A Fisherman's Tale ging over een vuurtorenwachter die een bijzonder verhaal te vertellen had. De puzzels waren ingenieus en de soundtrack in combinatie met vooral de voiceacting was geweldig. Was de game dan echt een huzarenstukje? Wie kijkt naar de controls zal zeggen van niet. Ik durf niet te zeggen hoe vlekkeloos het op andere platformen werkte, maar op de PlayStation 4 met Move-controllers was het met enige regelmaat erg frustrerend. Niet frustrerend genoeg om niet van de game te gaan houden. Niet frustrerend genoeg om de game aan iedereen tentoon te stellen. Die controls zouden met een nieuw deel en de mogelijkheden van de Sense Controller wel goed moeten komen, toch?
Good old Bob
Wie het eerste deel gespeeld heeft, komt al snel in een zee van herkenning terecht. Dezelfde voice actor die in het eerste deel floreerde, is ook nu weer van de partij om Bob en enkele andere personages in te spreken via een Engelse taal met Franse invloeden. In dit deel herleef je passages uit de historie van Bob the Fisherman. Deze passages worden aan elkaar gebreid door hedendaagse levels waarin je met dochter Nina speelt. Bob zit dit keer niet vast in een vuurtoren om daar in een bijzonder kleine ruimte alles op te lossen. Nee, Bob gaat dit keer op avontuur. Een avontuur dat hem al snel laat aanmeren bij een verlaten eiland. Echter, dit gebeurt niet geheel vrijwillig.
Op dit eiland moet hij er eerst voor zorgen dat hij weer een geheel wordt. Dat is dan ook meteen de kennismaking met dé gameplay die het spel vernieuwend moet maken. Bob is namelijk in staat om zijn handen en hoofd van zijn lichaam te scheiden. Zoals je zal verwachten bestuur je met beide Sense controllers de handen. Door de schouderknop in te drukken, schiet je deze af. Vervolgens kun je deze als een soort drones nog besturen. Hierdoor kun je op plekken komen, waar je lichaam niet kan komen. Naast je handen is er de mogelijkheid om het hoofd van Bob een kant op te schieten. Zo kun je Bobs hersenpan bijvoorbeeld op een hoger punt plaatsen, waardoor je meer overzicht hebt. Wanneer het hoofd gescheiden is van de romp, kun je niet alleen de handen, maar ook de romp besturen. Door deze keuze heeft Vertigo Games meer mogelijkheden voor zichzelf verschaft om puzzels te bedenken.
Terug naar de herinnering
Eenmaal aanbelandt op het eiland moet Bob eerst al zijn ledematen bij elkaar zoeken. Zo maak je dus kennis met alle mechanics. Vervolgens is daar je eerste ontmoeting met een krab, die je meteen terugbrengt naar het sfeertje van het origineel. De krab biedt aan om een van zijn klauwen over te nemen. Hierdoor heb je nieuwe mogelijkheden, want touwen en lianen kunnen hierdoor worden doorgeknipt. Het is het startsein voor een variatie aan handen, klauwen en haken die de revue vervolgens nog zullen passeren.
Another Fisherman's Tale heeft in totaal vijf hoofdstukken waarin je in verschillende omgevingen terechtkomt. Het begint op een eiland, maar je zult ook in het ruim van een schip of onderwater terecht komen. Je legt dus veel grotere afstanden af dan in het origineel. Dit doe je door van plek naar plek te teleporteren. Dit werkt uiterst prettig en overzichtelijk. Motion Sickness is hierdoor totaal geen issue, iets wat ik bij andere spellen nog wel eens heb ervaren. Alle omgevingen zien er kleurrijk uit en zijn daarmee een lust voor het oog. Another Fisherman's Tale is duidelijk weer wat mooier dan zijn voorganger en de omgevingen komen op de PlayStation VR2-headset uitstekend tot zijn recht. Tel daarbij de eerder genoemde soundtrack en voice acting op, en je weet dat het audiovisueel gezien wel snor zit.
Maar die handen...eh klauwen..eh haken?
Waar het minder snor zit, is bij de eerder genoemde handen die je op afstand kunt besturen. Het is namelijk bijzonder lastig om deze de juiste richting mee te geven. De pols moet soms op opmerkelijke manieren worden gedraaid, waardoor je je afvraagt wat je aan het doen bent. De mechanic zorgt voor meer puzzelmogelijkheden, maar doordat de besturing bij vlagen omslachtig is, kan dit zorgen voor de nodige frustratie. Zelfs als doorgewinterde liefhebber van de franchise moest ik mij soms inhouden om de Sense controller niet net als de virtuele hand een eind weg te mieteren, maar dan is het uiteindelijk toch de charme van het spel die mij tegenhoudt. Another Fisherman's Tale is zo mooi in zijn eenvoud. Zo mooi in zijn storytelling. Daarvoor wil je even door de zure appel heen bijten. Het is echter wel jammer dat dat zuur aanwezig is.
Conclusie:
Another Fisherman's Tale is in principe een heerlijke titel die je een paar uur lang volledig laat verdwalen in het prachtige verhaal van Bob the Fisherman. De omgevingen zijn in combinatie met de soundtrack en voice acting een genot voor oog en oor. Het is slechts één gameplay mechanic dat je als speler soms in de steek laat en helaas is dat een onderdeel dat veelvuldig aanwezig is. Met het nodige doorzettingsvermogen kom je deze puzzels uiteindelijk altijd wel door, waarbij het even zuur is, maar niet zuur genoeg om uit het verhaal te stappen.