Army of Two is een game die een fenomeen, dat in de jaren negentig een groot succes was, terug op de kaart kan gaan zetten. In het tijdperk van de NES hadden we bijvoorbeeld al Double Dragon en Teenage Mutant Ninja Turtles II; Beide games die met twee personen veel leuker waren dan alleen. Gamen is meer een sociaal gebeuren aan het worden en daarom is coöp aan het terugkeren. Ontwikkelaars doen vaak als extra een coöp mode in hun games. Halo en Resistance zijn daar al voorbeelden van. Army of Two wil de drempel van coöpgames nog een stapje hoger leggen dan alleen een extra schermpje erbij, de spelers moeten deze keer ook echt samen gaan werken.
Elliot Salem en Tyson Rios mogen de rol van twee grofgebekte, uit de kluiten gewassen, macho soldaten vervullen. Ooit dienden ze samen voor het leger, maar als huurlingen, onder begeleiding van missie coördinator Alice Murray, viel er veel meer geld te halen. Alle missies in Army of Two zullen dus met twee personen doorlopen worden. Op het eerste gezicht lijkt er dus nog niet zoveel anders te zijn dan de extra multiplayer mode die veel First Person Shooters al hadden. Gelukkig heeft Army of Two nog enkele troeven achter de hand.
Het belangrijkste aspect van deze game is de aggro meter. Aggro werkt erg simpel; de speler met het grootste wapen of degene die de meeste kogels afschiet zal de aandacht (aggro) van de tegenstanders trekken. Als je zelf vanuit blindvuur een lading kogels naar de vijand knalt kan je teamgenoot de tegenstander ongemerkt flanken. Ligt je medespeler zwaar onder vuur kun je ook de aandacht op jezelf vestigen zodat je teamgenoot uit kan rusten. Dit systeem is even simpel als doeltreffend, hoewel het flanken van je vijanden soms wel iets te gemakkelijk gaat.
De game kan op alle mogelijke manieren gespeeld worden; split screen, online en op een privé netwerk, alle modes werken ongeveer even goed. Dieptepunt is eigenlijk wanneer je in je eentje aan de slag moet. Je krijgt dan een A.I. speler als teamgenoot. Hoewel dit meestal goed gaat, is het vooral een ergernis wanneer je zelf wordt neergeschoten. Een voor zichzelf denkend mens snapt waar hij wel en niet heen moet gaan. Wanneer hij het lichaam moet verplaatsen en of hij gelijk EHBO moet toepassen. De computer heeft hier helaas maar al te vaak moeite mee en dit zorgt vaak voor een onnodige dood en frustratie.
De game ontwikkeld is door EA en dit is te merken ook. De Amerikaanse cultuur staat hoog in het vaandel. Er zijn referenties naar rapgroepen, American footbal teams en meer. Woorden als “Bro” en “Props” vliegen je om de oren en er is zelfs gedacht aan mid-mission shopping. Na het afslachten van tientallen soldaten en met nog hordes voor de boeg word je als speler uit de game gehaald om even gezellig nieuwe wapens en upgrades te kopen. In het begin stoorde ik me hier ontzettend aan, maar als je met twee man aan het spelen bent zul je er best om kunnen lachen. Na het landen in Irak, waar je panisch gillende, met bommen beplakte zelfmoordterroristen moet opblazen, nam ik deze game al niet meer zo serieus.
Het upgrade systeem, welke mij sterk deed denken aan het tunen in Need for Speed, vond ik erg vermakelijk. Je geweer krijgt een ander uiterlijk en de stats zoals damage, range, accuracy en aggro veranderen als je bepaalde exta’s voor je wapen koopt. Hoewel het plaatsen van frontgrips, dempers en scopes in veel games verwerkt zit, is het hier net iets leuker, omdat je op deze manier het verdiende geld kan gebruiken voor betere en meer wapens. Als je het pimpen van je geweer en het verzamelen van meer wapens leuk vindt geeft het je een extra motivatie om de bonusopdrachten uit te voeren of om de game nog een keer uit te spelen.
Als je klaar bent met de campaign mode kun je altijd nog 2vs2 online gaan spelen. Dit is vooral waar de game lang op door kan teren. Er zijn helaas maar vier verschillende maps en drie speltypen, die allemaal ook nog eens weinig van elkaar verschillen. Gelukkig dan ook maar dat er al meer functies zijn bevestigd met de aankomende patch. Bij elk speltype krijgen beide teams opdrachten en door deze te vervullen verdienen ze geld. Het team met het meeste geld wint de ronde. De spelers zullen niet alleen last van elkaar ondervinden, op elke map zijn namelijk ook nog A.I. vijanden om de actie er constant in te houden.
Conclusie
Army of Two is een game die de eerste stapjes zet van wellicht een nieuw genre. Hoewel dit niet perfect wordt neergezet, zijn het wel de eerste stappen in de goede richting. Als je van hersenloos knallen met een filterdun verhaal houdt en je vrienden hebt die dit graag met jou doen is dit zeker een aanrader. Game je liever alleen, dan kun je deze game beter links laten liggen.