Soms zijn er van die toffe games die door andere grote releases een beetje buiten de boot vallen. Zo kwam laatst Ghost Recon: Advanced Warfighter uit voor de 360, en deze week kwam weer de game waar zo'n beetje iedereen op wachtte, Elder Scrolls IV: Oblivion. Tussen deze 2 grote releases kwam ook nog Burnout Revenge, een game die al op andere systemen te verkrijgen was en daardoor niet zoveel aandacht kreeg. Terecht of onterecht?
Het eerste wat opvalt aan Burnout Revenge is dat het spel groot is, erg groot. Er zijn maar liefst 169 missies die je moet halen, daarnaast zijn er nog 78 auto's vrij te spelen, 64 challenges om te halen en 24 signature takedowns die je kunt halen.
De missies zijn onderverdeeld in 10 niveau's, oplopend van Harmless tot Dominator. In het begin zul je alleen op Harmless kunnen spelen, je zult opvolgende niveau's vrijspelen door sterren te verdienen. En dan hebben we het hier niet over gouden sterren als in Mario die je haalt door ze te vinden, hier speel je sterren vrij door races te winnen, terwijl je tijdens de race zo veel mogelijke tegenstaders in het puin rijdt, zelf zo min mogelijk crasht, zo groot mogelijke crashes te veroorzaken en uiteraard door de snelste te zijn.
Er zijn verschillende type races in de game, elk met hun eigen eis aan hoe je moet rijden en wat je moet doen voor die felbegeerde sterren. Zo is daar natuurlijk de strandaard race, de time-trial, de grand prix, de road rage, crash, crashbreaker, eliminator, traffic attack of een combinatie van het voorgaande.
De race, timen trial en grand prix spreken voor zich. In Road Rage is het de bedoeling zoveel mogelijk takedowns te halen, tegenstanders te laten crashen, hoe je dit doet is aan jouw, maar doe het wel binnen de tijd. Elke zoveel crashes wordt de tijd verlengd zodat het niet te moeilijk wordt.
In crash is het de bedoeling een zo groot mogelijke crash te veroorzaken, simpelweg door een auto of truck te rammen en toezien hoe de rest van het verkeer erop in crasht. Je hebt daarbij een soort van crashbalk die, als ie vol is, jou in staat stelt je auto nog eens extra op te blazen voor nog meer schade.
In crashbreaker zul je gewoon een normale race rijden, maar als je crasht, of het nu door toe doen van een tegenstander is of gewoon door je eigen onoplettendheid, kun je je auto opblazen om wat tegenstanders mee te nemen. Leuk hieraan is dat iemand online vernielen nooit veilig is, voor je het weet ben je zelf net zo hard de sjaak.
In eliminator zul je ook weer een race rijden en iedere 30 seconden ontploft de coureur die achteraan ligt. Je hoeft nu dus niet de hele race vooraan te liggen, maar zorg dat je niet laatste ligt, want dan is het al vrij snel einde verhaal.
In Traffic Attack ga je met je auto de weg op, ditmaal zonder tegenstanders, en moet je zoveel mogelijk mede weggebruikers van de weg rammen. Nu kun je niet willekeurig alles en iedereen gaan rammen, sowieso ga je kapot aan al het tegenliggend verkeerd, daarbij ga je zelf ook kapot als je een bus of truck van achteren ramt.
Zoals al eerder gezegd, sterren is waar het om draait. Sterren verdien je door de race te finishen met in ieder geval een bronze medalje, en daarnaast ook nog een zo hoog mogelijke race score neer te zetten. Er zijn 4 niveau's van scores; OK, Good, Great en Awesome. Elke goed voor 1 ster, dus bij awesome verdien je er 4. Na de race gaat er een ster af als je brons hebt, of komt er een bij als je goud haalt. Bij zilver gebeurt er niks. Als je genoeg sterren verzameld ga je een rank omhoog en speel je nieuwe levels vrij.
De game is in het begin vrij simpel, iedereen kan het zo oppakken en spelen, en vrijwel iedereen zal genoeg sterren kunnen verzamelen om de Elite rank te halen. Maar het spel moet ook een uitdaging bevatten, deze zit hem er in, en zeker naarmate je verder komt, om zoveel mogelijk sterren te verzamelen. Of je dit leuk vind is maar de vraag, maar het is een uitdaging. Daarnaast zijn er de genoemde challenges. Deze zijn onderverdeeld in 8 verschillende types; Explosive Payback, Don't crash, Vertical Takedown, Revenge Takedown, Special Car Takedown, Vehicle Check, Crash en Crash score. Deze 8 zijn ook weer verdeeld over 8 sheets die ieder 1 van deze serie bevatten.
De bedoeling is dus elke sheet te completen, waarbij de ene makkelijker is dan de andere. Bij sommige heb je genoeg aan 2 Explosive Paybacks, bij andere moet je er maar liefst 4 halen. En als ik je vertel dat een explosive payback betekend dat je na een crash jezelf opblaast en je tegenstander mee neemt snap je hoe pittig dit is. Voor elke sheet die je haalt speel je een super auto vrij, deze gaan sneller dan wat dan ook, en zijn best leuk om in te racen.
Nu vraag je je inmiddels af, maar speelt het spel dan ook goed. Ja, de besturing is erg simpel, en het zal niemand echt veel moeite kosten om het spel op te pakken en te gaan racen. Zelfs al ga je 335 km/h, de game blijft prima te besturen, al zul je natuurlijk wel wat sneller crashen. Takedowns halen gaat ook erg simpel, en je zult al snel door krijgen hoe je je tegenstanders het beste de vernieling in kan rijden.
Grafisch is het spel prima, het is geen Project Gotham 3, maar het ziet er gewoon prima uit. De crashes zijn erg spectaculair, en elke keer zal het beeld ook even vertraagd worden zodat je de crash kan bekijken, in deze tijd bestuurd de AI jouw auto even. Het nadeel hierin is helaas dat je heel af en toe wel crasht, maar goed, het gebeurt zelden.
Erg goed in het spel is het geluid, en dan doel ik niet zozeer op het geluid wat de auto's maken, maar meer op de soundtrack. Deze is echt goed, en past gewoon perfect bij het spel. Hij bestaat voor het meerendeel uit simpele punk/rock muziek, maar zelfs als je dat niet leuk vind, zul je er geen last van hebben.
Ook online is het spel prima te spelen, er treed nooit LAG op, en er is altijd wel iemand om tegen te racen. Je zult vaak in crash mode komen, dit is volgens mij het populairst online. Speciaal voor Xbox Live is er nog een extra mode, de team mode. Hierin proberen 2 coureurs de race te finishen en de 2 anderen proberen dat te verhinderen. Erg vermakelijk moet ik zeggen.
Ook leuk is dat elke keer als iemand je sloopt hij een revenge rival wordt, en al haal je hem deze keer niet onderuit, hij blijft een revenge rival. Dus als je hem/haar weer tegenkomt kun je lekker wraak nemen, want dat is tenslotte waar dit spel om draait.
Conclusie
Over het algemeen ben ik erg onder de indruk van de game, hij is misschien wat te simpel, wat tot verveling kan leiden, en het is niet het mooiste spel op de markt. Maar is een absolute funracer, je pakt hem zo op en gaat even wat vrienden te grazen nemen. Het is een game die zich prima leent om even 10 minuten te spelen en daarna weer iets anders te gaan doen. Dit in combinatie met het goede Live werk en de strakke soundtrack hebben we dus een toppertje te pakken. Als je de game al hebt gespeeld op Xbox of PS2 dan kun je hem laten liggen, maar zeker als dit je eerste Burnout is, zoals bij mij het geval, is het een absolute aanrader.