Amanda the Adventurer

In de game heb je een huis geërfd van iemand. Het huis bevat een zolder met allemaal oude meuk waar nooit meer een haan naar kraait. Aan het einde staat een oude televisie met een ingebouwde VHS cassetterecorder, zoals je die vroeger wel vaker zag. Naast de televisie ligt een cassette. Je hoeft geen wetenschapper te zijn om te begrijpen dat hij in de recorder moet. Wanneer je dit doet, wordt er een filmpje afgespeeld van een kinderprogramma met de naam Amanda the Adventurer. Een 'lief' meisje die samen met het wollige schaapje Wooly vertelt over het leven.

Grimmig

Het duurt niet al te lang en dan merk je dat de aflevering een beetje macaber wordt. Amanda heeft haar problemen en vooral haar schapenvriendje is dan de sigaar. Zo begint ze, tegen het advies van Wooly in, meteen aan de slag met een mes en bedient zonder ouderlijk toezicht de oven. Dit klinkt allemaal redelijk onschuldig, maar ik kan me niet herinneren dat in Sesamstraat Elmo met een mes rond liep te zwaaien.

Na de video staat uit het niets in het midden van de zolder een oven met wat fruit en een schaal. Wanneer je het filmpje goed hebt gekeken weet je meteen wat je moet doen. Het komt erop neer dat je een appeltaart moet maken op de manier zoals Amanda dit voorschrijft. Een eenvoudige puzzel om warm te worden die wordt beloond met een nieuwe VHS-cassette.

Meerdere eindes

Zo gaat eigenlijk de game steeds door tot het einde. De sfeer in de video's wordt steeds grimmiger en de puzzels worden er niet gemakkelijker op. Als je weet wat je doet, lijkt het erop dat je de game in tien minuten uit kunt spelen. Dit einde had ik totaal niet aan zien komen en was briljant, maar Amanda the Adventurer gaat volledig de kant op van NieR:Automata. Net als deze JRPG-klassieker is de game niet afgelopen nadat je hem voor de eerste keer hebt uitgespeeld.

Na het eerste einde wordt er wat meer creativiteit van de speler verwacht. De puzzels worden nu snel lastiger en ook aan de video's met Amanda is te zien dat het menens is. Ik ben niet snel van mijn stuk gebracht, maar er zijn momenten geweest dat de rillingen over mijn rug liepen. De manier hoe Amanda bijvoorbeeld omgaat met Wooly is bijzonder. Op een gegeven moment vraagt Amanda aan jou wat voor taart jij lekker vind. Als je daar mutton, wat Engels is voor lamsvlees, intypt, slaat het schaapje bleek weg en vindt Amanda het een geweldig antwoord. Die dialoog loopt vrij subtiel steeds verder uit de hand.

Deze game duurt niet lang. Ook als je alle eindes uitspeelt, ben je nog steeds slechts drie uur kwijt. Dat is erg kort, maar het is wel drie uur waarbij ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten. Deze game doet iets compleet anders dan de meeste andere games en doet dit erg goed. Het is niet de mooiste game die er is en de puzzels zijn niet de moeilijkste, maar het verhaal is nagenoeg uniek. Amanda en Wooly worden zeer goed ingesproken en weten je precies de kant op te bewegen die de bedoeling is.

Conclusie:

Amanda the Adventurer is niet voor iedereen. Als je houdt van games als Inscryption of Pony Island, ga je deze game zeker waarderen. Het is het type game waarbij de sfeer al heel snel omslaat naar een donker niveau en weet dit ook goed te doen. De drie uur die de game duurt zijn wel erg aan de korte kant, maar dat is voor dit genre niet geheel vreemd en het zijn dan ook wel drie uur die je lang bij zullen blijven.