60 Seconds! Reatomized

Aha, een leuk spelconcept, prima artwork, grimmige humor, belangrijke keuzes en roguelike elementen. Waarom zou ik dit laten passeren? Een recensiecode voor 60 Seconds! Reatomized zou met een ‘ja’ van mij zijn. “Doen we!”, gaf ik snel door aan de eindredactie. Een keuze die tot op dit moment door mijn hoofd spookt. Want waar ben ik aan begonnen…

Laten we vooral met het goede nieuws beginnen. De game is namelijk gebouwd rond een geinig concept. Als vader (of moeder) van een gezin krijg je zestig seconden voor er een nucleaire oorlog losbarst. In die tijd is het de bedoeling om zoveel mogelijk spullen en gezinsleden te verzamelen en af te zetten bij je schuilkelder. Na de minuut gratis winkelen in eigen huis, kan je enkel terugvallen op de door jou uitgekozen spullen in je kelder. Hier breng je dagen, weken, maanden door terwijl de wereld boven je hoofd helemaal naar de knoppen gaat. Tijdens dit verblijf wordt je dagelijks geconfronteerd met dilemma’s die goede en slechte consequenties kunnen hebben voor jouw mentale en fysieke gezondheid.

Mobiele game

Dit gezegd hebbende is het tijd om met de deur in huis te vallen. Deze game oogt, voelt en speelt als een rechtstreekse poort van een oude mobiele game. De eerste zestig seconden besturen onhandig. Ze ogen als een 3D-wereld die er enkele jaren geleden op je smartphone al beroerd uitzag. Men maakt gebruik van enkele herhalende deuntjes. Met name je tuba spelende dochter weet de frustratie goed op te drijven. Eenmaal in de schuilkelder wordt er vooral gebruik gemaakt van statische afbeeldingen. Knipperend licht en rondvliegend ongedierte zorgen ervoor dat de beelden nog net niet inbranden op oudere monitoren. Is dit erg? Niet persé. De karakters zien er per dag (en afbeelding) slechter uit en men schuwt er niet voor om een overleden gezinslid in beeld te laten liggen. De humor in de tekenstijl is on-par maar te beperkt om lang geboeid te blijven.

Wat sneller opbreekt is de core gameplay die enkel bestaat uit het doorlezen van dagboekteksten en de keuzes die je daarin moet maken. Keuzes die veelal alleen mogelijk zijn als je bepaalde items mee hebt genomen je schuilkelder in. Sommige voorwerpen zijn beperkt tot gebruik bij een bepaalde gebeurtenis en dienen geen enkel ander nut. Dit maakt van de eerste zestig seconden een loterij. Los van voldoende voedsel, water en een radio om contact met het leger te maken, is het pakken wat je pakken kan en hopen op het beste. Iets wat de eerste paar dagen (lees: dagboekpagina’s) nog leuk is maar al snel weet te vervelen. Een werkende radio is essentieel maar ik heb met een kapot geval tientallen dagen door moeten klikken om weer een random evenement te krijgen waarbij ik mijn radio werkend kon krijgen.


 

Done with it

Je leest veel negativiteit in bovenstaande tekst. Dit klopt. Persoonlijk was ik er snel klaar mee. Ook na het lezen van guides op internet die nog enigszins lijken te wijzen op strategische mogelijkheden, kom ik tot de ontdekking dat een onzichtbare dobbelsteen hier de broek aan heeft. Maakt dit dat ik de game totaal niet kan aanraden? Nee, ik zie wel enige potentie voor streamers of situaties waarin je gezamenlijk probeert tot beslissingen te komen. Ook op mobiel zou de game nog enige bestaansrecht hebben. Het klikt waarschijnlijk prima weg tijdens lange wachtsessies in een dokterspraktijk of als middel om mee in slaap te vallen. Dit neemt niet weg dat het ook hier ingehaald wordt door andere games die hetzelfde kunstje veel beter doen.

Waarom ik het hier niet heb over alle extra modi, is een interessante vraag. Dit omdat elke modus min of meer hetzelfde biedt of slechts een deel van de beleving aanbiedt. Denk hierbij aan enkel het verzamelen van bepaalde spullen of het overleven op basis van random of preset toegewezen voorwerpen. De gameplay verandert niet of nauwelijks.

Conclusie

60 Seconds! Reatomized zal je met zijn concept binnen één minuut naar binnen kunnen trekken, maar zal je aandacht niet langer dan zestig minuten kunnen vasthouden. Als het concept je nog steeds aanspreekt, koop deze game dan op je mobiel. Het plezier lijkt gelijk te staan aan een december kraslot. Het is even spannend maar al snel kras je het laatste vakje open waarmee de winkelier direct kan zien dat je geen prijs hebt.