Battlefield 3

De Battlefield games draaien hoofdzakelijk rond multiplayer, maar sinds de Bad Company games waagt DICE zich ook aan volwaardige singleplayer campagnes. Die trend zetten ze nu verder met Battlefield 3. Het gaat hier nog steeds om een militaire shooter, dus veel kanten kan de verhaallijn niet op. En jawel, er is weer een extremistische eenzaat die graag een oorlog tussen Amerika en Rusland wil ontketenen (waar hebben we dat nog gehoord?). Sergeant Blackburn komt hem op het spoor, maar zijn oversten geloven hem niet. In zijn schoenen moet je als speler dus de ramp afwenden. Wanneer blijkt dat de Russen zelf een onderzoek hebben gelanceerd, beginnen de gebeurtenissen in elkaar over te lopen. Het verhaal is echter niet bijster origineel te noemen, en een poging tot een asynchrone vertelstructuur kan slechts weinig hulp bieden.

 

Het verhaal terzijde blijft de vraag of de singleplayer campagne aangenaam is om doorheen te worstelen. 'Worstelen' is echter een maar al te correcte woordkeuze, aangezien het vaker wel dan niet een heuse klus is om bepaalde levels af te werken. En dat ligt niet aan een hoge moeilijkheidsgraad of iets dergelijks, maar aan een ongelofelijk ver doorgedreven graad van scripting. Dat zijn we tegenwoordig gewend, maar hier zorgen de lineaire levels en quicktime events voor teveel frustratie. Op een bepaald moment word je opgedragen een vijand geruisloos om te brengen. Daarvoor is een mes nodig, en dat wordt dus meteen door de game in je handen gestopt. Wandel op de vijand af en een quicktime event begint, maar wandel íéts te dicht zonder op de juiste toets te drukken en je valt ter plekke dood neer. Zonder uitleg, zonder weerwoord. 

 

Op het einde van een latere missie sta je onder vuur en moet je naar een helikopter lopen. Je kan er echter niet opspringen vóór al je achterophinkende medesoldaten erop zitten. De onzichtbare muur heft zich pas op wanneer iedereen aan boord is, en pas dan is het jouw beurt. Van zijn singleplayer moet Battlefield 3 het dus niet hebben, maar dat is ook niet de bedoeling. Ook de co-op campagne, waarbij twee spelers enkele missies aanpakken die zich verhaalgewijs naast de singleplayer campagne situeren, weet niet te overtuigen. De scripting is hier minder storend en de aanwezigheid van een maat doet veel, maar vooral dat laatste zegt al genoeg. Battlefield 3 is gericht op multiplayer.

 

 

Gelukkig maakt de game zich daar absoluut geen illusies. Dit is door en door Battlefield. Ontzagwekkend grote maps worden bevolkt door een maximum van 64 spelers die voertuigen gebruiken om te geraken waar ze zijn moeten. Er is weinig ruimte voor een enkeling die zijn goesting doet. Dat blijft natuurlijk altijd leuk en spelen met de verschillende mogelijkheden blijft intrigerend, maar wie wil winnen zal moeten samenwerken. Battlefield 3 bevordert teamwork op allerhande manieren, waaronder de mogelijkheid om te spawnen op medesoldaten en ingenomen controlepunten. Ook zijn er nu slechts vier classes beschikbaar, waarvan het merendeel samenraapsels zijn van meer specifieke rollen op het slagveld. De Sniper bijvoorbeeld krijgt nu de C4 van de voormalige Spec Ops mee, maar waarom zou een sluipschutter pal in het midden van een gevecht lopen om C4 op een tank te steken?

 

De multiplayer zelf is zeer aangenaam, maar er zijn hoepels genoeg waar je doorheen moet springen om er te geraken. Battlefield 3 maakt namelijk intensief gebruik van Origin, de digitale dienst die Electronic Arts op poten heeft gezet om de strijd met o.a. Steam aan te gaan. Origin lanceert zich via een browser naar keuze, waar de serverlijst zich ook bevindt. Snel tussen de soep en de patatten een server vinden zit er dus niet in. Dat gebeurt nu via Battlelog. Bezie het als een Facebook voor games, alleen wordt 'liken' nu vervangen door 'hooah-en'. Player received an item! Someone else gave a hooah! Er is zelfs geen beginmenu, alle opties moeten ofwel ingesteld worden via singleplayer ofwel pas na het joinen van de server. Je loopt dus al rond op het speelveld voor de WSAD-toetsen fatsoenlijk ingesteld zijn of terwijl je PC nog kraakt onder de onaangepaste grafische instellingen. Origin en Battlelog doen weinig af van de intense multiplayer ervaring, maar blijken telkens weer een vervelende doch overbrugbare drempel.

 

 

Dit alles draait op het paradepaardje van DICE: Frostbite 2. En het mag gezegd worden, de game ziet er fantastisch uit. Eindeloos verstrekkende landschappen worden moeiteloos weergegeven, en wie over een degelijke PC beschikt kan genieten van een adembenemend schouwspel. Nog indrukwekkender is dat minder krachtige PC's en ook de consoleversies niet al te veel moeten inboeten aan visuele trucjes of grafische vlotheid. Zo mogelijk nog subliemer is het geluid. DICE staat ervoor bekend dat ze veel aandacht besteden aan wapengekletter en omgevingsgeluiden, en dat is hier meer dan duidelijk. Kogels vliegen voorbij de oren met overtuigende suizingen en ontploffingen klinken imponerend en nét dof genoeg. Alle voertuigen en wapens krijgen elk een eigen karakter door de geluiden die ze voortbrengen.

 

Battlefield 3 weet zich dus te onderscheiden door een strakke presentatie en een intense multiplayerervaring. Het is maar goed dat het onderscheid zich op dat vlak bevindt, want de eerlijkheid gebiedt me te vermelden dat de singleplayer uiteindelijk neerkomt op een rechtstreekse kopie van die van Call of Duty: Modern Warfare 3. Games moeten natuurlijk op hun eigen waarden bekeken worden, maar de overeenkomsten zijn zó tergend opzichtig dat de vergelijking onvermijdbaar is. En Electronic Arts heeft er bovendien nooit een geheim van gemaakt dat het Activision van de troon wil stoten. Maar wanneer ik berichten zoals 'Friendly fire will not be tolerated!' letterlijk terugzie in Battlefield 3, dan kan ik deze laatste opmerking niet uit de weg gaan.