Black Legend

Wanneer we videogames zien die zich afspelen in of geïnspireerd zijn door de middeleeuwen, weten we doorgaans wat we kunnen verwachten. Ridders, koningen, veldslagen en kastelen. De realiteit was echter veel gecompliceerder en doorgaans veel vuiler.

Het Belgische Warcave omarmt die vuiligheid met hun nieuwste titel: Black Legend. Een duistere tactical RPG die geïnspireerd is op Nederland en België in de zeventiende eeuw. Ze hadden me al bij TRPG, maar met de rest daaromheen waren mijn verwachtingen bijzonder hoog gespannen.

Hallo!

In Black Legend ben jij de leider van een groepje huurlingen die wordt vervolgd door het koninkrijk. In plaats van een eeuwige celstraf of een onthoofding word je echter naar Grant gestuurd, een dorp dat dankzij een alchemist die zich Mephisto noemt is gehuld in een mist waar mensen gek in worden. Alsof dat nog niet erg genoeg is, heeft deze maniak zijn fanclub zich verenigd in een cult die alles en iedereen aanvalt. Enkel door hier een eind aan te maken kun je jouw vrijheid terugwinnen.

In een setting als deze kon het natuurlijk niet lang duren voordat je zou moeten vechten voor je leven. En inderdaad, al binnen vijf minuten sta je oog in oog met de wappies die Grant terroriseren. Bij wijze van een tutorial versla je een handjevol cultisten, waarbij je leert hoe combat in Black Legend werkt. Want elke TRPG heeft toch zijn eigen variaties in de formule.

Het recept

In het geval van Black Legend vind je die variatie in twee aspecten van de gameplay: alchemie en klassen. Wanneer je, zoals in elke TRPG, een aantal stappen hebt gezet op het grid van Black Legend en je vijand kunt aanvallen, zal je zien dat jouw skills meer doen dan enkel schade en eventuele statuseffecten. De meeste ervan plaatsen humous op de vijand, hetgeen zich vertaalt naar een rode, gele, zwarte of witte driehoek. Op zichzelf doen deze helemaal niets. Wanneer een van je karakters echter een Catalyst-aanval inzet, een optie die ze allen hebben, worden humous besteedt voor grote schade. Welke kleuren op dat moment aanwezig zijn en in welke getalen bepalen hierbij de details, al had ik persoonlijk niet het idee dat het een noemenswaardig verschil maakt.

Wat dat wel doet, zijn de klassen. Natuurlijk zijn deze niets nieuws voor games als deze, maar het unieke zit hem in dit geval in hoe ze werken. In Black Legend kan elk karakter namelijk elke klasse zijn, zolang als dat je de gear hebt om hem of haar als dusdanig uit te dossen. Je krijgt hiermee ook toegang tot de skills van deze klasse, welke weer deels gebonden zijn aan welke wapens je gebruikt. Maar ongeacht of je skill klasse- en/of wapengebonden is, kun je hem meester worden door hem te gebruiken. En wie dit doet kan deze skill meenemen als hij van klasse wisselt, al ben je daarbij wel beperkt tot drie vaardigheden. Op deze manier kun je jouw ideale hybride unit maken, die perfect aansluit op jouw speelstijl.

Het vaderland!

Met jouw gepersonaliseerde leger kan je Grant verkennen als een semi-open wereld vol vijanden die je kunt bevechten of juist ontlopen. Spelers die het echt willen kunnen doorgaans confrontaties vermijden door rondom sightcones heen te wandelen, al kan ik dat niet echt aanbevelen. Allereerst loop je op die manier XP mis en kansen om je skills te boosten, iets wat je je op de normale moeilijkheidsgraad echt niet kunt permitteren. Black Legend is namelijk niet de makkelijkste game in het genre. Zo worden units niet geheeld tussen gevechten door en kun je een foute zet makkelijk met een game over bekopen. Overleveled zijn is dus zeker geen luxe.

Een andere reden waarom ik sluipen een slecht plan vind, is omdat je hierdoor de omgeving niet rustig kunt verkennen. Hierdoor loop je gear mis waarmee je nieuwe klassen kunt ontgrendelen, wederom essentieel in combat, maar heb je ook niet de kans om de wereld te verkennen, die met zijn herkenbare architectuur, bengelende lijken en lichte fantasy-invloeden uitermate fascinerend was voor deze kaaskop. Zo kun je buiten de cult om bijvoorbeeld Witte Wieven en Blood Carriages tegenkomen, welke voorkomen in oude Nederlandse en Belgische folklore. Dat heb ik me althans laten vertellen door de ontwikkelaars…

De val

Het is met pijn in mijn hart dat ik moet bekennen dat ik Black Legend niet heb voltooid voor deze recensie. Dat had niets te maken met een gebrek aan tijd, doorzettingsvermogen of skills, maar alles met de game zelf. Want hoewel we het spel slechts twee weken voor de launch in handen kregen, had het nog behoorlijk wat bugs. Zo ervaarde ik meermaals dat de game enorm traag werd, vijanden geen schade konden oplopen of dialogen van NPC’s niet werden weergegeven. Spijtig, maar met het oog op een day one patch te overzien, vooral daar de game ook voor launch al vier patches ontving. Maar toen crashte mijn spel na een uur of vijf, om vervolgens niet meer op te starten. Zelfs de game opnieuw installeren mocht niet baten, waardoor ik weinig anders kon doen dan een melding inschieten bij de ontwikkelaar. Helaas hebben die ten tijde van deze publicatie nog niet gereageerd, noch hebben patches het probleem sindsdien verholpen, waardoor ik voorzichtig optimistisch moet blijven in mijn gradering. Want hoewel Black Legend een sterke start had, kan ik niets zeggen over hoe het de finish zal gaan passeren.

Conclusie

Met een sterke setting, diepgaande combat mechanics en boeiende vijanden is Black Legend een game die in theorie verdomd sterk uit de hoek had kunnen komen. En als de eerste vijf uur enige indicatie zijn, had dat ook nog wel eens kunnen gebeuren. Technische mankementen hebben mij er echter van weerhouden de game in zijn geheel te beleven, waardoor ik het enkel kan beoordelen op wat ik reeds gezien heb. Maar helaas is dat niet voldoende om de potentie te realiseren.