Het is een dilemma waar elke gamer wel bekend mee is. Je hebt net een nieuw spel gekocht en wilt beginnen, maar voordat je eenmaal begint, sta je al voor een lastige keuze. Welke moeilijkheidsgraad ga je instellen? Heb je geen zin in een uitdaging, dan ga je voor ‘makkelijk’. Wil je het spel spelen zoals het in eerste instantie bedoeld is, dan ga je voor ‘normaal’. Zoek je wat meer uitdaging, dan ga je voor ‘moeilijk’. Vaak bieden de spellen daarnaast nog een extra moeilijke variant voor de echte doorzetter. Wie ontwikkelaar From Software kent, weet dat het niks te maken wil hebben met variabele moeilijkheidsgraden. Hun spellen vragen altijd doorzettingsvermogen van de speler. Dit heeft het met Dark Souls en Demon’s Souls bewezen en doet dat met Bloodborne opnieuw.
Wie de afgelopen jaren onder een steen heeft geleefd, is het misschien ontgaan dat de laatste games van From Software op z’n zachtst gezegd niet bekend stonden als een luchtig, makkelijk tussendoortje. Bloodborne continueert die lijn door de speler weer lekker veel uitdaging voor te schotelen. From Software is met Bloodborne next-gen gegaan, maar de vraag is welke speerpunten van hun vorige games de overgang naar de PlayStation 4 hebben overleefd.
Bloodborne speelt zich af in de stad Yarnham, waar jij als jager de meest verschrikkelijke monsters moet omleggen. Er zijn maar weinig mensen in het stadje die je vriendelijk begroeten, want het gros wil je dood hebben zodra ze je door hebben. De stad nevelt zich in vaagheden, want van het verhaal zul je tijdens je eerste speeluren geen bal snappen. Dit is niks nieuws, daar Demon’s Souls en Dark Souls nou ook niet bekend stonden om hun clichématige Hollywoodverhalen. Mondjesmaat kom je meer te weten over de stad in het horrorachtige Victoriaanse decor.
De aanval is de beste verdediging
In Yarnham moet je je zien te redden met in principe in je ene hand een pistool en in je andere hand een zelfgekozen wapen. De verdedigingsmechanieken waar we bekend mee waren zijn van het toneel verdwenen. Het spel biedt ergens wel de optie om een schild te gebruiken, maar dit komt meer over als een gimmick dan als een waardevolle toevoeging aan je wapenarsenaal. De aanval is in Bloodborne duidelijk de beste verdediging. Er kort op zitten, achter de vijand komen en er op in slaan en hakken is in veel gevallen de succesformule. Wegrennen en wegrollen slurpt je staminameter op, maar komt er in elk gevecht, groot en klein, wel aan te pas. Voor de doorgewinterde Souls-fan zal de gameplay dan ook wel even wennen zijn. Tegelijkertijd lijkt Bloodborne, mede dankzij de nieuwe gameplaymechanics, net iets toegankelijker te zijn voor de gamers die niet bekend zijn met de games van From Software. 
Mocht je overigens enige persoonlijke progressie willen boeken, dan is het een must om ook de grotere vijanden in je omgeving te lijf te gaan. Niet alleen laten ze soms interessante voorwerpen vallen, ook dragen ze aanzienlijk meer bloedsporen bij zich dan de gemiddelde inwoner van Yarnham. Bloedsporen zijn nodig om je personage te upgraden, voorwerpen aan te schaffen en wapens te verbeteren. Bij laatstgenoemde zijn er ook nog bloedscherven en vele andere dingen nodig. Net als in de Souls-games is het triest met je gesteld als je neergaat. Al je bloedsporen zullen dan namelijk als een hoopje op de grond vallen. Vervolgens krijg je één kans om deze weer op te pakken, maar mocht je onderweg weer het loodje leggen, dan ben je ze definitief kwijt. Iets wat natuurlijk genoeg frustratie oplevert. Zeker in het begin zul je vele keren worden neergesabeld door inwoners, wolven en gedrochten. De weg lijkt dan erg lang te zijn, maar is zeker het bewandelen waard.
Eén voor allen, allen voor één!
Voor wie zich liever niet alleen door de fantasierijke wereld van Bloodborne waant, is er de mogelijkheid om vrienden en onbekenden online te verzoeken je bij te staan. In de game beschik je in eerste instantie over insight points, die je onder andere kunt uitgeven aan een oproepbel, sinistere bel en kleine resonerende bel. Eerstgenoemde geeft je de mogelijkheid om als host te spelen, terwijl de andere twee je een sessie laten bijwonen. De sinistere bel betekent dat je in dat geval kwaad bloed wilt zetten. Terwijl iemand anders de oproepbel luidt, krijgt hij geen hulp (kleine resonerende bel), maar wordt hij aangevallen door diegene die de sinistere bel heeft geluid. Het kan voorkomen dat er zowel metgezellen als vijanden je sessie inkomen. In dat geval ben je wel even in de meerderheid.
Het is onmogelijk om alleen te genieten van de lusten en de lasten links te laten liggen. Je kunt continu aangeven of je online of offline het spel wilt spelen. Online brengt nu eenmaal de nodige risico’s met zich mee. Wanneer je iemand kent die ook Bloodborne speelt en je wilt samen (met maximaal drie jagers) een sessie spelen, dan kun je een wachtwoord instellen. Dit wachtwoord zorgt ervoor dat je niet wordt lastiggevallen door andere spelers, al dan niet met goede of kwade bedoelingen. Helaas heeft onze uitgebreide test uitgewezen dat de servers van From Software nog altijd niet even stabiel zijn. Dark Souls en Demon’s Souls stonden al niet bekend om hun online mogelijkheden en Bloodborne zorgt niet voor een veel betere ervaring. Framedrops passeren regelmatig de revue wanneer je met twee of drie jagers vijanden aan het neersabelen bent. Daarnaast zijn de geesten van andere spelers (die je kunt oproepen bij willekeurige overlijdensplaatsen) niet altijd te zien. From Software belooft dit vooralsnog te patchen, maar de toekomst zal uitwijzen of de online mogelijkheden nog gaan verbeteren.
Mocht je niet geïnteresseerd zijn in hulp van buitenaf, dan is het aanzetten van de online mogelijkheden nog altijd aan te raden. Elke speler kan namelijk berichten in de spelwereld achterlaten voor andere spelers. Dit kunnen handige aanwijzingen zijn over schatten die te vinden zijn of over vijanden en eindbazen die op het menu staan.
Nachtmerrie zonder einde
Tussen de gevechten door is het zeker de moeite waard om even de rondte te kijken. From Software heeft namelijk een knap staaltje level design bewerkstelligd, wat ook enkele fraaie vergezichten heeft opgeleverd. Ook de vijanden zitten als vanouds onbegrijpelijk maar knap in elkaar, waardoor je elke keer weer verrast wordt door wat er voor je neus verschijnt. Voor diegene die waarde hecht aan de variatie in omgevingen, zal wat teleurgesteld zijn in Bloodborne. Doordat Yarnham als decor is gekozen, heeft From Software de mogelijkheden voor zichzelf beperkt. Deze keuze kan er achteraf gezien echter wel toe geleid hebben dat de details nu zo goed zichtbaar zijn.
Het enige wat momenteel het bloed onder de nagels vandaan haalt (naast de vele keren dat je wordt doodgestoken, geslagen, verbrand en vergiftigd), zijn de laadtijden. Deze zijn aanzienlijk lang en zorgen ervoor dat elke lijdensweg die je met het sterven van je personage inzet net wat kilometertjes langer is. Ook hier heeft From Software gezegd dat de laadtijden zullen worden verbeterd, maar dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Conclusie
Over Bloodborne zijn pagina’s vol te schrijven, maar dit is een game die je echt zelf moet ervaren. Een uitdagend spel dat de fans niet teleurstelt en wat meer openingen biedt voor de nieuwkomer. Het spel kent online vele mogelijkheden, maar deze werken nog niet zoals ze moeten werken. Voor diegene die zich aan dit (in positieve zin) frustrerende spel wilt wagen, ligt een succesverhaal in het verschiet. De stad Yarnham neemt je vanaf het eerste moment in bedwang en laat je vervolgens niet meer los. Nou ja, af en toe een laadschermpje daargelaten dan.
P.S. De beruchte Chalice Dungeons die Bloodborne te bieden heeft, zijn niet in deze recensie beschreven. Deze zullen op een later tijdstip aan bod komen.