Call of Duty: Black Ops III

Waar Infinity Ward de Call of Duty-serie tot leven blies, was het Treyarch die langzamerhand het stokje overnam als meest gewaardeerde ontwikkelaar binnen de games. Call of Duty: Black Ops was voor velen een game met een eigen smoel, waardoor Call of Duty eigenlijk niet meer één serie te noemen is. De derde ontwikkelaar, Sledgehammer, bracht de reeks met succes naar een gewaagde futuristische setting, met als gevolg dat Treyarch de derde Black Ops ook ver in de toekomst af laat spelen. Dit doen ze niet alleen beter, maar Call of Duty: Black Ops III is ook de meest uitgebreide game in de serie ooit.

Sneltrein

Dat meer niet per se beter hoeft te zijn, bewijst de Campaign van Black Ops III. Dit jaar is de singleplayer duidelijk een stukje langer dan we gewend zijn, maar slaat hij niet helemaal de spijker op de kop. Het verhaal, waarin boeiende vraagstukken als privacy en menselijkheid worden aangesneden, is erg gespitst op het overbrengen van de ‘mindfucks’ die al eerder te vinden waren in de eerste twee delen. Ondanks dat er goed geacteerd wordt door een aantal semi-bekende koppen, bouw je absoluut geen band op met de personages en wordt het verhaal niet duidelijk genoeg verteld. De hoofdpersoon, die nota bene Player heet, weet net als jij af en toe niet wat hem overkomt en het einde laat een hele hoop vragen open.

Wat er dan overblijft is de knalactie die we gewend zijn. Dankzij de DNI, waarmee je als het ware met andere mensen en apparaten kunt communiceren, beschik je over drie soorten skilltrees die op te opwaarderen zijn. Met deze zogenaamde Cyber Cores kun je bijvoorbeeld turrets hacken, een verwoestende zwerm vliegen loslaten of van dichtbij je vijanden naar de andere kant van de groots opgezette levels meppen. Dit alles is een leuke poging om het schieten afwisselender te maken, maar uiteindelijk komt het toch neer op aaneengesloten knallen. Ondanks dat je veel vrijheid hebt in het samenstellen van je Cyber Cores en je wapens tussen de levels door, heeft het geen zin om voor de stille aanpak te gaan. Black Ops III neemt namelijk letterlijk géén adempauze voor missies met een verfijnder tempo, waardoor het meer aanvoelt als een sneltrein zonder tussenstop dan de ouderwetse achtbaanrit.

Samen knallen

Na de singleplayer, neemt Black Ops III tóch even gas terug met de Nightmare-modus. Hierin wordt het verhaal vanuit een ander, vrouwelijk personage verteld en wordt het overgrote deel van de vijanden ingewisseld voor zombies. Zeker gezien de lengte van deze modus is het een leuke verassing voor mensen die de game spelen voor de zombie-modus, die hier volledig los van staat. Net als de singleplayer kun je de Nightmare-modus ook online én in splitscreen co-op spelen, wat deels de grotere levels rechtvaardigt. Naast dat je namelijk veel sneller door de levels kunt manoeuvreren met wallruns, heb je ook de ruimte om met drie vrienden de strijd aan te gaan. Het is ietwat lui om simpelweg meer vijanden op je af te sturen om de moeilijkheid op te schroeven, maar het is wél (wel) de leukste manier om het verhaal te ervaren.

Zoals vermeld is er voor de echte zombie-fanaten weer een aparte zombiemodus. Ook hier ligt de focus meer op het verhaal dan ooit, maar weten steracteurs Jeff Goldbloom, Ron Perlman en Heather Graham dit wél goed over te brengen. Je volgt namelijk vier gruwelijke misdadigers die zich een weg knallen door hordes zombies in een heerlijk jaren 50-sfeertje. Deze keer kun je power-ups verkrijgen uit een kauwgomballenautomaat waardoor je bijvoorbeeld tijdelijk onzichtbaar kunt worden en samen met je partners in crime strategischer te werk mag gaan. Daarnaast verander je zo nu en dan in The Beast. Als dit The Darkness-achtige wezen slacht je niet alleen zombies met groepen tegelijk af, maar open je ook nieuwe wegen in de Shadows of Evil-map. Dit alles heeft als doel verder omhoog te levelen in het nieuwe XP-systeem. Tel het bekende repareren van ramen en deuren, het plaatsen van mijnen en strategisch uitgeven van geld aan nieuwe wapens hierbij op, en je hebt een uitgebreidere modus dan ooit. En ondanks te toevoegingen voelt hij gelukkig heerlijk vertrouwd aan.

Perfecte balans

Dit moet Treyarch ook gedacht hebben toen ze de multiplayer ontwikkelden. Waar je in Advanced Warfare soms behoorlijk roekeloos door het level vloog met je jetpack, kun je dit in Black Ops III veel beter doseren. Zelfs de toevoeging van wallruns geeft letterlijk een nieuwe dimensie aan de game, zonder dat het aanvoelt alsof je de controle kwijt bent. Zonder enige oefening ontdek je al rennend over muren en gebouwen extra paden in de maps en heeft een kill maken op zo’n moment nog nooit zó goed gevoeld. Het belangrijkste hierbij is namelijk dat je te allen tijde kunt richten en schieten, zodat je geen vliegende schietschijf bent voor spelers die liever hun voeten aan de grond houden.

Het is namelijk niet zo dat je constant gebruik moét maken van deze capriolen. Qua gameplay zit de game precies tussen de vorige Black Ops en Advanced Warfare in. Dit betekent dat de levels groter zijn, maar dat het geheel ook wat sneller aanvoelt dan Black Ops 2. Dit merk je ook aan het aantal spelers dat rondloopt met een submachine gun, die toch iets bruikbaarder is door de snellere movement. Verder is ook de balans van het weer gevarieerde wapenaanbod meer dan prima.

Een extra laag

Mochten de wapens je tóch niet zinnen, dan is er genoeg ruimte om ze te personaliseren. Het Pick 10-systeem is weer terug om je loadout helemaal samen te stellen zoals jij dat wilt. Je kunt punten uitgeven aan perks en attachments om ongezien te blijven of om juist guns-blazing rond te rennen met een Rapid Fire en Fast Mags. Verder biedt de Gunsmith-optie een extra laag bovenop je camo’s om wapens nog eens extra over te spuiten, wat de meest creatieve resultaten oplevert.

Toch is dit alles nog niet de grootste verandering aan Black Ops III’s multiplayer. Dat zijn namelijk de Specialists. Vanaf het begin kies je één van de uiteindelijk acht beschikbare personages, waarbinnen je de keuze hebt tot een krachtig wapen óf een speciale ability die sneller oplaadt als je goed speelt. Het meest knappe aan deze toevoeging is dat ook hier weer de balans bewaard wordt. Gemiddeld kun je twee tot drie keer per potje je wapen of ability inzetten en een paar kills maken met een explosieve pijl en boog, een krachtige elektrische schok of een moeilijke situatie overleven door terug te gaan in de tijd. Doordat er niet één merkbaar de beste is en er veel mogelijkheden zijn, kom je tijdens de matches veel verschillende Specialists tegen. Dit maakt het een onwijs leuke toevoeging, zonder de gameplay drastisch te beïnvloeden.

Een gigantisch pakket

Het enige wat verder op te merken is aan de multiplayer, is dat er slechts één modus is toegevoegd. In Safeguard moeten teams een robot escorteren naar de andere kant van de map. Naarmate de robot dichterbij komt, worden de gevechten steeds chaotischer, wat de modus een prima afwisseling maakt op de meer tactische modi. Zo zijn Search & Destroy, Domination en Kill Confirmed ook weer aanwezig en passen ze perfect in het futuristische geheel. Treyarch heeft zelfs nog een extra Freerun-modus toegevoegd, waarin je in je eentje door speciale levels moet rennen in een race tegen de klok. Met een langere singleplayer en de Nightmare- en Freerun-modus bovenop wat we gewend zijn van de serie, is Black Ops III werkelijk een gigantisch pakket.

Conclusie

Treyarch zet met Black Ops III een ijzersterke futuristische shooter neer, zonder de kern van de serie uit het oog te verliezen. Om die reden mogen ze zich ook met recht de beste ontwikkelaar binnen de serie noemen. Het verhaal van de lange singleplayer is helaas te vaag om echt te kunnen waarderen en het tempo is eigenlijk iets te hoog. Toch is de toevoeging van co-op een compliment waard en vind je diezelfde kwaliteit terug in de Nightmare-modus en de uitgebreidere zombiemodus, waar je weer vele uren in kunt steken. De Specialists geven de uitgebreide en perfect gebalanceerde multiplayer een leuke extra laag, waardoor het totaalpakket van deze Call of Duty bijna overweldigend is.