Bright Memory Infinite

Al decennialang bewijzen indie-ontwikkelaars dat met voldoende tijd en passie wonderen de wereld nog niet uit zijn. Undertale, Braid, Stardew Valley, Minecraft en Cave Story zijn slechts enkele games die geliefd en geroemd worden, ondanks dat ze (oorspronkelijk) slechts door één persoon werden gemaakt. Een ander spel dat we aan één individu te danken hebben, is het vorig jaar verschenen Bright Memory, dat nu een vervolg heeft mogen verwelkomen.

In Bright Memory: Infinite kruip je wederom in het strakke pak van Shelia Tan. Een agent van het Supernatural Science Research Organisation, die in het eerste spel werd geconfronteerd met een fenomeen waarbij krijgers en wezens uit het verleden en mythologie tot leven werden gewekt in de moderne wereld. Je zou denken dat dit een situatie is waar je maar eens in je leven mee geconfronteerd wordt, maar voor het vervolg mag je uitrollen om dezelfde dreiging te lijf te gaan.

Maar één man!?

Als je het spel opstart, is het moeilijk voor te stellen dat het niet gemaakt is door op zijn minst een klein team. De game heeft voice acting van prima kwaliteit, een nette opbouw van het verhaal en een hele berg opties om de perfecte ervaring voor jouw setup te realiseren. Wat echter het meest imponeert zijn de visuals.

Nu ben ik zeker niet iemand die zich blind staart op graphics. Ik speel met zo veel gemak op PlayStation 5 als Game Boy of de originele Xbox. Maar wie een blik werpt op BMI zou nimmer nooit denken dat een solo-ontwikkelaar dit uit de grond zou hebben gestampt. Omgevingen zijn levendig en gedetailleerd en hoewel gezichten een tikkeltje laten zien dat dit geen big budget-titel is, zijn er genoeg triple A-titels die veel meer steken laten vallen.

Up, up and away

Wat daarbij fijn is, is dat je een hele hoop van die omgevingen gaat zien. Allereerst om collectibles te verzamelen waarmee je Shelia kunt upgraden, maar vooral ook omdat Bright Memory veel meer is dan zomaar een first-person shooter. Onze heldin is uitgerust met een exosuit dat haar in staat stelt om tegen muren op te rennen, een zwaard met zoveel kracht te zwaaien dat het messcherpe windvlagen maakt, razendsnel te bewegen en psychokinetische krachten te gebruiken. Combat is hierdoor veel dichter bij een DOOM: Eternal of Titanfall dan een Battlefield of Call of Duty, hetgeen veel beter past bij het singleplayer-avontuur dat het aanlevert. Aanvaringen zijn snelle, door adrenaline aangedreven spektakels die me geen moment wisten te vervelen.

Vuurwapens mogen dan wel niet je enige opties zijn, maar het zijn natuurlijk wel degene waar je het eerste naar grijpt. Shelia vergaard gaandeweg een assault rifle, shotgun, submachinegun en sniper rifle, ieder met hun eigen explosieve alt-fire. Ze zijn een tikkeltje futuristisch, hetgeen logisch is gezien het spel zich in 2036 afspeelt, maar ze zijn logische evoluties van bestaande vuurwapens in plaats van bizarre science-fiction-achtige creaties. Ze vuren geeft een bevredigende feedback en hoewel vijanden net iets te veel kogels nodig hebben om neer te gaan in mijn opinie, is het nooit zo overdreven dat het gaat storen. Bovendien is het met name bij vijanden uit de oudheid, die van tijd tot tijd opduiken, zoveel leuker om je bij melee te houden door hun aanvallen te blokkeren met je zwaard en ze vervolgens op datzelfde zwaard in de ingewanden te trakteren.

Toch geen topper

Als je al naar de score gekeken hebt, zal je hebben gezien dat het niet de enorm hoge score krijgt die je allicht zou verwachten na zoveel lof. En inderdaad valt het ook mij tegen, daar ik na een uur of twee spelen echt had gedacht dat het op zijn minst een negentig uit honderd zou krijgen. Wat ik echter toen nog niet wist, is dat de credits tien minuten later al over mijn scherm zouden rollen. En dat is toch echt te kort voor een spel wat bijna € 17,- kost.

Conclusie

Er mag geen twijfel over bestaan dat Bright Memory: Infinite een zeer indrukwekkende prestatie is voor een solo-ontwikkelaar. De game oogt prachtig, speelt heerlijk en heeft voldoende heft in combat om dat leuk te houden. Maar het is maar twee uur lang, terwijl het wel bijna € 17,- kost. Logisch als je alleen aan het spel werkt, maar daar heeft de consument in principe niets mee te maken.