Yakuza 0

Als ik denk aan Japan, denk ik aan anime, games, otaku’s en Akihabara. Ik denk aan Nara Deer Park, de stranden van Okinawa en de schooluniformen. Wat veel mensen echter vergeten is dat Japan ook veel problemen heeft. En niet zelden zijn deze op de één of andere manier gekoppeld aan de Yakuza.

In tegenstelling tot wat de Westerse media ons doet denken, is de Yakuza echter niet een Japanse variant op de mafia. Tuurlijk zijn er genoeg overeenkomsten, zoals een sterke aanwezigheid bij goktenten, drugshandel en geweldsincidenten, maar een Yakuza zal zelden tot nooit onnodig een burger betrekken. Sterker nog: toen enkele jaren geleden de aardbeving en tsunami Japan troffen, trok een van de grootste Yakuza-groepen massaal uit om burgers te helpen en ondersteunen.

Dit contrast tussen illegaliteit en moraliteit is belangrijk om in het achterhoofd te houden tijdens het lezen van deze preview. Ondanks de generale consensus is de Yakuza-serie namelijk meer dan Grand Theft Auto in het land van de rijzende zon. Met die kennis is wat ik nu ga vertellen niet zo vreemd meer.

Culture in Gaming

Wanneer de demo opstart, bevind ik mezelf op een brug in een Japanse winkelbuurt. Direct naast me staat een standbeeld, dat bij nadere inspectie een persoon blijkt te zijn. Dit ‘’levende standbeeld’’ is een straatartiest, die hoopt ooit met zijn kunst vreugde te brengen, iets wat Goro Majima, het karakter waar ik mee speel, wel aanspreekt. Direct maakt de Yakuza een mentale notitie van de gebeurtenis, waarbij hij zich voorneemt om te kijken of de man in zijn droom slaagt. De toon slaat echter al snel om.

Wanneer ik de brug af loop en de straten van Kansai betreed, word ik belaagd door een stelletje Yakuza van een rivaliserende bende. En op dat moment toont Sega dat ze hun huiswerk hebben gedaan. Voorbijgangers rennen namelijk niet in paniek weg, maar vormen een blokkade van toeschouwers die zorgen dat er voldoende ruimte is voor de vechtpartij.

Hier in het Westen zou een confrontatie tussen twee rivaliserende criminele partijen zorgen voor paniek, omdat je best wel eens in de vuurlinie terecht zou kunnen komen wanneer de wapens boven worden gehaald. Yakuza hanteren echter een strenge gedragscode en vuur- en steekwapens worden zelden gebruikt. De vechtpartij blijft dan ook bij een vuistgevecht, die ik in mijn voordeel beslecht. Niet door ze dood te slaan, maar door te tonen dat ik de sterkere ben door de ene na de andere combo uit mijn mouw te schudden. De groep waar ik tegen vocht biedt dan hun verontschuldigingen aan en belooft ons niet verder lastig te vallen. En daarmee is de kous af.

Hot date

Dat Yakuza niet de slechtste zijn, wordt nog geen twee minuten later nogmaals bewezen. Na de matpartij wandel ik verder door de straten, waar ik word aangesproken door een aantrekkelijke jonge vrouw. Wat een geluk, want ze wilt dat ik haar vriendje speel. Een vreemd verzoek, tot je je bedenkt dat in Japan uitgehuwelijkt worden nog altijd common practice is.

Na een kort gesprek eindig ik dan in het café, waar ik even geen stoere Yakuza ben, maar een tandarts…met een ooglapje. Hoe het eindigt zal ik niet verklappen, maar wederom laat Goro zich van zijn beste kant zien. Precies zoals Yakuza 0 dat deed.

Conclusie

Hoewel ik slechts een half uur aan de slag heb gemogen met Yakuza 0, ben ik er nu al van overtuigd dat de game begin volgend jaar hoge ogen zal gooien. De Yakuza worden op alle fronten realistisch en overtuigend neergezet, het gevechtssysteem is simpel en doeltreffend en de wereld lijkt vol de te zitten met leuke afleidingen om je bezig te houden.