De nabije toekomst
Berserk Boy speelt zich af in de een toekomstige wereld, waar een geflipte wetenschapper probeert de mensheid tot slaaf te maken. Het gaat hem goed af en uiteindelijk blijft er slechts een kleine verzetsgroep over. Het ziet ernaar uit dat de vrijheidsstrijders geen schijn van kans maken. Als alles verkeken is en de hoop al bijna wordt opgegeven, vindt Kei, bijna een verzetsheld, een mysterieuze ronde steen die ze toepasselijk een orb noemen, die hem een oneindige bron energie levert. Vanaf dat moment staat hij bekend als de superheld Berserk Boy en gaat hij de strijd aan tegen het kwaad dat de aarde heeft overgenomen.
Om de wetenschapper te verslaan, moet deze elektrisch geladen held door diverse levels knallen om zo andere orbs te verzamelen die allemaal eigen krachten hebben en vervolgens de wetenschapper zelf het hoofd te bieden. Dit doe je door zo snel en handig mogelijk door de levels heen te knallen.
Snelheid kent geen tijd
Berserk Boy is een action platformer die, zoals eerder gemeld, erg op Mega Man lijkt. Qua gameplay is dit computerspel vele malen sneller en naar mijn mening is het verhaal ook wat beter. Voordat iedere run begint, kun je langs een medeverzetsheld die jou upgrades kan geven die je betaalt met punten. Deze upgrades bestaan uit extra health of bijvoorbeeld verbeteringen aan de eigenschappen die je krijgt toegewezen door de orbs.
Je speelt steeds diverse hoofdstukken, die uit meerdere levels bestaan. Aan het einde van ieder hoofdstuk krijg je een nieuwe orb met een nieuwe superkracht. Tijdens het gebruik van de eerste orb, elektriciteit, kun je als de bliksem je voortbewegen en als je iets hebt geraakt, kun je van dichtbij iemand kapot schieten. Je gaat dus van vijand naar vijand met de bliksem beweging en daarna maak je het af met een extra hevige stroomstoot. In het volgende hoofdstuk krijg je ook vuur. Met vuur kun je jezelf transformeren tot een vuurtornado, die je versneld door het level laat knallen. Daarna is ijs het vervolg. Hiermee schiet je ijspegels of kun je snel voortbewegen.
De hierboven beschreven orbs hebben een nadeel: hoewel ze anders lijken, doen ze nagenoeg hetzelfde. Je hebt een knop om je snel voort te bewegen en een knop waar je veel schade mee kunt doen van dichtbij. Het kwam erop neer dat ik altijd elektriciteit gebruikte, omdat dit de orb is die je aan het begin meekrijgt en eraan gewend bent. De rest gebruikte ik alleen maar in de game als er een element in de gameplay aanwezig was die mij ertoe dwong die specifieke kracht te gebruiken.
Het is in Berserk Boy de bedoeling dat je zo handig mogelijk gebruikmaakt van de superkrachten die je krijgt. Wanneer je handig wordt, knal je in hoog tempo door de levels heen en maak je de ene combo na de andere. Combo's leveren veel punten op en daar gaat het een beetje om. Als een level is afgelopen, krijg je te zien wat de hoeveelheid punten is die je hebt gescoord. Dit is echter niet het eindoordeel. Je ziet namelijk ook hoe vaak je dood bent gegaan en per keer verlies je punten. Ik ben op deze manier regelmatig in de min geëindigd.
Het concept klinkt erg interessant, maar het ontbrak een beetje in vermaak. Bij het begin was het vooral een leuke en uitdagende game en voelde ik mij verplicht om hoge scores te maken, maar op den duur begon het spelen van de game toch meer aan te voelen als één grote herhaling. De levels leken steeds hetzelfde met dezelfde vijanden. Ik kon op den duur de levels niet meer van elkaar onderscheiden en ook de moeilijkheidsgraad nam na een bepaald moment niet meer toe.
Geluid maakt de game
Wat ik het beste vindt van Berserk Boy, is het geluid. De heerlijke nostalgische bliepjes en bloepjes die je in de gouden tijd van de (S)NES had, zijn oververtegenwoordigd en verbeterd. Het is echter vele malen subtieler dan dat. Hij weet de nostalgie zeer goed terug te brengen naar de essentie van games als Mega Man, maar legt het er niet al te dik op.
De componist van de soundtrack is Tee Lopes en deze man verdient absoluut een prijs. Dit deed hij al na het maken van het juweeltje van de soundtrack van Sonic Mania, maar hij laat deze keer zien dat dit geen toeval is. Iedereen die houdt van die typische synthesizergeluiden die in de jaren 90 veel werd gebruikt uit noodzaak, zal met deze game een heerlijk gevoel van nostalgie krijgen. Ik kreeg van het luisteren van de soundtrack het heerlijke gevoel dat ik thuis achter mijn Nintendo Mega Man ging spelen, maar wel met de snelheid en de diepgang van een game van deze tijd.
Conclusie:
Berserk Boy is een kleurrijke game die je terugbrengt naar de tijd van Mega Man, Sonic en andere van dergelijke games. Wanneer je gewend bent aan de besturing, jaag je het personage met een snelheid door de spelwereld heen die erg veel voldoening geeft. Na verloop van tijd begon echter de platformer te vervelen en begon het verder spelen meer aan te voelen als een soort dwang. Gelukkig was er de soundtrack van Lee Tropes, die na Sonic Mania weer bewijst hoe belangrijk soundtracks zijn voor de sfeer in een game.