Assassin’s Creed-fans hebben dit jaar een luxe leventje. Dit jaar kwamen er namelijk niet één, maar twee Assassin’s Creed-games uit. Maar waar van Unity het meeste verwacht werd, blijkt die game vooral op technisch gebied een grote tegenvaller. Maar gelukkig hebben we dat luxe leventje en kunnen we als de ene game ons niet bevalt, gewoon de tweede game spelen. Maar is Assassin’s Creed: Rogue dan wel de topper waar we allemaal op hoopten?
Tot nu toe heeft elke grote Assassin’s Creed-game wel iets gamebrekends geïntroduceerd, waardoor de serie het zich kan permitteren om elk jaar weer een nieuw spel uit te brengen. Het innovatieve in Assassin’s Creed: Rogue is vooral het verhaal. Je kruipt in de huid van Shay Patrick McCormac. In het begin lijkt het nog aan te voelen als een traditionele Assassin’s Creed, totdat je door een vete met de grote baas Achilles, die ook al in Assassin’s Creed III voorkwam, uit de credo stapt en je je aansluit bij de aartsvijanden van de Assassins: de Tempeliers. En dat allemaal tijdens de Zevenjarige Oorlog tussen de Engelsen en de Fransen. Ah, dit gaat een interessant verhaal worden.
Wacht, toch niet echt. Terwijl je aan het begin op het puntje van je stoel wordt gezet, verandert het verhaal van Rogue zich tot een saai plot. Je moet weer eens de wereld gaan redden. Oké, over dat cliché zetten we ons nog heen. Het probleem met het verhaal is dat het uitdraait tot het één voor één vermoorden van je voormalige broeders. Je hebt niet het idee dat je de wereld aan het redden bent. Nee, je hebt meer het gevoel dat je uit pure wraakgevoelens de Assassins vermoordt en pas op het einde word je er weer aan herinnerd waar je ook alweer mee bezig was. Het verhaal had enorm veel potentie, maar Ubisoft lijkt te hebben gedacht dat het plaatsen van de protagonist in de orde van de Tempeliers al genoeg zou zijn om een interessant verhaal te maken.
Gelukkig hebben we de gameplay nog
Is het de gameplay dan wat van Rogue een topper maakt? De belangrijkste nieuwigheid is ongetwijfeld dat jij niet altijd de jager bent, maar ook de sluipmoordenaars maar al te graag een mes in je rug willen steken. Assassins kunnen op enorm veel verschillende plekken jou opwachten om toe te slaan wanneer jij het niet verwacht, waardoor je altijd op je hoede moet blijven. De enige manier om een aanval van een Assassins te voorkomen is je arendsoog gebruiken wanneer je gefluister hoort, waarna je gemakkelijk een einde maakt aan het leven van je stalker.
Helaas is buiten het toevoegen van de stalker de gameplay vrijwel hetzelfde gebleven. Oké, je hebt twee nieuwe wapens op je boot en je kunt nu ook gebruikmaken van een granatenwerper om een groepje vijanden in één keer uit te schakelen. Maar bij de belangrijkste aspecten van de gameplay, en dan dus vooral zwaardgevechten, is Rogue vrijwel een directe kopie van Black Flag. Gevechten zijn nog steeds even makkelijk te winnen door alles te counteren en vijanden zien er bijna precies hetzelfde uit als in het vorige deel, compleet met dezelfde zwakke punten. Dit maakt de combat bijzonder oninteressant als je al heel wat uurtjes hebt gestoken in Assassin’s Creed IV: Black Flag.
De redder in nood
Uit een onverwachte hoek komt de redder in nood die van Assassin’s Creed: Rogue toch nog een degelijke game maakt: het leveldesign. Veruit de grootste verbetering is dat je bij geen één stad meer een laadscherm krijgt om toe te treden, met uitzondering van het grote New York. Maar daarnaast is het design van vooral de zeeën er sterk op vooruit gegaan. Je hoeft niet enkel en alleen aan te meren bij een stad om in een boeiend gebied terecht te komen. Je kunt ook op compleet willekeurige plekken aanmeren om in een gebied terecht te komen waar je zonder dat je het weet ruim een half uur bezig bent door alle collectibles, forten en wilde dieren.
Maar ook als je ver verwijderd bent van de wilde natuur kun je veel verbeteringen waarnemen. Wanneer je een bewaakt gebied wilt binnenlopen heb je veel minder het gevoel dat Ubisoft je aan het handje houdt. Er zijn veel meer manieren om je vijand te slim af te zijn via routes door de bomen, of juist door van bosje naar bosje te gaan. Dit alles maakt het beroven van plantages en het innemen van uitkijkposten vele malen interessanter.
Verhaal afgerond? Je bent nog lang niet klaar
En wat ik dan bovenstaand heb genoemd zijn lang niet de enige dingen die je kunt doen zodra je klaar bent met het verhaal. Net zoals in vorige delen kun je op vissen (deze keer narwallen) jagen, fragmenten verzamelen, schatkisten zoeken en nieuwe zeemansliederen ontdekken. Rogue voegt er onder andere het verzamelen van een Vikingoutfit en het aangaan van jachuitdagingen aan toe. Door al deze zij-activiteiten, waarvan de meeste ook echt enorm leuk zijn, zullen er ongetwijfeld genoeg mensen zijn die het verhaal verwaarlozen en gewoon doen waar ze zin in hebben.
Maar al die nieuwe zij-activiteiten hebben er ook voor gezorgd dat een belangrijk aspect van Assassin’s Creed niet terug te vinden is in Rogue: de contracten. Het uitvoeren van moorden op redelijk onbelangrijke mensen voor geld was in vorige delen van veel mensen een favoriete bezigheid, maar deze mogelijkheid zul je niet hebben in Assassin’s Creed: Rogue. Een zonde, als je het mij vraagt. Ik snap dat dit deels komt door het feit dat de protagonist geen Assassin meer is, maar een alternatief was welkom geweest.
Er kan er maar één de beste zijn
Ook al is Assassin’s Creed: Unity op technisch gebied een ramp, de titel doet wel iets wat Rogue bijna niet durft: innoveren. Unity biedt nieuwe mogelijkheden op het gebied van parkour en moeilijkere gevechten. Twee relevante nieuwigheden dus. Rogue speelt het vooral op safe en biedt daarom een ervaring die we al kenden. Dat betekent niet dat Assassin’s Creed: Rogue een slechte game is, maar als je iets innovatiefs verwachtte ben je aan het verkeerde adres.
Conclusie
Terwijl het verhaal van Assassin’s Creed: Rogue interessant begint, verandert het zich door de game heen tot een clichématig en oninteressant plot. Ook de gameplay is op weinig gebieden echt boeiend te noemen en is bijna een kopie van Black Flag. Het magnifieke leveldesign en de enorme hoeveelheid aan zij-activiteiten zorgen ervoor dat Rogue je geld waard zal zijn als de prijs eenmaal omlaag is gegaan, maar er had zo veel meer in gezeten.