De bom werd geplaatst bij zijn aankondiging, de hype zette de timer in werking, de release moest de knaller worden. Of dit werkelijk zo is lees je in deze review. Lost Criterion Games alle verwachtingen in en is de ontwikkelaar van de Burnout serie in staat om de explosiviteit van zijn first person shooter te bevestigen?
De intro is alvast veelbelovend en met een magistrale soundtrack, een film waardig, rollen de credits over je scherm. De trend is gezet, de verwachingen zijn hoog, de controller brandt in de handen en de vingers wachten op interactie. Eerst moet echter het verhaal nog geschetst worden en de hoofdrolspeler zijn plaats toegewezen krijgen.
Via een ingame-movie van echte filmbeelden plaatst Black je in een militaire gevangenis. Geketend aan handen en voeten wordt een soldaat, Keller genaamd, binnengeleid in een muffig rokerig vertrek waar een of ander slijmerig overheidstype hem aan de hand van achterbakse afdreigingen met de rug tegen de muur zet en hem tot spreken dwingt.
Via een flasback komen we uiteindelijk terecht in het eerste level, dat gelijk een ingebouwde tutorial bevat die eigenlijk niet veel om het lijf heeft en eerder remmend op de eerste spelbeleving werkt.
Eenmaal beland in het eerste level en je de controle hebt over Keller, wordt je overweldigd door de settings. De omgevingen zijn naadloos gerenderd, geven een realistisch beeld van een oorlogsomgeving en de verzonken geluiden van wapengekletter en geweervuur dragen bij tot het sfeerbeeld. This is war soldier! Slechts enkele stappen door dit verwoeste landschap en je krijgt je eerste vijand op de korrel en binnen schootsafstand. Eén schot en de hel barst los. Van overal wordt je belaagd door vijandig vuur en is het je taak om het er levend vanaf te brengen tot het volgende level. Elk schot produceert een weggeworpen huls die in het decor blijft liggen, elke misser levert een kogelgat op in een muur, kist of boom, kogelinslagen leveren een verschillend geluid naargelang de materie waarin zij terecht komen en een body-hit geeft dat specifieke 'sjlok'-geluid dat we voor het eerst hoorden in de film 'The 4th of July'. De realiteit wordt nog versterkt door het feit dat andere en krachtigere wapens slechts beschikbaar worden wanneer je je slachtoffers ervan berooft. Elke neergelegde vijand levert je ook bijkomende munitie en soms een instant medkit op die zich, indien nodig, automatisch toevoegt aan je levensbalk. Sporadisch verspreid liggen er ook health packs die je kan meenemen als reserve. Naargelang de moeilijkheidsgraad zal hun beschikbaarheid in aantal verminderen tot volledig verdwijnen van het oorlogsveld.
Het wordt al vrij snel duidelijk dat dit spel op verschillende manieren kan gespeeld worden. Wanneer je als volleerde FPS-gamer door de levels stoomt waarvan er slechts 8 in totaal zijn, dan zal je vrij vlug door het spel heen zitten en met een bekocht gevoel achterblijven. Deze kamikaze-aanpak berooft je gegarandeerd van een groot deel van de levensduur van het spel en doet je slechts slagen in het behalen van je primaire objectieven. Een meer tactische aanpak en de moeite nemen om de omgeving in al zijn kanten en hoeken te verkennen levert je meer gameplezier en een hoop meer vijanden op en verhoogt je kansen op het vinden en/of vernietigen van speciale objecten, wat je statistieken en je secundaire objectieven dan weer ten goede komt. Stealth kan ook maar is zeer moeilijk tot onmogelijk want eens uit de beschutting van een boom, rots of betonblok verraadt je voetstap je positie en wordt je meedogenloos onder vuur genomen. Ik vraag mij dan ook af waarom in sommige levels het schiettuig kan uitgerust worden met geluidsdempers. Mij is het in ieder geval slechts af en toe gelukt om onopgemerkt een vijand met een headshot neer te leggen.
Wie zich de moeite getroost om Black degelijk uit te properen zal moeten toegeven dat de game meer te bieden heeft dan breinloos knallen. In elk level zitten 8 secundary objectives verborgen die zijn opgedeeld in 3 blackmails, 3 intels, 1 recon en 1 armament. Om ze allemaal te vinden en in je stats te krijgen, moet elk level grondig omgespit worden en alle gebouwen aan een grondige inspectie onderworpen worden in hard-mode en black-ops. Dit verhoogt aanzienlijk de gamewaarde en de gametijd en laat je kennis maken met de uitgestrektheid van de meeste levels.
Het verhaal van Black is vrij wazig en wordt gaandeweg uit de doeken gedaan via movie-cutscenes waarin Keller door zijn ondervrager stap voor stap gedwongen wordt om informatie vrij te geven over zijn al dan niet ongeoorloofde handelingen tijdens een aantal Black-Ops missies om af te rekenen met een terroristische organisatie, Seventh Wave, en de leider hiervan, de ex-militair Lennox. Via flashbacks wordt je van de ondervragingsruimte naar de acht levels gesluisd waar de verhaallijn hopeloos de mist ingaat, zodat het geheel nogal onsamenhangend overkomt.
Black heeft echter wel de graphics en een soundtrack om U tegen te zeggen, zelfs in de PS2 versie die ik speelde. De zestien verschillende wapens die het spel rijk is, hebben elk hun specifiek geluid welk dan nog eens verschilt naargelang ze gebruikt worden in outdoor of indoor omgevingen. Bovendien kunnen de automatische wapens op drie standen gezet worden, namelijk single shot, burst of automatic. Tijdens de laadtijden van je wapen ben je kwetsbaar en wordt je zicht wazig en wanneer je te dicht bij een ontploffing staat loop je naast vleselijke schade ook een tijdelijke doofheid op waardoor alles dof en gedempt klinkt.
De aftakeling van het decor tijdens de gevechten is prachtig en realistisch weergegeven. Alle objecten waarop je mikpunt zwart kleurt zijn verwoestbaar en mits een goede timing kunnen op deze manier spectaculaire ontploffingen veroorzaakt worden waardoor de vijanden bij bosjes neervallen.
De A.I. is dan weer wisselvallig en past zich niet aan volgens de gekozen moeilijkheidsgraad. Het verschil tussen gemakkelijk en moeilijk neer te leggen soldaten zit hem in het aantal hits die nodig zijn om hen finaal te vloeren. De ragdoll-physics zijn dan weer voortreffelijk met soms een venijnig kantje. Zo blijven sommigen van je slachtoffers in hun val hangen aan een loopbrug of balkon. Het is aan jou om ze vlug uit hun lijden te verlossen met een welgericht schot of ze te laten hangen tot wanneer hun krachten het begeven en ze in de dieperik te pletter storten.
Tenslotte nog vermelden dat deze game spijtig genoeg te weinig checkpoints voorziet in de toch uitgestrekte levels en er slechts een hard-save mogelijk is na het beëindigen van een level. Dit maakt de uitdaging wel groter in de hogere moeilijkheidgraden maar zou een averechts effect kunnen hebben op de mainstream gamer. Het is immers Criterion Games' bedoeling met dit spel een breed publiek en een groot koperspotentiëel aan te spreken. Er zijn ook geen maps voor de multiplayer fanaten voorzien en ook geen online-mode.
Wie zich geroepen voelt, moet weten dat Black, ondanks zijn enkele tekortkomingen, als shooter een game is die staat als een dijk. De twijfelaars moeten hem beslist toch eens huren want Black biedt je een prachtig alternatief om de hoofdrol te spelen in een rasechte actiefilm. Spektakel gegarandeerd! Hard Core gamers kunnen trouwens, na het beëindigen van de game in hard-mode, nog eens hun hartje ophalen met de uitdaging aan te gaan om alle levels te clearen in de Black-Ops-mode. Een Operator Profile houdt perfect je score, kills, headshots, bullets fired, ranking, game-time en voortgangspercentage bij.
Conclusie
Dit spel is een shooter 'pur sang' en ondanks de minder lovende commentaren op sommige websites, toch een must-have voor shooter- en actiefreaks.
Conclusie