Toen ik Bravely Default aan het spelen was in gezelschap kreeg ik meermaals de vraag: ‘’Is dat een nieuwe Final Fantasy?’’ Een logische vraag, want immers hangt de Final Fantasy sfeer als een sluier over Bravely Default heen. Ongetwijfeld heeft dit ermee te maken dat de game oorspronkelijk bedoeld was als een opvolger voor Final Fantasy: The Four Heroes Of Light. De vraag die nu rest is of de game sterk genoeg in de schoenen staat om uit diens schaduw te stappen.
Wanneer we de eerste cutscene van Bravely Default gepasseerd zijn, ontmoeten we Tiz. Een simpele boerenjongen die geniet van het alledaagse leven in het rustige Norende, samen met zijn kleine broertje Til. Aan die rust komt echter abrupt een einde als een gigantische krater ontstaat onder Norende en het dorpje in zijn volledigheid opslokt. Tiz ziet zijn kleine broertje voor zijn ogen vallen en raakt van de schrik in een shock.
Wanneer hij zijn ogen opent bevindt hij zich in een onbekend bed. Aan zijn zijde is een oude man, die hem vertelt dat hij de enige overlevende is van het dorpje. Momenteel bevindt hij zich in een naburig koninkrijk, wiens soldaten de bewusteloze Tiz bij toeval vonden.
Tijd om op krachten te komen is er niet, want Tiz voelt zich naar Norende getrokken in de ijdele hoop dat er meer overlevenden zijn. Een tevergeefse hoop, dat ontdekt hij al snel. Want waar ooit zijn huis lag, ligt nu een gapend gap in de aarde, tot de rand gevuld met een onheilspellende duisternis. Tiz is echter niet de enige die de ramp komt aanschouwen.
Ook Agnès Oblige, beschermer van het wind kristal, komt het resultaat bekijken. Ook zij verloor haar huis aan de duisternis, toen het het wind kristal dat ze diende te beschermen verzwolg. Agnès geeft zichzelf dan ook de schuld van de tragedie die zich in Norende afgespeeld heeft en weigert hulp te accepteren wanneer haar pad zich met die van Tiz kruist. Maar wanneer het tweetal onder vuur genomen wordt, blijkt samenwerken spoedig de enige optie die overblijft, dit tot ongenoegen van Agnès.
Hiervan is echter niets te merken wanneer het duo zich op het slagveld bevindt. Zowel Tiz als Agnès weten zich goed te redden in een gevecht tegen de Eternian die hun naar het leven staan. Deze gevechten spelen zich volledig volgens JRPG-traditie af middels een turn-based systeem, al laat Bravely Default je hier een beetje met de regels spelen.
Dit doet het door middel van het Brave / Default systeem waar de game zijn titel aan ontleent. Brave staat je toe om maximaal vier beurten vooruit te benutten, terwijl Default je er juist laat opsparen terwijl je verdedigt. Je vijanden kunnen dit eveneens benutten, al ben je al ruim over de helft van de game heen eens dit gebeurd.
Brave en Default hebben beide hun sterke en zwakke punten die ze strategische diepgang geven. Door een vierdubbele aanval met Brave te doen kun je in veel gevallen de vijandelijke linies uitroeien, dan wel flink uitdunnen. Maar mocht je het veld niet in een keer leeg krijgen, dan ben je vier beurten lang een makkelijk doelwit. Met Default voorkom je dit, maar de beurten waarin je spaart zul je wel aangevallen worden, zei het wel met minder schade. Het laat in principe ruimte voor verschillende strategieën, al zal dit vaak onbenut blijven omdat je toch vrij snel een vaste speelstijl ontwikkelt.
In de praktijk spamde ik persoonlijk dan ook altijd Brave, met als uitzondering wanneer de tegenstander een krachtige aanval aan het opladen was. Deze de-beuk-erin-mentaliteit legde me geen windeieren, want op één boss fight na ben ik vrij makkelijk door de normale moeilijkheidsgraad heen gegaan. Het hele Brave / Default idee was aan mij dan ook niet besteed, al zal dit er ook aan liggen dat ik uit gewoonte ben gaan grinden en alle sub quests heb voltooid om verschillende banen vrij te spelen.
Deze banen bestaan niet uit een bouwvakker, tandarts en leraar, maar vallen meer in de categorie piraat, magiër of ridder. Elk karakter kan elke job aannemen, en op basis hiervan verandert hun uiterlijk. Bovendien verandert hun affiniteit met bepaalde wapens, immers heeft een dief weinig aan een staf en een zangeres weinig aan boksbeugels, en beïnvloed het de stijging van stats wanneer je karakter in niveau stijgt.
Jobs levelen apart van de karakters en geven elk level nieuwe skills vrij. Deze skills zijn op te delen in actieve en passieve skills. Actieve skills bestaan uit aanvallen of ondersteunende skills die je in het gevecht zelf gebruikt. Een karakter kan de actieve skills van twee jobs benutten, waarvan hij er een op dat moment moet beoefenen. Er moeten dus soms moeilijke keuzes gemaakt worden.
Passieve skills zijn daarentegen ook bruikbaar wanneer je van job wisselt. Buiten de skills die je al hebt vrijgespeeld bij de job die je karakter op dit moment beoefent, kun je er namelijk ook van andere jobs toewijzen in de skillslots van je karakters. De voorwaarde hiervan is wel dat je ze per karakter dient vrij te spelen.
Doordat je in Bravely Default tientallen jobs kunt vrijspelen, zijn de mogelijkheden bijna eindeloos. Qua speelstijlen heb je concreet gezien echter maar twee opties. De eerste is gedurende de hele game experimenteren met allerlei jobs met al je karakters, zodat je hiermee per situatie hun klasse kan aanpassen en de juiste skills kan toewijzen. Ik opteerde voor optie B: een goede combinatie vinden in het begin van de game en deze blijven verbeteren.
Mocht de eerste optie je beter liggen, wees dan gerust dat de game je voldoende handvatten aanreikt om dat te doen. Zo is het mogelijk om het aantal monsters dat je tegenkomt te verdubbelen, zodat je sneller kunt grinden. Ook de moeilijkheidsgraad kan worden aangepast, zodat je niet telkens terug naar een Inn moet na vijf minuutjes grinden in hard mode. Het zijn maar kleine dingetjes, maar het toont aan in hoeverre je je eigen ervaring zo plezierig mogelijk kan maken en dat is een prettig iets om te weten.
Waarschijnlijk heeft Silicon Studios volgens diezelfde gedachtegang ook microtransacties toegevoegd in de vorm van SP drinks. SP dient in de game om Bravely Second te activeren, hetgeen je bovenop Brave nóg eens maximaal vier beurten laat pakken. SP is dus te krijgen middels het spenderen van een klein bedragje, maar je kan ook je 3DS met Bravely Default op slaapstand zetten en elke acht uur één SP binnen harken. Bravely Second kan zelfs tijdens de tegenstanders beurt worden gebruikt doordat het de tijd bevriest en kan je dus uit benarde situaties redden. Met het gevechtssysteem van Bravely Default zit het in andere woorden dus wel goed.
Als een JRPG weegt het verhaal echter minimaal net zo zwaar. En met het stigma van een Final Fantasy-game geldt dat des te meer. Bravely Default kan hier echter niet tegenop boksen. Het verhaal ontvouwt zich voorspelbaar en als gevolg weet het je aandacht nauwelijks vast te houden. Althans, dat verwachtte ik te gaan schrijven.
Op het moment dat ik de ‘’eindbaas’’ versla en de credits over mijn scherm zouden moeten gaan rollen neemt het verhaal een onverwachte wending. Plots blijkt er veel meer aan de hand te zijn dan origineel werd losgelaten en word je als speler in een uiterst vermakelijke plottwist gedumpt. Om spoilers te voorkomen zal ik niet teveel loslaten, maar laten we het erop houden dat er een hoop backtracking vereist is.
En hoewel dit deel van het verhaal kwalitatief een stuk hoger staat dan het eerste deel, drukt dat wel een beetje de pret. De overworld, welke de verschillende dungeons met elkaar verbindt, is namelijk een vrij saaie plaats om te vertoeven. Je karakter rent als een reus door het landschap heen dat nogal kaal is vormgegeven. Een schril contrast met de soms erg leuk bedachte dingen in de dungeons, en met Final Fantasy, maar daarom is het ook Bravely Default. En er is een ding wat Bravely Default heeft, wat geen Final Fantasy heeft: een bouw minigame.
Door mensen via street- of spotpass tegen te komen kun je ze in deze minigame inzetten. Deze dient ervoor Norende te herbouwen, een taak die Tiz op zich genomen heeft, en gaandeweg zo meer wapens, super aanvallen, items et cetera vrij te spelen. Het gaat niet heel erg diep, maar is een leuke bijkomstigheid voor het binnenhalen van de krijgers van andere spelers die je met hun aanvallen eenmalig in een gevecht kunnen bijstaan.
Conclusie
Wat ooit begon als een Final Fantasy-game is uitgegroeid tot een op zichzelf staande IP. Met een uniek gevechtssysteem waarin je met de beurten kunt spelen en het sterke tweede deel van het verhaal heeft het in mijn ogen voldoende bestaansrecht daarvoor verdiend en ik kijk dan ook uit naar wat er gaat gebeuren als de game van de start af aan zo ontwikkeld wordt.