Astro Bot

In grote lijnen is Astro Bot niet bijster veel anders dan Astro’s Playroom was. Het is een collectathon 3D platformer met afgebakende levels met ieder hun eigen thema en power-up. Ditmaal verzamel je echter geen hardware uit de geschiedenis van PlayStation, maar driehonderd bots die uit het schip zijn gevallen toen een alien het aanviel, evenals onderdelen om deze te repareren. Daar dit schip feitelijk een PlayStation 5 is, jaag je op dingen als de RAM en GPU om je reis uiteindelijk te kunnen vervolgen.

Meer dan een zoethouder

Waar het grote verschil hem in zit, is de schaal waarop je dit doet. Waar Astro’s Playroom nog bestond uit een handjevol levels van ongeveer een kwartier lang, heeft Astro Bot er tachtig, variërend in lengte en moeilijkheid. Sommige zijn reguliere levels waar je snel doorheen kunt proberen te jagen, maar welk je idealiter uit gaat pluizen om bots, puzzelstukken en munten te vinden. Een level waar je in vijf minuten doorheen kunt razen, wordt zo twintig tot wel dertig minuten lang.

Andere levels zijn boss levels, waarin je een van de vijf grote boeven moet verslaan van elk sterrenstelsel. Het is voor deze levels dat je bots verzamelt, daar je niet verder mag tot je de minimale hoeveelheid hebt bereikt. Als je de baas daarna verslaat, krijg je echter een thema level, welke enkele van de hoogtepunten van het spel zijn.

Ik ga geen namen noemen, maar er zijn vijf levels waarin je de rol van een PlayStation-held overneemt voor een aangepaste ervaring. Het zou makkelijk zijn om hiervoor vijf grote IP’s te pakken, maar Team Asobi heeft een balans gevonden tussen grotere en kleinere namen, zowel recent als ouder, waardoor ik als een wat oudere gamer recht in de nostalgieklier wordt geschoten, terwijl jongere spelers allicht iets leren kennen waar ze nog nooit van gehoord hebben.

De afsluiters zijn de kleine levels die bestaan uit één opdracht. Een combat arena bijvoorbeeld of obstakelkoersen die veel moeilijker zijn dan wat de game je normaal gesproken voorschotelt. De reguliere game zal met enige moeite voor een gamer van elke leeftijd te voltooien zijn, maar het zijn deze levels waar je de tanden in zal moeten zetten als je alles wilt zien wat de game te bieden heeft.

Maar wil ik dat?

Wat Astro’s Playroom zo populair maakte, waren alle dingen die je erin kon verzamelen, zoals muurschilderingen, dingen waar de bots mee konden spelen en allerlei PlayStation hardware. Team Asobi haalt hetzelfde kunstje nu nogmaals uit, maar dan wat variaties. Zo zijn puzzelstukjes voor nieuwe faciliteiten, als een gacha voor speelgoed voor je bots, niet voor muurschilderingen, en verzamel je bots in plaats van hardware. Die bots zijn soms gewoon standaard, maar er zijn er ook een hoop die hommage bieden aan allerlei games.

Wat me hierbij opviel, is dat net als de thema levels men gekozen heeft voor een degelijke mix. Grote en kleine first-party IP’s, allerlei prominente third-party-titels uit zowel Japan als het Westen en zelfs indiehits krijgen ruimte, waardoor ik voor het eerst in jaren aan games als Dark Cloud, Tokyo Jungle, Stray en Medieval heb gedacht. Er zijn behoorlijk wat namen die ik persoonlijk mis in de lijst, maar daar DLC reeds is aangekondigd, hebben ze nog kansen in overvloed om meer cameo’s in het spel te verwerken. Persoonlijk hoop ik vooral op nog wat themalevels.

Puur plezier

Natuurlijk is het verzamelen van herkenbare poppetjes niet voldoende om een game goed te maken. Wat het wel is, is de kers op de spreekwoordelijke taart. Astro Bot is van zichzelf een uitstekende 3D platformer vol goeie ideeën, wiens herkenbare elementen het enkel leuker maken als je bezig bent met alle levels uitpluizen. Maar zelfs als dit je eerste game zou zijn en je niet snapt waarom alle robotjes er anders uitzien, twijfel ik er niet aan dat je je enorm zou vermaken met wat je wordt voorschotelt. De levels zijn kleurrijk en divers, de besturing lekker (al wordt de DualSense opvallend schaars ingezet) en de hub world waarin alles wat je verzamelt samenkomt, motiveert je om door te spelen. Daarom is het enige minpunt wat ik heb ook zo spijtig: het is zo snel voorbij.

Hoewel ik zelf nog een paar bots moet vinden – een eitje dankzij een hulpje dat je kan inschakelen nadat je een level hebt voltooid – en wat dingetjes moet doen om de platinum trophy te krijgen, heb ik amper zeven uur geklokt toen de credits over het scherm rolden. Hierbij heb ik vijf sterrenstelsels volledig voltooid en moest ik enkel nog een paar geheime uitgangen vinden voor levels in de zesde, hetgeen me realistisch gezien minder dan een uur zal kosten. De platinum trophy behalen is met het oog daarop een reis van acht tot tien uur, wat een tikje magertjes is voor een game van € 69,99,-. En dat is ook de enige reden dat de score niet veel hoger uitvalt, want als die € 49,99 was geweest, hadden we op 90 of hoger gezeten.

Conclusie:

Astro Bot is een fantastisch leuke game, die enkel wordt tegengewerkt door diens lengte. Met een iets lager prijspunt had deze game zonder twijfel heel wat GOTY-lijsten gedomineerd, maar zelfs in de huidige staat heeft het grote kans die plek op mijne in te nemen.