Het aantal films en spellen waarin de wereld is overgenomen door zombies, zijn niet meer te tellen. Mensen houden van zombies en zombies houden van ons… denk ik. Of het nu cartoonachtige zombies van Electronic Arts zijn of bloeddorstige verschrikkingen in I Am Legend: we omarmen ze allemaal. In het echte leven hebben we onze pandemie ook te pakken gekregen. Gelukkig zijn we allemaal niet in zombies gemuteerd, al zouden de skills die je in de games hebt opgepikt wellicht nog van pas kunnen komen. Wie zijn skillset graag nog wat wil uitbreiden, kan sinds kort uit de voeten met Back 4 Blood, een spirituele opvolger van Left 4 Dead.
Jazeker, het moet genoemd worden. Left 4 Dead was een onmiskenbaar populaire zombieshooter, waarin squads het opnamen tegen hordes aan zombies. Het is echter alweer 2009 dat Left 4 Dead 2 ten tonele verscheen. Sindsdien is er een legio aan games uitgekomen die in het ontstane gat wilden springen. Games als Zombie Army, World War Z en GTFO deden allen een poging, maar de roep om een nieuwe Left 4 Dead bleef aanhouden. Zo gaat dat met nostalgie, dat is ongrijpbaar. Ontwikkelaar Turtle Rock Studios, dat eerder al werkte aan Left 4 Dead, durfde het aan om de fans iets nieuws te geven. Niet meer onder de noemer Left 4 Dead, maar dit keer met het gloednieuwe Back 4 Blood.
Is nostalgie heilig?
De 4 heeft het dus in ieder geval in de naam overleefd. Verder zijn er altijd parallellen te trekken, maar probeert Back 4 Blood ook vooral zijn eigen ding te doen. Dit zal de nostalgische gamers onder ons wellicht wat pijn doen, maar nostalgie is niet alles. Wie een PS2-game vandaag de dag opstart, kan niet ontkennen dat de tijd niet stil heeft gestaan. Alle facetten van games zijn verbeterd en dat merk je aan alles. We blijven dus niet te lang in het verleden hangen, maar kijken naar het heden en de toekomst. Wat heeft Back 4 Blood ons te bieden?
In Back 4 Blood volgen we een groep Cleaners dat maar één doel voor ogen heeft: overleven. Dit doen ze door nauw met elkaar samen te werken. In een groep van vier trotseren ze hordes aan zombies, de een nog veel meer uit de kluiten gewassen dan de ander. Dit doe je in een campaign die in totaal 33 levels lang is. Deze levels zijn te spelen op drie moeilijkheidsgraden: Recruit, Veteran en Nightmare. Het moet gezegd worden dat Back 4 Blood niet zo gemakkelijk is. De game op Recruit spelen zal al een lichte uitdaging vormen voor de beginnende gamers onder ons. Ook roekeloze spelers zullen hier niet al te gemakkelijk doorheen komen. Wanneer je overstapt naar Veteran, heb je te maken met een serieuze uitdaging. Dat heeft niet alleen te maken met de weerstand van de tegenstanders, maar ook met het activeren van friendly fire (weliswaar niet 100%, maar behoorlijk schadelijk). Wie zich aan Nightmare wil wagen, moet de game echt al een flink aantal uren gespeeld hebben en de levels kennen. Speel dit vervolgens ook met een squad die goed communiceert en die je vertrouwt, anders zal er een hoop frustratie ontstaan. Het lijkt er dan ook op dat de ontwikkelaar iedereen serieus aanraadt om de game eerst op Recruit uit te spelen, alvorens je iets moeilijkers gaat proberen.
Welcome to Americana!
Back 4 Blood ademt het klassieke Amerika. De levels wisselen gore barretjes, oude versleten stadjes en dorpkerkjes af. Niet alles speelt zich af in de ‘bewoonde’ wereld, want sommige levels spelen zich af in een mistig moeras, waar de genoemde mist zorgt voor serieuze obstakels. Je zult meer dan ooit op geluid moeten afgaan, want zien doe je niet veel. Heel fijn natuurlijk als friendly fire aanstaat. Daar komt nog eens bij dat de hordes aan zombies regelmatig in hectische situaties opduiken. Dit maakt het extra moeilijk om je vrienden niet van hun sokken te schieten. Zoals gezegd: Back 4 Blood is niet het makkelijkste spel.
Dit alles wordt ten tonele gebracht in een vloeiende 60 frames per seconde. De game ziet er verder gelikt uit, maar niet memorabel. De frames redden de grafische presentatie. Qua audio zit je bij Back 4 Blood goed. Zombies, en dan zeker de grote, zijn goed te herkennen aan hun geluid en dit kan je helpen bij het voorbereiden op een confrontatie.
Pak je kaarten erbij!
Ondanks dat ik nu al veel heb verteld, heb ik misschien wel het belangrijkste aspect van Back 4 Blood nog niet behandeld. Dat is namelijk het deck building aspect van de game. In Back 4 Blood kun je als speler een deck samenstellen die je bepaalde buffers geeft. Zie het als perks die je naar eigen smaak kunt aanpassen. Je doet dit aan het begin van een sessie. Je kunt vooraf samengestelde pakketten gebruiken, maar ook zelf naar hartenlust aanpassen. Hierdoor kun je jezelf meer als healer profileren of als tank. Dit systeem is aan het begin zonder twijfel enorm overweldigend. Je zult echt even goed moeten kijken wat elke kaart doet en wat je het beste kunt combineren. Gedurende het spelen, speel je meer kaarten vrij en kun je kaarten in Supply Line kopen.
De tegenstander, eigenlijk de game director, heeft echter ook een stapel kaarten tot zijn beschikking. Hij speelt aan het begin van elk level twee kaarten. Deze kaarten variëren van sterkere Ridden (de naam van de zombies) tot een exclusieve, extra eindbaas. Vervolgens kun je jouw kaarten inzetten, dus er valt te anticiperen. Dit hele systeem laat een frisse wind waaien door het zombie-shooter genre en is dus een welkome toevoeging, ondanks dat het wat overweldigend kan overkomen.
Conclusie
Back 4 Blood is een uiterst vermakelijke co-op shooter die met het ingezette deck building-systeem een troef in handen heeft. Tegelijkertijd kan dit systeem overweldigend overkomen. Dat geldt ook voor de moeilijkheidsgraad die in het spel relatief hoog ligt. Het is dus even door de zure appel heen bijten voordat je echt van de sterke punten van de game kan genieten. De game speelt vloeiend in 60 frames per seconde en vooral qua audio is het genieten geblazen. Voor wie zijn nostalgische bril kan afzetten en klaar is voor iets nieuws, is Back 4 Blood een serieuze optie.