Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit een Call of Duty game had gespeelt. Ik moet zelfs eerlijk toegeven dat ik nog nooit een oorlogsgame had gespeelt. Ik was namelijk van mening dat oorlogsgames dom en saai waren. Nou, na het spelen van Call of Duty 2: Big Red One ben ik van mening veranderd. Ik vind het gegeven oorlog nog steeds niet echt super maar het is zeker een vet spel!
Het spel speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Je speelt als Amerika’s eerste infanteriemacht dat tegen de Duitsers moet gaan strijden. Als eerste is het je doel Afrika te ontdoen van de Duitse soldaten die, onder leiding van de befaamde generaal Rommel, voor veel dood en verderf zorgen. Daarna reis je verder naar Europa. In de geschiedenis waren de soldaten van de Big Red One de eerste soldaten van Amerikaanse afkomst die voet zetten in Europa. Wat dat aangaat blijft CoD 2: BRO trouw de lijn van de geschiedenis volgen.
Je speelt de rol van meerdere soldaten. Dit zorgt voor een leuke variëteit in de levels, want je hoeft nu niet alleen levels op het land te spelen. Je moet nu namelijk ook achter het kanon van een vliegtuig of een boot kruipen. Ik vond dit een heel erg positief iets, dit doorbreekt het loop en schietwerk van een shooter een beetje. Maar natuurlijk zitten hier minpunten aan. Zo is het erg jammer dat je niet vrij kan kiezen wanneer je in een voertuig wil gaan. Het spel geeft zelf aan wanneer het de bedoeling is dat je achter het stuur kruipt en wanneer het de bedoeling is dat je er weer achter vandaan gaat.
De levels zelf zijn niet erg bijzonder. De missies verschillen zoals ik al zei van het veilig maken van loodsen tot het besturen van een tank of een vliegtuig. Over het algemeen vond ik het spel redelijk aan de makkelijke kant. Er valt namelijk niet veel te kiezen, het is echt een kwestie om heelhuids van punt A naar punt B te komen. Ikzelf hou hier niet zo van. Ik vind het leuk om een tijd met een level bezig te zijn en uit te vinden waar ik heen moet en wat ik moet doen. Op dat punt faalde het spel voor mij een beetje.
Wat wel een beetje tegenvalt, is de AI van je teamgenoten en de tegenstander. Soms lukt het ze maar niet om elkaar te raken. Dan voelt het echt alsof jij de enige bent die oorlog aan het voeren is en dat is wel een beetje jammer. Het is juist zo leuk om te opereren als een team en samen te werken, maar voor mijn gevoel was dat er niet zo bij.
Het geluid vind ik echter wel goed. Je kreeg echt de smaak van oorlog te pakken. Er razen vliegtuigen over je hoofd, er rijden tanks en overal vinden ontploffingen plaats. Ook vliegen de kogels je om de oren. Als je met je teamleden aan het praten bent lijkt het alsof hij naast je zit in de kamer en dat is natuurlijk een geweldig effect. Ik vond eigenlijk alleen het geluid van de wapens een beetje ‘nep’ klinken.
De graphics zijn netjes en mooi. Het spel is tot in de puntjes uitgewerkt en alles duidt erop dat je midden in een oorlog zit. De omgevingen zijn echt heel erg mooi vorm gegeven, verwoestte gebouwen, uitgebrande tanks en ga zo maar verder.
En dan het grote pluspunt van deze game, althans voor mij dan, de online multiplayer. Het is mogelijk om, via het internet, het op te nemen tegen vijftien anderen en op verschillende locaties. Dit is gewoonweg geweldig. Ik vind het een ontzettend spannende manier van multiplayen, beter kan eigenlijk niet. Het is leuk om te strijden tegen mensen over de hele wereld en helemaal om dan als winnaar uit de verf te komen.
Conclusie
Al met al slaagt CoD 2: BRO erin een goede shooter te zijn. Het enige wat echt jammer is, is de AI en de moeilijkheidsgraad. Gelukkig kun je de moeilijkheidsgraad wel naar eigen smaak instellen. Ik raad je aan hem op een moeilijk niveau te spelen, dan heb je meer een uitdaging namelijk. Ik vond het spel zeer vermakelijk maar voor mij bleef dat niet zo lang zo. Ik moet toegeven dat er redelijk snel op was uitgekeken, behalve de online functie natuurlijk!