De politie is altijd je vriend of je vijand. Wanneer de ambtenaar je een bonnetje geeft met een fiks bedrag erop, dan is hij alles behalve je vriend. Redt hij je daarentegen uit een benarde situatie, dan is hij je held. Politiemensen heb je in allerlei soorten en maten: dik, dun, lang en kort, maar ook recht door zee of juist corrupt. In Battlefield: Hardline worden de verhoudingen tussen de politie en de boefjes nog eens bekeken.
Met Battlefield: Hardline doet DICE een stapje opzij en geeft Electronic Arts ontwikkelaar Visceral Games de kans om te laten zien wat het kan met de franchise. Het gevecht tussen landen wordt even op een laag vuurtje gezet en een geheel nieuw thema wordt tevoorschijn getoverd. Moet de doorgewinterde fan zich nu zorgen gaan maken? Of is dit tussenstapje net wat de franchise nodig had?
Clichématige singleplayer
De singleplayer van Battlefield: Hardline is te vergelijken met de misdaadseries die vandaag de dag de commerciële zenders in zijn greep houden. Aan de hand van ‘afleveringen’ doorloop je het verhaal van politieagent Mendoza, die gespecialiseerd is in alle activiteiten rondom drugs. Met een vrouwelijke tegenspeler aan zijn zijde worden vele missies tot een goed einde gebracht. Tenminste, dat ligt natuurlijk aan jou. Elk level kun je de keuze maken tussen stealth en een frontale aanval. Logischerwijs is stealth in eerste instantie minder riskant. Deze manier van spelen is zelfs zo dik er op gelegd door Visceral Games, dat je zelfs de laatste missie tot een goed einde kan brengen zonder echt bloed te verspillen. Wellicht is dat achteraf gezien iets te veel van het goede geweest. De eindbaas heeft doorgaans toch wel wat betere bewaking dan de nietsnutten die zich in de eerste levels van hun beste kant proberen te laten zien.
De episodische singleplayer is qua verhaal niet echt om over naar huis te schrijven. De dialogen zijn oppervlakkig en de gebeurtenissen die moeten verrassen, voelen clichématig aan. De vergelijking met een doorsnee Hollywoodfilm gaat hier dan ook wel op. Wanneer je gaat kijken naar de singleplayer-missies van de andere Battlefield-games, dan heb je hier natuurlijk te maken met een frisse wind. De missies zijn veel kleinschaliger en hectischer dan je gewend zult zijn. Toch kent de singleplayer wel wat vreemde mogelijkheden. De vreemdste mogelijkheid is ongetwijfeld het tonen van de badge wanneer je een groepje criminelen benaderd. Maximaal drie criminelen kun je door het tonen van de badge in de boeien slaan. Negen van de tien keer resulteert dit in een geruisloze arrestatie, iets wat opmerkelijk is als je als enige politieagent drie criminelen met een pistool benadert. Het voelt goed om criminelen zonder al te veel poespas in de boeien te slaan, maar je moet de mogelijkheden van een badge ook niet overschatten.
Niet echt politie en boefje
Battlefield: Hardline mag dan een singleplayer hebben die veel weg heeft van een misdaadserie en de online modi kennen wat achtervolgingen, maar een echte politie-en-boefje-game kun je het niet noemen. Zeker niet met games als Payday in het achterhoofd. De modi die online de revue passeren geven nog een beetje invulling aan dit thema, maar uiteindelijk heb je toch vaak te maken met een ordinaire first-person shooter.
Modi als Heist (waarin je als criminelen twee kluizen moet leegroven) en Rescue (waarin je als crimineel twee mensen moet gijzelen) zorgen dus voor dat extra laagje. Deze modi spelen zich daarnaast doorgaans af in aanzienlijk kleinere maps dan we van Battlefield gewend zijn. Dit zorgt er uiteindelijk ook voor dat andere wapens eens aan bod komen. Waar je in de eerdere Battlefield-games meer had aan wapens die een langere afstand konden overbruggen, daar zijn hier de shotguns en submachine guns geen gekke gedachte. Je personage loopt sneller door de maps heen, waarbij je niet continu wordt bestookt met mortierinslagen en dergelijke. Opvallend genoeg worden de grote maps ook veel minder gespeeld door de community dan de nieuwe, kleinschaligere maps.
Voor wie toch graag veel ruimte heeft en graag in voertuigens stapt, is er nog altijd Hotwire. Deze modus vervangt de Conquest-veroverpunten door allerlei soorten voertuigen. Door in zo’n voertuig plaats te nemen (met of zonder bijrijders), laat je de punten binnenstromen voor je team. Verwacht dan ook de nodige drive-by’s en RPG’s die om je oren suizen, want je bent een gewild doelwit wanneer je die slome vrachtwagen probeert te besturen.
Conclusie
Battlefield: Hardline is een frisse wind die door de Battlefield-franchise waait. Voor eenieder die de klassieke games een warm hart toedraagt, is deze game wellicht niet aan te raden. Voor diegene die het thema in eerste instantie wel zien zitten en die Battlefield graag eens met wat meer close combat- gevechten willen spelen, is de game zeker een aanrader. Verwacht niet te veel van de singleplayer, want daar zul je niet warm van worden. Zoek een paar vrienden en zorg dat je online de community een lesje in samenwerken geeft, want dat zal zeker zijn vruchten afwerpen.