Battlefield 6

Battlefield 6 belooft een titel te zijn, waarbij weer eens geluisterd wordt naar de community en het moet de gloriejaren van de serie weer doen opleven. Dat deed men door Battlefield Labs in het leven te roepen en ik durf wel te stellen dat het zijn vruchten heeft afgeworpen. Al kan ik ook direct stellen dat EA en Battlefield Studios tevens een paar steken hebben laten vallen.

Met de deur in huis vallen

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, want bijna al deze steken bevinden zich in de campaign van het spel. De singleplayer maakt z’n rentree tot de franchise, want in Battlefield 2042 werd er nog voor gekozen om deze achterwege te laten. Dat leverde de nodige kritiek op en om dat te voorkomen, besloot de ontwikkelaar er deze editie weer een verhalende modus in te stoppen.

Het lijkt echter een moetje, want echt goed is het allemaal niet. Laten we beginnen met het verhaal, waarbij het uit elkaar vallen van de NATO centraal staat. Dit hele gebeuren wordt aan de hand van herinneringen verteld. Want weet je nog, ooit deed jij dit in die ene missie in Tsjatjikistan. Het gevolg, een moeilijk te volgen, onsamenhangend en saai verhaal, waarbij je het gros van de tijd voor je gevoel random missies aan het spelen bent. Het acteerwerk in de cinematics is daarbij ook nog eens erg matig, zeker in vergelijking met hoe bijvoorbeeld Call of Duty dat doet. Daar hebben ze goede en bekende acteurs in dienst genomen, maar daar lijkt in Battlefield 6 geen sprake van. Het spektakel dat er wel te vinden is, zit vooral in alle explosies en al het vuur dat zich om je heen bevindt. Alles wijst er dus op dat ze een campaign zoals in die andere grote shooter hebben proberen neer te zetten, echter moet ik toch echt concluderen dat dat niet gelukt is.

Oké, toegegeven het geheel komt wel met erg mooie graphics. Daar is namelijk echt niets op aan te merken. De omgeving ziet er prima uit en de manier waarop gebouwen ineenstorten, is echt fantastisch!

Ai ai ai

En dan heb ik het eigenlijk over de AI, want mijn god wat slaat die regelmatig de plank mis. Zo schieten je squad-genoten maar wat in het wilde weg en vallen vijanden uit het niets dood neer. Daarnaast blijven ze ook gewoon in dekking zitten… achter de niet meer bestaande muur die jij net aan diggelen hebt geschoten. Dingen die, als je het mij vraagt, anno 2025 toch echt beter kunnen en moeten.

Helaas houdt het daar niet op, want het bleek al dat de AI niet erg slim is, maar het gaat nog verder. Zo had ik een aardig vuurgevechtje, om vervolgens de deur van de volgende kamer te openen. Wat gebeurt er tot mijn verbazing? Daar staat een vijandelijke soldaat lekker met zijn rug naar de deuropening. Die had natuurlijk niets gehoord en zijn medesoldaat zet het vervolgens op een lopen, waardoor ik ook die makkelijk in de rug kan schieten. We kunnen daarmee wel stellen dat de AI, net als de gehele campaign te wensen overlaat.

Crashes

Dan heb ik het nog niet eens over de crashes gehad. Zo sloot het spel tijdens het spelen van een missie uit het niets tot twee keer toe af. Daarnaast wilde ik na het spelen van wat multiplayer-potjes even verder met de singleplayer, wat resulteerde in een zwart scherm. Na het spel opnieuw te hebben opgestart, kreeg ik helaas hetzelfde resultaat. Ik moest dus meermaals proberen om überhaupt verder te kunnen.

The good stuff

Dan gaan we verder met de multiplayer en laten we eerlijk zijn, daar draait het voor het gros van de spelers toch om. Gelukkig is die in één woord fantastisch. Ik kan eigenlijk zo’n beetje mijn preview kopiëren en hier plakken, want het is vanuit mij vooral lofzang.

Waar ik hierboven al stelde dat het er allemaal grafisch goed uitziet, geldt dat uiteraard eveneens voor de multiplayer. Daarbij moet ik het echt nogmaals benoemen, want de manier waarop gebouwen instorten en de gevolgen daarvan, is zover ik weet echt ongeëvenaard. Zo’n beetje alles kan en mag kapot.

Wanneer je modi als Breakthrough en Conquest op de grootste maps speelt, dan ervaar je echt het gevoel van chaos. Bulderende tanks die passeren en alles slopen, oorverdovende straaljagers die overvliegen en het geluid van een regen aan kogels. Audiovisueel gaat Battlefield 6 echt een stap verder en is het een genot! Wanneer je je ogen sluit, waan je jezelf direct op het slagveld.

Teamwork makes the dream work

De gehele multiplayer voelt zeer gebalanceerd aan. Zo heeft elke class zijn sterke en mindere punten, wat erin resulteert dat je echt moet samenwerken. Heb je bijvoorbeeld geen goede medespelers in de support class, dan kun je het wel schudden. Diens revives zijn essentieel, want anders tikken je respawns in een rap tempo weg, terwijl je de Assault-klasse goed kunt gebruiken om bepaalde punten op de kaart te pakken. Een engineer is er juist om je materieel, waaronder tanks, in topconditie houdt en juist die van de tegenstander vakkundig doet veranderen in een hoopje schroot. De benodigde samenwerking zorgt voor vermakelijke en uitdagende situatie, vooral wanneer je een pot speelt met wat vrienden.

De wapens zijn eveneens erg gebalanceerd, want nooit had ik het gevoel dat andere wapens beter zijn dan degene die ik tot mijn beschikking heb. Uiteraard verlies je als sniper in close combat van iemand met een machinegeweer, maar dat is niet vreemd natuurlijk. Je voelt de wapens door de controller echt aan en hebt altijd het gevoel in controle te zijn over jouw geweer. De game- en gunplay is daarmee in de breedste zin van het woord uitmuntend te noemen.

Er zijn, als je het al zo wilt noemen, maar twee minpunten te noemen. Een daarvan is wederom de AI, want lege plekken worden opgevuld met AI-spelers en net als in de singleplayer zijn deze behoorlijk dom. Om bijvoorbeeld een medespeler te reviven moeten ze geregeld drie pogingen doen en het duurt eeuwen. Als je daarna een vuurgevecht tussen twee door AI bestuurde soldaten ziet, dan lach je jezelf rot.

Het andere minpunt is Battlefield Portal, de modus waarin jezelf een match naar eigen inzicht kunt opzetten. Op papier leuk, maar in praktijk is dit nog nooit gelukt. Ik krijg telkens de melding dat er bij EA geen resources zijn, wat ik op zich rondom de release wel kan gebruiken, maar vervelend is het wel.

Call of Duty-achtige maps

Naast al het grote geweld heeft men ervoor gekozen om daarnaast tevens wat kleinere levels uit te brengen. Dit doen ze uiteraard om ook een punt uit de taart van de Call of Duty-spelers te bemachtigen. De verschillende modi waarin dit kan zijn Domination, Squad Deathmatch, King of the Hill en het klassieke Team Deathmatch. Deze potjes duren korter en zijn met kleinere teams. Persoonlijk is dit niet de modus waarvoor ik Battlefield 6 speel, maar ik kan me voorstellen dat het voor andere spelers wel is wat ze zoeken. Ik houd meer van de grote slagvelden, welke bij launch aanwezig zijn in de vorm van Escalation, Rush, Conquest en Breakthrough. De ontwikkelaar heeft echter laten weten dat er nog meer modi in aantocht zijn.

Als laatste wil ik nog even de Battle Royal modus benoemen, want hoewel deze er nog niet is, zal deze nog wel verschijnen.

Conclusie:

Battlefield 6 is een fantastische game, althans de multiplayer. De singleplayer laat wat steken vallen, maar over de rest kan ik niet anders dan concluderen dan dat het fantastisch is. Audiovisueel is het ongeëvenaard en de multiplayer vereist teamwerk en is bovenal erg vermakelijk.