Rome en de romeinen zijn niet alleen voor filmmakers, maar ook voor gamedevelopers al een behoorlijke tijd een grote bron van inspiratie. Zo is het makkelijk om een spel (of een film, ik zal maar geen titels noemen) te maken over arenagevechten en gladiatoren. Of over de corruptie en decadentie aan het hof; over Caesar. Of over de grote gevechten, de overwinningen en nederlagen van het grootste romeinse leger. Of over een klein Gallisch dorpje dat zich weet te verzetten temidden van de romeinen. Maar er is een ontwikkelaar - Tilted Mill- die een poosje geleden ook brood zag in een citybuilder die zich plaatsvond in de context van de romeinen.
En voor een tijdje was die game, de Caesar franchise, de enige serie die zoiets een beetje succesvol deed. Maar laat nu nét het geval zijn dat voor het uitkomen van het vierde deel uit deze reeks vlak na de release komen van twee andere citybuilders in de romeinse tijd komen, namelijk CivCity: Rome en Glory of the Roman Empire. Ik kan dus ook bijna niet anders dan deze game enigszins te vergelijken met de andere twee, want het lijkt me sterk dat er iemand is die ze alledrie of er twee gaat kopen. Want zeg nu zelf, in feite is het toch allemaal één pot nat en dezelfde succesformule, die citybuilders?
Naar mijn mening is het antwoord op die vorige vraag ja en nee. In essentie lijken de drie games natuurlijk veel op elkaar, maar mede daardoor gaat het bij dit soort games ook vooral om de details. Het zijn de details die zo'n soort game doen vallen of staan. Met details bedoel ik overigens niet dat de game helemaal vol moet zitten met menuutjes, tabelletjes en ingewikkelde economische systemen en productieketens. Natuurlijk kan het zijn dat je dat wél geweldig vindt, maar in dat geval zou ik je eerder doorverwijzen naar iets als CivCity. Wat ik in dit geval met details bedoel is de afwerking, van die kleine dingetjes die de game nét even beter maken. Dingetjes als dat je wanneer je ver genoeg inzoomt je een ordehandhaver zijn ronde ziet doen om dan vervolgens op de markt een bedelaar tegen te komen en die zonder genade neer te knuppelen. Of dingen als mooie schaduweffecten wanneer de zon onder gaat, en het gerieflijke van de regen die zo nu en dan op je stad neerklettert.
Het principe van Caesar IV is, nog steeds, vrij simpel. Jij moet als gouverneur op bepaalde plekken een mooie stad met een bloeiende economie zien te bouwen. Je begint met niets dan een weg en wat geld, en daar moet je het mee zien te doen. In eerste instantie denk je dat alles op rolletjes loopt: je bouwt een paar mooie huisjes, trekt wat arbeiders aan, zet die aan het werk en hoppa, daar begint je stad al te groeien. Totdat je opeens te horen krijgt dat er ergens malaria is uitgebroken. Kut, snel maar een badhuis of een ziekenhuis bouwen dan. Ziezo. Je kunt jezelf op de schouder kloppen, dat heb je goed gedaan. Maar ojee, daar vliegt er een huis in de hens! En eentje daarnaast stort in elkaar door gebrek aan onderhoud. Hmm, tijd dus om maar voor wat ordehandhavers (die tevens dienst doen als brandweermannen) en onderhoudslieden te zorgen. Piece of cake. Maar wat dan, je geld gaat wel erg snel achteruit! En aangezien alleen de hoogste klasse, degene die niet werkt, belasting betaalt, zul je maar eens wat villa's voor die veeleisende rijkeluizen moeten gaan zorgen. Na je dus wat in de schulden te hebben gestoken lukt dat ook nog, en denk je dat je nu eindelijk écht alles voor elkaar hebt. Totdat Rome bij je op de deur klopt en je meldt dat je maar eens even snel wat soldaten, eten, kleren of wat dan ook richting de hoofdstad van het romeinse rijk moet sturen. En ineens heeft niemand meer te eten...
In Caesar is het dus zaak dat je iedereen (je arbeiders die voor eten zorgen, de middenklasse die in bibliotheken, scholen en badhuizen en dergelijke werken, je hoge klasse die belasting betaalt én Rome wat met regelmaat van de klok goederen van je verlangt) tevreden houdt. In het begin is het nog best lastig om die balans te vinden, vooral wanneer je óók nog eens aangevallen wordt vanuit een of andere hoek. Maar gelukkig is Caesar IV niet zo gecompliceerd dat je om bijvoorbeeld eten te produceren niet eerst een korenveld, een boerderij die oogst, een graanmaler, een bakker en een verkoper hoeft te hebben voordat alles klaar is. Meestal kun je bepaalde goederen met twee of drie gebouwen klaar hebben (zo heb je om voedsel te verbouwen slecht een korenveld en een boerderij nodig en voor potten een kamp dat klei verzamelt en een pottenbakkerij nodig). Wat dat betreft is Caesar IV vrij toegankelijk voor beginners in het citybuilder genre, het is niet zo ingewikkeld en diepgaand als andere citybuilders. En natuurlijk heb je als speler ook altijd nog je adviseurs die je gade kunt slaan en je precies vertellen wat er allemaal mis is in je stad.
Grafisch valt Caesar niet geweldig veel op, maar doet het ook zeer zeker niet slecht. Als je alle opties en effecten aan zet en het op een flink hoge resolutie draait ziet het er zeker niet verkeerd uit, met de schitteringen in het water en de glimmende dakpannen. Maar ook op een mid-end pc en alles op 'medium' staan is het ook niet verschrikkelijk om aan te zien, vooral de gebouwen zien er dan nog erg fraai uit. Toch zijn de graphics niet zo goed als bij, bijvoorbeeld, Black & White 2, wat alweer vrij oud is en ook een dergelijke romeinse setting had qua gebouwen. Desalniettemin kan Caesar IV grafisch toch zeker wel opboksen tegen zijn twee huidige concurrenten. Geluidstechnisch is Caesar wat minder. Het klinkt niet heel slecht, maar de deuntjes verdring je snel naar de achtergrond en zijn wat saai en repititief. Toch is dit niet heel storend; je kunt het geluid immers altijd nog afzetten. Een ander minpunt is misschien dat je geen skirmish of sandbox mode hebt waarin je zelf kan bepalen in wat voor omstandigheden je je stad bouwt. Je hebt echter wel (een beperkt aantal) zogeheten scenario's waarin je los kunt gaan zonder een mission based structuur waarin je bepaalde goals moet halen, maar toch zijn het altijd de paar zelfde maps waarin altijd wel iets aan de hand is (in de vorm van bijvoorbeeld een aanvallend leger). Dus wat dat betreft is het jammer dat je niet écht helemaal je gang kunt gaan.
Conclusie
Uiteindelijk kan toch wel gezegd worden dat Caesar IV een vermakelijke en toegankelijke game is. De game is niet al te absurd diepgaand maar kent wel genoeg aandachtspunten, en houdt het tegelijk simpel voor de casual gamer of misschien de gamer die ook een een citybuilder wil proberen. Toch vrees ik dat de game niet uitgebreid genoeg is om je maanden mee bezig te houden, maar voor een paar weken kan het zeker een hele leuke game zijn, die verder niets speciaals of nieuws doet maar tegelijkertijd ook niet erg slecht doet.