Assassin's Creed: Syndicate

Elk jaar komt Assassin’s Creed met een nieuwe telg in de serie en elk jaar is dan ook de vraag wat voor nieuws er om de hoek komt kijken. Met Assassin's Creed: Unity bracht Ubisoft de technische meest gewaagde aflevering en dat verliep niet geheel volgens plan. In deze episode zijn er ditmaal geen grote veranderingen maar wel een greep kleine nieuwigheden.

Dit jaar is de setting van Assassin’s Creed het Victoriaanse tijdperk en de industriële revolutie in Engeland, Londen. Het verhaal volgt de tweeling Jacob en Evie Frye, twee Assassin’s die het opvolgen van de Assassin’s Council meer dan beu zijn en op eigen houtje beslissen om naar Londen te reizen om ginds kortaf te maken aan de Tempelierse heerschappij over de stad.

Broer en zus.

Met zo goed als geen verdere achtergrond kom je als speler aan in Londen en beramen Evie en Jacob over een actieplan. Hierdoor wordt al snel duidelijk dat de twee personages leuk van elkaar verschillen. Jacob wil namelijk onmiddellijk achter de Templars aan en start daarom zijn eigen straatbende, de Rooks. Evie heeft echter meer een voorkeur om eerst te gaan zoeken naar een “Piece of Eden”, een apparaat met bijzondere krachten, die verborgen zou zijn in het hartje van de stad. Beide karakterverschillen worden mooi uitgespeeld in de stukken verhaal maar bieden verder weinig diepgang.

Het verhaal bouwt traag op waardoor dit verre van een drijfveer is om het spel telkens op te pikken en verder te spelen. Tussen verhaalgerelateerde opdrachten ga je als speler aan de slag met het terugveroveren van delen van de stad. Hierbij komen een aantal nieuwe type opdrachten bij kijken zoals het ontvoeren van personages en het ongedaan maken van kinderarbeid. Het ontvoeren is een nieuwe toets waarbij je bij voorkeur onopgemerkt je doelwit moet vastgrijpen en voorbij vijanden dient te verplaatsen om uiteindelijk in een koets te duwen.

Met paard en kar.

Vervolgens kun je gaan rijden met een dergelijke paard en koets. Een aardig leuke toevoegingen, was het niet voor de ellendige koetsgevechten die je telkens opgedwongen worden. Als een ware achtervolging word je met paard en kar achterna gezeten door vijanden. Vijanden dienen voornamelijk afgeschut te worden door te gaan rammen met je kar.  Ook verzamel je punten om stukken van het “decor” stuk te rijden alsof je paard en kar een ijzersterke tank is. Het rijden zorgt alvast voor een leuke en vooral snelle manier om je door de stad te verplaatsen.

De touwlanceerder is ook een nieuwe toevoeging om je vlotter door  de omgeving te kunnen verplaatsen. Met één druk op de knop gaan Evie en Jacob een gebouw op. Dit is een zeer welgekomen tool na jarenlang alle hoge gebouwen zelf te moeten beklimmen. Bijkomstig op het rappelleren is deze nieuwe tool ook te gebruiken om een ‘zipline’ tussen gebouwen te spannen. Zo kan je je netjes tussen gebouwen verplaatsen zonder je eerst terug naar de begane grond te moeten begeven.

The rooks

Het straatbendeleven vervult niet alleen een belangrijke rol in het verhaal maar heeft door gans het spel een belangrijke functie. Zo ga je in de straten van Londen veel leden van de Blighters en van de Rooks zien. Mooi opvallend met de vijandelijke Blighters gekleed in het rood en jouw makkers van de Rooks gekleed in het groen.
De Rooks zijn er dus niet als decor en kunnen jou vergezellen tijdens opdrachten. Je kan ze de opdracht geven om vijandige bendes aan te vallen terwijl je mooi langs een andere route je doelwit besluip besluipt. Naast de vertrouwelijke upgrades aan je eigen personages dien je ook upgrades aan te schaffen voor je staatbende. Dit gaat van specifieke type personages tot het opwaarderen van hun level.

Word je gespot en ontdekt door een vijand, dan zal je net als weleer moeten terugvallen op hand-tot-handgevechten of kiezen om te vluchten. Combat in deze Assassin’s Creed is een stuk gemakkelijker door de vertraging tussen het drukken van een actie en het effectief uitvoeren van deze geanimeerde actie te halveren. Ubisoft heeft zeer bewust hiervoor gekozen om de combat sneller, responsiever en brutaler te maken. Dit valt mooi op zijn plaats in het gekozen thema. Je gaat immers geen straatbendes in een titel stoppen om dan spelers zoveel mogelijk missies te laten volbrengen met enkel en alleen stealth. Fans van stealth moeten echter niet vrezen dat de nood aan een stealthbenadering hiermee wegvalt, want de meeste opdrachten zullen de speler nog steeds belonen om de missie te volbrengen met een stealthaanpak.

Een genot voor het oog.

Assassin’s Creed Syndicate is opnieuw een titel om de vingers bij af te likken. Het Victoriaanse Londen  is werkelijk adembenemend en bruist van het leven. Fabrieken her en der, de treinen die door Londen reizen en de vele boten op de Theems maken het plaatje volledig. De verschillende districten zorgen dat je als speler telkens weer stil gaat staan om te genieten van de authentieke omgevingen.  Ook de soundtrack mag er zijn. De bekroonde Austin Wintory, gekend vanwege zijn werk aan Journey, mocht ditmaal de soundtrack verzorgen. De composities houden steek en dragen mooi bij tot de sfeer in het spel.

Conclusie

Assassins Creed Syndicate mag dan wel geen grote sprongen maken met vernieuwingen qua technologie of gameplay, maar weet ons wel te bekoren met de kleine verbeteringen in combat en de toevoeging van de touwlanceerder. De setting is opnieuw een schot in de roos maar zal mogelijk niet iedereen bekoren. De tijdssetting is namelijk al aardig afgedwaald van het origineel. Wie toch graag wenst de straten te gaan verkennen in het Victoriaanse Londen, zal merken dat deze Assassins Creed een vlot te spelen titel is en uiteindelijk aardig vermakelijk.