Hoewel ik geen grond heb om deze aanname op te doen, ga ik ervan uit dat iedereen die deze tekst leest weet wat een Nazi is. De militante moffen zijn nog altijd niet uit het collectieve geheugen van de Westerse wereld gewist, mede dankzij de media die ze maar op blijven rakelen als hét voorbeeld van het kwade in de mens. Maar wat veel mensen niet weten, is dat Nazi’s onderzoek deden naar het bovennatuurlijke. In Achtung! Cthulhu Tactics heeft dit zijn vruchten afgeworpen en duiken de wezens uit de werken van H.P. Lovecraft op in onze wereld.
In Cthulhu Tactics gaan we terug naar de Tweede Wereldoorlog, waar we de controle krijgen over een elite team soldaten dat door de geallieerde landen gestuurd is om een geheim Nazi-onderzoekslaboratorium diep in de bossen te ontmantelen. De Duitsers zijn naar verluidt hier bezig met duistere experimenten die het tij van de oorlog wel eens zouden kunnen keren. Het is daarom van belang dat hun plannen koste wat het kost een halt toe worden geroepen.
Let the bodies hit the floor
Natuurlijk gaan de troepen van Hitler je niet zomaar binnen laten wandelen om roet in het eten te gooien en daarom zal je heel wat vijandelijke soldaten om moeten te leggen onderweg naar je doel. En dat betekent maar een ding: gevechten. Cthulhu Tactics is – zoals de naam al eigenlijk verraadt – een Tactical RPG, welke soms ook wel eens Strategy RPG’s worden genoemd, vergelijkbaar met games als Final Fantasy: Tactics, Fire Emblem, Space Hulk: Tactics en Disgaea. Dit betekent dat je het slagveld vanuit vogelvlucht overziet en je troepen een voor een commando’s geeft nadat je ze hebt verplaatst op het isometrische speelveld.
Elk karakter heeft een aantal AP, of action points, per beurt tot zijn beschikking, welke bepalen hoeveel acties je kan ondernemen. Je wapen vuren kost bijvoorbeeld zes AP, terwijl je anders positioneren je er slechts twee kost. Hiernaast heb je ook MP, hetgeen staat voor Momentum Points. Dit zijn bonus AP, die je verdient bovenop je startpoel. Je krijgt deze bijvoorbeeld door het aankopen van zekere skills, het scoren van critical hits en het maken van goede tactische keuzes die hierop inspelen. Met MP kun je een kleiner handpistool vuren voor extra schade, extra stappen zetten of speciale skills gebruiken die je een voordeel kunnen geven. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan een tijdelijk vergroot field of view die de fog of war oplost.
RTS?
Als je bij de term fog of war denkt aan RTS-games als Command & Conquer, dan kan ik je dat niet kwalijk nemen. Het concept werd immers door dit genre grootgemaakt en zie je ook eigenlijk maar zelden opduiken in andere spellen. In Achtung is het echter een essentieel onderdeel van de spelmechanieken.
Omdat je aanvalsgroep bestaat uit slechts een klein team, vallen jullie veelal aan op donkere plekken en / of in het holst van de nacht. Zo word je niet al te makkelijk gespot door de vijand. Maar helaas werkt dat ook andersom. Vijanden verschijnen daarom in eerste instantie enkel als schimmen op het slagveld, welk grotendeels in nevelen gehuld is. Pas wanneer een van je soldaten een blik in die richting werpt, worden het speelveld en diens spelers zichtbaar, wat van levensbelang is als je wilt dat je schoten meer raken dan lucht. Elk gevecht begint dan ook met het positioneren van je kwartet, zodat je een zo groot mogelijk zichtveld hebt om mee te werken. Een heerlijk concept dat voor ijzersterke gameplay zou kunnen zorgen! Zou…
Spijtig maar helaas
Hoewel ik graag de loftrompet over Cthulhu Tactics zou afsteken, is het feit dat de game op heel veel fronten behoorlijk tegenvalt. En dat begint al bij de eerdergenoemde fog of war-elementen. Want terwijl ik als een strateeg mijn route uitstippelde om mijn vijanden zo min mogelijk openingen te gunnen, besloot de AI van de tegenstander herhaaldelijk dat het genoeg soldaatjes had en dat het er dus best een paar midden tussen mijn strijders kon zetten om doorzeeft te worden. Ook vuren op mijn helden bleek vaak te veel moeite en denk ook echt maar niet dat je bang moet zijn voor enige langetermijnsplannen van je kunstmatige tegenstander. Ik speelde Achtung, inclusief alle zijmissies, door op de reguliere moeilijkheidsgraad en kwam slechts één keer in de problemen…toen ik besloot te testen of de game zoiets had als permadeath. In alle andere gevallen walste ik over de oppositie heen, niet zelden in slechts een enkele beurt! Ik durf dan ook te stellen dat fans van het TRPG-genre hun heil hier niet gaan vinden. En fans van de Cthulhu Mythos al net zo min.
De wereld die H.P. Lovecraft schetste in zijn boeken is net zo gevarieerd als dat die bekend is. Maar dat zou je niet zeggen wanneer je deze game doorspeelt. Wanneer na een paar uur een Shoggoth, een soort blob met lichaamsdelen, opduikt, lijkt het spel eindelijk op stoom te komen. Het ding is een van de zwakkere wezens uit dit universum en daarmee een prima opstapje voor de echte horrors die het rijk is. Echter is dit niet het startstation, maar de eindbestemming. Spannender dan dit gaat het nooit worden, behalve tijdens het laatste level, dat feitelijk een soort boss fight is en tevens het enige moment in de game waarop ik me echt vermaakt heb. Alles hiervoor was een tien uur lange strijd in omgevingen die allen hetzelfde ogen (en soms zelfs letterlijk gerecycled werden), met vijanden die maar weinig boeien en voor een verhaal dat al net zo summier was als mijn uitleg erover. Je tijd wordt dus beter ergens anders besteedt.
Conclusie
Op papier heeft Achtung! Cthulhu Tactics voldoende in huis om een van de betere TRPG’s van de afgelopen jaren te zijn, maar dit komt nooit goed tot uiting wanneer je het spel daadwerkelijk speelt. Domme AI, repetitief leveldesign, gebrek aan bovennatuurlijke vijanden en eentonige gameplay dragen hier allen aan bij en zorgen ervoor dat het spel, hoewel objectief gezien niet verschrikkelijk, je tijd simpelweg niet waard is.