe realistische Legend of Zelda.

Dit moment geeft maar weer eens aan hoeveel de Zelda-franchise voor velen betekend. Het is echt absurd om te zien hoe een stelletje volwassen kerels staat te gillen en te juichen door een korte trailer. Dit is de grote kracht van Zelda. Wanneer je één avontuur hebt gespeeld ben je verslingerd aan de geweldige gameplay en sfeer die deze serie biedt, je wil telkens meer, het wordt een obsessie, een verslaving. Zelda-games hebben al twintig jaar lang een grote fanbase, mensen die ooit zijn begonnen met een Zelda-game en daar nooit meer van zijn afgekomen. Met het legendarische Ocarina of Time liet Nintendo zien dat de Zelda-gameplay zich ook prima leent voor 3D-games, met Majora’s Mask deden ze dat nog eens dunnetjes over. Toen kwam The Wind Waker, een Zelda-game met een uniek stijl. Alles in deze game was cell-shaded en dat werkte enorm sfeerverhogend. Toch kon niet iedereen deze stap van Nintendo waarderen. Voor diegenen en natuurlijk alle andere gamers, gaat The Legend of Zelda: Twilight Princess weer voor de realistische toer. En hoe!

The Legend of Zelda-games voelen altijd behoorlijk vertrouwd aan. Dit zorgt er voor dat je in no-time in het spel zit en het niet meer los kan laten. Toch heb je bij Zelda-games nooit echt het gevoel, dat het allemaal oude koek is. Elke Zelda-game heeft iets unieks, iets vernieuwends. Bij puzzels heb je bijvoorbeeld niet het idee dat je die in alle voorgaande Zelda-games ook hebt gedaan, in elk deel zitten wel weer nieuwe personages en de wapens hebben altijd wel weer nieuwe mogelijkheden. Zo ook in Twilight Princess, dat volgens Nintendo garand moet gaan staan voor zo’n 80 uur aan gameplay. De wapens zullen wederom unieke mogelijkheden krijgen en Epona (Link’s paard) is terug van weggeweest. Nieuw in dit deel is de rol die Link’s oude vijand Ganon(dorf) zal gaan vervullen. Was hij in de voorgaande delen een beetje een personage dat zich heel vaak op de achtergrond bevond, nu zal hij veel actiever zijn en zal Link hem meerdere malen tegenkomen. Ook zullen we wat meer over hem te weten komen. Waarom is hij bijvoorbeeld uit op de Triforce, en waarom wilt hij Hyrule veroveren?

De grootste vernieuwing van deze game ligt hem echter niet in de zojuist besproken punten. In Twilight Princess gebeurt er iets wat nog nooit in een Zelda-game is gebeurd. Zodra Link de Twilight Realm betreedt veranderd hij, in een wolf. Dit brengt een leuk soort gameplay met zich mee. Op het moment dat Link in een wolf veranderd ontmoet hij namelijk een heel bijzonder personage, dat de naam Midna draagt. Deze zal plaats nemen op de rug van onze getransformeerde held en zal vijanden bevechten. Jij zal alleen Link besturen, wat dus betekent dat je niet zal vechten zodra je een wolf bent. Je zal dan voornamelijk vijanden moeten ontwijken en Midna een zo goed mogelijke kans op aanvallen moeten geven. Ook kun je de nodige puzzels verwachten.

De korte speelsessie die ik afgelopen november had met deze game beviel mij heel goed. Het voelde allemaal heel intuïtief aan. In een level met Epona en een stel vijanden op zwijnen, gaf ik mijn paard gemakkelijk de sporen om de zwijnen zo te kunnen inhalen en te vermoorden. Tussen al de vijanden door zag ik een groot persoon op een zwijn zitten. Dat moest wel mijn doel zijn dus ik ren hem achterna en sla hem meerdere keren met mijn zwaard. Hij blaast de aftocht en springt over een hek. Ik volg hem en de laatste confrontatie met deze baas kan beginnen, op een smalle brug. Na een paar pogingen is het mij dan eindelijk gelukt, hij valt van de brug en ik zegevier. Het andere level wat ik speelde was in een dorp. Hier moest je wat klusjes voor dorpsbewoners opknappen. Dit was niet al te moeilijk en kwam redelijk overeen met de opdrachtjes die je in andere Zelda-games kon doen.

Verwachting

Deze game had eigenlijk al in het najaar van 2005 in de schappen moeten liggen, maar is inmiddels twee keer uitgesteld. Eerst zei Nintendo dat dit alleen was om de game perfect te maken, inmiddels hebben ze ook al bevestigd dat deze Zelda op de Revolution te spelen is, gebruikmakend van de unieke mogelijkheden die de controller biedt. Op de Revolution zal het perspectief van third person naar first person veranderen en zul je met de controller je onder andere je zwaard en boemerang kunnen besturen. De game waar ik het meest naar uitkijk zal er in het najaar dan toch eindelijk moeten zijn, speelbaar op de Revolution en volgens Nintendo een perfecte game.

Conclusie