Eenieder die bekend is met de Japanse beeldkunsten die anime heten, zal ongetwijfeld bekend zijn met Studio Ghibli. Eerder dit jaar bracht deze nog in samenwerking met Level-5 een game uit met de naam Ni No Kuni. De films van Ghibli zijn echter hun ware meesterwerk. De kinderlijke onschuld en tegelijkertijd zekere volwassenheid, inspireerde vele artiesten in het land van de rijzende zon, zoals de makers van Attack Of The Friday Monsters: A Tokyo Tale.
Deze keer ben je een jongetje genaamd Sohta. Vlak voor aanvang van de game verhuisde het jochie met zijn ouders naar Tokyo. Als de zoon van een koppel dat een stomerij runt, word je er op uit gestuurd om de schoongemaakte was te bezorgen bij een klant. ‘Blijf niet te lang buiten,’ waarschuwt je moeder, want het is vrijdag. En in deze game betekent vrijdag maar een ding: monsteraanval!
Wat voor monsters, waar ze vandaan komen en of ze nou echte of op de TV bedoelen is echter onduidelijk. In deze wereld is dit alles vanzelfsprekend en dus wordt er niet al teveel aandacht aan besteed. Gaandeweg ontdek je echter snel genoeg de waarheid, of dat hoop je tenminste. A Tokyo Tale heeft er een handje van je op het verkeerde been te zetten, wat het redelijke simpele verhaaltje interessant weet te houden.
Het simpele verhaal is in dit geval geen minpunt. Hoewel ik helemaal voor diepgang en emoties in games ben, weet de game in huidige vorm te charmeren. Mede doordat het gepresenteerd wordt door een vertelster, heb je echt het gevoel dat je een verhaal voorgelezen wordt. Ik zou willen zeggen dat het geniaal in zijn eenvoud is, maar tenzij je de referentie naar Ghibli in de introductie hebt begrepen, zul je de game zelf moeten spelen om te ervaren wat voor een speciale beleving de weg van Sohta is.
Tijdens je zoektocht naar de oorsprong van de monsterverhalen los je simpele puzzeltjes op, ren je door en rondom de buurt om mensen te zoeken en verzamel je Glims((speciale dingetjes). Wanneer je er zeven van dezelfde soort hebt, veranderen ze magischerwijs in monsterkaarten. Wanneer je hier vijf van hebt kun je met de kinderen in de buurt het immens populaire Monster Cards spelen.
Monster Cards is een in-game minigame, welke eigenlijk een variatie op steen-papier-schaar is. De monsters hebben elk een van de drie gebaren waarmee ze sterk zijn tegen de ene en zwak tegen de andere. Bij gelijkspel wint het monster met de hoogste punten en sommige monsters winnen dan automatisch.
Op het moment dat je Monster Cards onder de knie hebt gekregen en je geconfronteerd wordt met een verrassende plottwist, is de game echter al ten einde. In nauwelijks twee uur tijd rollen de credits al over je scherm, wat je met een leeg gevoel achter laat. Immers blijven er zoveel vragen onbeantwoord, hint het einde duidelijk op een vervolg en is twee uur wel erg kort voor een redelijk prijzige downloadtitel, hoe uniek deze ook is.
Conclusie
Attack Of The Friday Monsters weet meer te doen met minder. Het verhaal eindigt met plotgaten ten grote van de Grand Canyon, terwijl van diepgang verder weinig te zeggen is. En toch weet het een diepe indruk achter te laten. De game ademt aan alle kanten sfeer uit, welke je vast weet te houden. Maar dat verandert niets aan het feit dat Attack Of The Friday Monsters nauwelijks meer is dan een erg lange demo.