‘Geen sprake van,’ zei EA bijna tien jaar geleden toen DICE met het voorstel kwam om Battlefield terug te brengen naar de Eerste Wereldoorlog. In die tijd waren moderne shooters misschien wel de populairste games onder het grote publiek, dus bleef de serie op dit bekende terrein. Toch wist de Zweedse studio de uitgever te overtuigen, en als je het eindresultaat ziet, zul je je afvragen wat de uitgever bezielde.
Echte oorlogsverhalen
Een nieuwe setting betekent ook gelijk een nieuwe kans om eindelijk weer eens een sterke singleplayer neer te zetten. Waar de gebeurtenissen van WO II voor veel mensen makkelijk voor de geest te halen zijn, ontbreekt er toch wat algemene kennis over ‘The Great War’. DICE speelt hier goed op in door letterlijk oorlogsverhalen te vertellen, die een aardige poging doen om de horror van de oorlog te omvatten.
Voordat je aan de slag kunt met de vijf War Stories, gooit de game je eerst in het diepe met een fantastische proloog. Hierin is de dood onvermijdelijk, de angst van soldaten weerzinwekkend en is richten en schieten vrijwel zinloos. Dit is precies wat de Eerste Wereldoorlog was en in vijf persoonlijke verhalen daarna over de hele wereld wordt dit verteld. Eerlijk gezegd zijn niet alle War Stories even sterk. De missie die na de proloog volgt wordt ook gebruikt om aan boord van de onbetrouwbare ‘Black Bess’ je wegwijs te maken in het besturen van een tank, maar de Britse soldaat die hem bestuurt is ietwat oppervlakkig.
Verder is de AI van de soldaten niet zo best, waardoor je al snel te maken krijgt met een speeltuin waarin je makkelijk punten verovert à la Conquest. Toch zijn er weldegelijk War Stories die een diepe indruk maken. Het grote gevecht op de zeppelin is in geen verfilming van WO I te vinden en de slag voor de Ottomaanse vrijheid weet je binnen twee uur op te zuigen in het Afrikaanse deel van de oorlog. Dit is grotendeels te danken aan zeer goed vertelde verhalen, in combinatie met historische context en keiharde gruwelijkheden. De singleplayer is er dit jaar daarom eindelijk eentje die je eigenlijk niet wilt missen.
Traag, maar tactisch
In de multiplayer van Battlefield 1 is direct merkbaar dat de gameplay behoorlijk anders aanvoelt door de beperkingen van die tijd. Tanks zijn log en wapens zijn trager en minder precies. Je hebt geen arsenaal aan perks en attachments om je wapen te verbeteren, maar met zogenaamde warbounds kun je één van de meestal vier varianten van wapens aanschaffen, met bijvoorbeeld een simpele scope of een groter magazijn. Wel kun je op ieder moment kiezen wat voor richtkruis je wilt gebruiken en of je een bayonet wilt gebruiken.
Het gebruiken van de wapens vergt om deze redenen wat extra oefening en vooral geduld. Je zult echt rustig de tijd moeten nemen om je tegenstander van een afstand te kunnen raken met de vele semi-automatische wapens, maar ook de machinegeweren gaan alle kanten op. Nieuw is de functie om vijanden te spotten, waardoor je als soldaat je team alert kunt maken op vijandelijk contact. De wapens zorgen voor wat meer risico en dragen bij aan de tactiek die benodigd is bij de traditionele Battlefield-gameplay.
Balans
Dit alles geldt eigenlijk ook voor de voertuigen en gadgets in de game, die vaak toch het verschil maken. Tanks zijn zoals gezegd een stuk trager, maar als infanterie ben je toch een stuk kwetsbaarder dan voorheen. Wie echter zijn loadout slim instelt, kan een heel eind komen met bijvoorbeeld de anti-tank grenade van de Assault-klasse of de doorborende kogels van de Scout-klasse, die de mogelijk om te repareren uitschakelt. Ook veranderen vuur- en gasgranaten het spelletje drastisch, omdat iedereen in de omgeving zijn gasmasker op moet zetten en daarvoor niet meer kan richten. Een squad die deze middelen goed inzet en klassen mengt, zal bijzonder effectief zijn op het slagveld.
Battlefield 1 kent overigens ook een aantal nieuwe klassen, die speciaal zijn ontworpen voor voertuigen. Voordat men steeds de match induikt, is een gigantische kaart vanuit de lucht te zien waar de actie plaatsvindt. In de basis kan men, zodra deze beschikbaar zijn, direct in een voertuig stappen en zo deze nieuwe klasse gebruiken. Dit gaat gepaard met het repareren van bijvoorbeeld vliegtuigen, die wederom lastig onder de knie te krijgen zijn. Vliegtuigen, tanks en zelfs de nieuwe paarden kunnen een vernietigende kracht hebben, maar door loadouts goed te gebruiken, en doordat ze prima over de map verspreid zijn, worden ze nooit té sterk.
Waar de balans soms wel wat zoek is, is bij de Behemots. Dit zijn grote voertuigen die toegediend worden aan het verliezende team om zo het tij te doen keren. Het komt echter te vaak voor dat een goed spelend team ruim voor staat, maar dat de gepantserde trein, zeppelin of het oorlogsschip dusdanig huishoudt met kanonnen en artillerie dat deze achterstand eenvoudig wordt opgeheven. Het gevoel van zelf een plekje zien te bemachtigen aan boord van deze monsterachtige machines is dan wel weer erg voldoenend en goed voor je score.
Een concurrent voor Conquest
Het ligt er dan ook wel een beetje aan welke modus men speelt. Nog steeds is Conquest in de basis de belangrijkste modus van Battlefield 1, maar DICE heeft deze keer een aantal concurrenten toegevoegd. Zo is Operations een zinderende strijd van soms wel een uur lang om historische fronten, die worden ingeluid met een mooie geschiedenisles. In feite heeft het veel weg van Rush, waarbij twee of drie punten per sector moeten worden veroverd, maar dan een heel gebied van links naar rechts. Doordat de aanvallers per sector een beperkt aantal tickets hebben, wordt het tegen het einde van elke ronde vrijwel altijd spannend.
War Pigeons is ook nieuw en is in principe Capture the Flag, maar dan met een postduif. Alleen dit feit is al geinig genoeg om de modus te spelen, maar de compactheid ervan geeft ruimte voor snellere gameplay. Deze komt echter niet helemaal tot zijn recht, aangezien een machinegeweer bijna een must is, maar het is zeker een fijne afwisseling op de lange oorlogen die in de bovenstaande modi worden gevoerd op veel grotere maps.
Tot slot zijn ook deze maps afwisselend en goed in elkaar gezet. De open Sinaï Desert kennen we allemaal wel uit de bèta, maar ook in de stad van Amiens of de Argonne Forest lenen zich uitstekend voor gevechten op lange afstand of schietend door loopgraven rennen. Wat verder opvalt is dat de omgevingen flink destructiever zijn dan bijvoorbeeld de ‘levelutions’ je deden denken in Battlefield 4. De boel ligt al snel in puin, met als gevolg dat je met 63 anderen door de modder van krater naar krater kruipt. De afwisseling, grootsheid en destructiviteit van de maps maken het gevoel van totale oorlog helemaal waar.
Conclusie
Battlefield 1 is een shooter die nog jaren relevant zal blijven. De singleplayer geeft een overwegend accuraat beeld van de Eerste Wereldoorlog door persoonlijke verhalen te vertellen en gruwelijke beelden te tonen. De setting zorgt er ook voor dat er meer tactiek en finesse vereist is in de multiplayer, die met de Operations-modus naast Conquest de beste modus is om de game te ervaren. Met prachtige, gevarieerde maps die ontzettend destructief zijn, is Battlefield 1 helemaal compleet.