Onderweg in de auto, tijdens het douchen, gewoon als je lekker op de bank ligt te chillen of in een kroeg of discotheek: ik moet altijd muziek hebben. Op de een of andere manier werkt het ontspannend en zorgt het ervoor dat je even ontsnapt aan je dagelijkse patroon van werken of naar school gaan. Van kleins af aan heb ik altijd ontzettend veel muziek geluisterd. Van normale popmuziek tot hiphop en van keiharde metal tot keiharde elektronische dansmuziek. Niet alleen vanaf een schijfje of als MP3 vind ik muziek ontzettend tof, ook de muziek in films of in games is zeer belangrijk en laat er nu net een vette game zijn uitgekomen die geheel draait om de muziek: Child of Eden!
Nee, dit is geen Guitar Hero of Rock Band, waarin het bespelen van een instrument je voornaamste bezigheid is… Nee, Child of Eden is een on rail shooter die schieten op een unieke wijze met muziek combineert. Het doel van het spel is om Eden te redden. Eden is het internet uit de toekomst en wordt geteisterd door allerlei rare virussen. Je redt Eden door een meisje genaamd Lumi te beschermen en dit doe je door allerlei rare virussen af te knallen. Ja, het is vaag, maar het gaat eigenlijk niet zo zeer om de inhoud van het verhaal, meer om de ervaring die je beleeft tijdens het spelen.
En die ervaring is behoorlijk intens. De werelden waarin je speelt bevatten allerlei neonachtige kleuren en zien er psychedelisch uit. Het is niet vreemd dat je van te voren gewaarschuwd wordt, dat je met epileptische klachten beter niet te lang moet spelen. Echter geven de beelden je het idee dat je in een prachtig oneindig universum bent. De verschillende levels kennen veel variëteit. Zo speel je het ene moment in een grote tuin en kom je verderop in een industriële setting terecht.
Tijdens het spel, dat slechts vijf levels kent, gaat de moeilijkheid met een behoorlijk steile lijn omhoog. De eerste twee levels zullen je niet al te veel moeite kosten, maar bij het derde level heb je al kans dat je een paar keer opnieuw moet beginnen. In het vierde en vijfde level wordt het alleen maar moeilijker. Echter wordt het nooit frustrerend, want de levels zijn als het ware ‘te leren’. Ze blijven namelijk hetzelfde ondanks dat je ze meerdere malen speelt. Echter unlock je wel telkens nieuwe dingen nadat je een level uitgespeeld hebt, waardoor de levels er steeds een tikkeltje anders uit komen te zien. Bovendien kun je door levels goed te kennen, je schoten steeds beter timen, om zo de muziek nog vetter te maken.
Want de muziek is echt gaaf in Child of Eden. Het gaat van rustig in het begin, naar steeds iets donkerder en harder naarmate je tegen het eind aan komt. Je beschikt het gehele spel over slechts twee kanonnen, die elk andere virussen kunnen af knallen en die elk een ander geluid produceren wanneer er mee geschoten wordt. De eerste is een lock on laser, waarmee je maarliefst acht targets tegelijk mee kunt raken en de tweede is een wat minder krachtige laser, waarmee je vijandelijke kogels en projectielen kapot kunt schieten. Door beide wapens goed af te wisselen, kun je een zo hoog mogelijk score halen en hoge scores betekenen meer sterren. Om levels te unlocken heb je namelijk een bepaald aantal sterren nodig en hoe meer sterren, hoe eerder een nieuw level.
Het is daarom jammer dat het er slechts vijf zijn. Deze vijf levels zijn helaas ook niet erg groot. Binnen twee uur zou je ze uit kunnen spelen als je ze in een keer haalt. Daarna, tja, dan heb je de mogelijkheid om ze nog eens te spelen en om nog meer sterren te halen, waardoor je de levels met wat extra’s iets mooier kunt maken. Persoonlijk denk ik dat ik ze ooit nog wel een keer ga spelen, maar ik zal ze geen tien keer uitspelen. Echter zal dat per persoon verschillen.
Conclusie
Het is eigenlijk heel simpel: Child of Eden is een zeer toffe, maar ook een zeer korte ervaring. Het speelt ontzettend lekker weg, de muziek en de graphics zijn ontzettend gaaf, maar de volle mep is het spel absoluut niet waard. Ik zie overal prijzen van rond de vijftig euro op de bekende Nederlandse sites, maar ik heb m voor 19 euro op de kop weten te tikken en voor dat geld is het wel de moeite waard. Er zat zelfs een (niet al te mooi) t-shirt bij. Dus mensen let op, Child of Eden is erg gaaf, maar zoek wel een winkel waar de prijs laag ligt, want vijftig euro is het spel absoluut niet waard.