De aankondiging dat Bayonetta 2 exclusief voor de Wii U zal verschijnen viel niet bij iedereen in goede aarde. Enerzijds logisch, want de originele game is niet eens verschenen voor een Nintendo console. Totdat aangekondigd werd dat je een port bij het tweede deel ontvangt. Eens kijken hoe onze heks het op de Wii U doet.
Lang niet slecht, zo blijkt al snel. Bayonetta beweegt soepeltjes over het scherm zonder merkbare framedrops of lag. Met haar vier geweren, magische haren en scherpe tong duurt het niet lang alvorens de engelen die haar belagen terug naar het hiernamaals gestuurd zijn.
De gevleugelde vijanden lijken echter een vrijwel eindeloos leger te hebben, waardoor de strijd van Bayonetta nog lang niet gestreden is. Dit schikt haar, want de sleutel om haar verloren herinneringen terug te krijgen ligt waarschijnlijk bij de zalige wezens.
Het enige wat haar bijstaat van het leven voordat ze wakker werd in een doodskist, zijn haar krachten en een mysterieuze steen die op haar boezem prijkt. Deze steen zou de helft van een paar zijn en de andere helft is opgedoken in Vigrid.
Over het verhaal is dit alles dat je dient te weten. De chaotische manier van vertellen komt namelijk pas volledig tot zijn recht als je het zelf mee maakt. Nu heeft chaotisch een negatieve ondertoon aan zich zitten, maar het werkt wonderwel in het voordeel van Bayonetta. Doordat de opzet van de wereld, de persoonlijkheid van Bayonetta en het verhaal inhoudelijk alle drie zo’n overdreven B-film vibe hebben, zou een standaard manier van verhaalvertelling in diens nadeel werken.
We gaan daarom gelijk over naar de gameplay, hét element waar ontwikkelaar Platinum Games in uitblinkt. Kijk maar naar titels als Madworld, Anarchy Reigns en VanQuish om te zien wat ik bedoel. Onder elk van de knoppen van mijn GamePad zit wel een aanval of onderdeel van een combo verborgen. En als dat niet zo is? Dan heb je het simpelweg nog niet vrijgespeeld!
Want waar je in het begin slaat, schopt en schiet terwijl je als volleert acrobaat tussen vijanden door vliegt, komen onder andere klauwen en een zwaard al snel tot de beschikking. Voor extra snelheid kun je in een panter veranderen, terwijl je het luchtruim kunt verkennen als vogel.
Het sleutelonderdeel in de vorige alinea is het ontwijken van vijanden. Door dit perfect te timen, activeer je Witch Time. De tijd vertraagt dan, waarna je vijanden kunt raken op de plek waar het het meeste pijn doet. Dit is echter geen handigheid, maar een absolute must als je de game tot een goed einde wilt brengen. Bayonetta mag zichzelf als game en haarzelf als karakter dan wel niet té serieus nemen, de moeilijkheid is geen grapje. In het begin halo´s verzamelen en die investeren in eerdere genoemde upgrades is een advies dat ik iedere lezer daarom op het hart wil drukken.
Pas op het moment dat je zowel Witch Time aonder de knie als upgrades onder de knoppen hebt, kun je als een volleert heks torenhoge vijanden te lijf gaan. Ondanks de gigantische hoeveelheid aan mogelijke combo´s, sluit alles naadloos op elkaar aan, waardoor jij je als speler net zo onoverwinnelijk voelt als Bayonetta op je scherm.
Toch heeft Bayonetta ook tekortkomingen. Het meest voor de hand liggende is de camera, welke sporadisch hele nare posities in neemt. Je kunt hem natuurlijk draaien, maar omdat de snelheid in Bayonetta zelfs voor het genre erg hoog ligt, kan die anderhalve second funest zijn.
Die anderhalve seconde is tevens de reactietijd die je vaak hebt voor onverwachte quick time events die midden tijdens een boss fight of cutscene plaats vinden. Ze missen betekent vaak de dood, of in ieder geval een stuk kleinere levensbalk. Als je ze wel verwacht, zijn het negen van de tien keer de climax moves die het einde van een boss fight inluiden. Op deze geniale momenten grijpt Bayonetta je weer terug in de flow die je kwijt was geraakt en is de camera en welk quick time-event dan ook niet meer van belang.
Ik hoor je denken: ‘’Is er ook iets veranderd aan de Wii U-versie van Bayonetta?’’. Het antwoord is meh. Je kunt de stukken op voertuigen doen met de gyroscoop van de GamePad, maar geef mij maar gewoon het ouderwetse knoppenwerk. Dat is wat er voor zorgt dat Bayonetta na vier jaar nog altijd de moeite waard is.
Conclusie
Snel, vloeiend én sexy, dat is Bayonetta in een notendoop. Geldt voor de game ook trouwens. Ben jij niet bang om wat moeite te moeten doen om je gevechten te winnen én zoek jij diepgang in je overdreven actiegames? Dan is Bayonetta een must-have voor je Wii U. En dan komt die nog wel gratis bij het tweede deel!