Chrono Trigger DS

Jeugdsentiment is iets gevaarlijks. Het dreigt een doortastende, kritische kijk te doen veranderen in een vertroebelde, bevooroordeelde blik. Jeugdsentiment is voor mij onlosmakelijk verbonden met Chrono Trigger, een klassieker van een role-playing game. Ik bevind me dus op glad ijs, door de remake van Chrono Trigger voor de Nintendo DS van een oordeel te voorzien.

Wat maakt nou eigenlijk dat Chrono Trigger een stukje jeugdsentiment is voor mij en voor velen met mij? Allereerst is Chrono Trigger nooit officieel in Europa verschenen, waardoor je van geluk mag spreken als je de game überhaupt al gespeeld hebt. En voor de maatstaven die in 1996 golden, toen het spel verscheen, was Chrono Trigger een ronduit geweldige RPG met een diepgaand verhaal en een interessant gevechtssysteem.

Maar de maatstaven van 1996 zijn niet de maatstaven van 2009. In 2009 hebben we dertien jaar extra ervaring met games, waardoor Chrono Trigger niet per definitie even hoge ogen gooit als voorheen. Het verhaal, dat dertien verschillende eindes kent, draait rondom de jonge held Crono en breidt zich gelukkig nog steeds uit tot een boeiende tijdreis. Vanuit een poging zijn vriendin Marle te redden, komt Crono terecht in vele verschillende tijdperken. De vriendschappen die Crono sluit met bewoners uit verschillende tijdperken leiden ertoe dat je met een bont gezelschap van kleurrijke personages de strijd moet aangaan. Reizen door het verleden is de enige manier om de toekomst van de wereld veilig te stellen.

Dit concept zorgt ervoor dat een in essentie kleine spelwereld toch groots aanvoelt. Je kunt namelijk dezelfde wereld in meerdere tijdperken ontdekken. Verschillende tijdperken hebben verschillende bewoners en ook de vijandelijkheden zullen een evolutionaire cirkel doormaken. Doordat het spel doorspekt is van subtiele grapjes, krijgt elk tijdperk daadwerkelijk zijn eigen sfeer mee. De uitstekende muzikale begeleiding versterkt dit en zorgt ervoor dat je de diverse tijdperken met diverse aanstekelijke muziekjes associeert. Tijdreizen maakt Chrono Trigger dus interessant en bijzonder sfeervol.

De vele turn-based gevechten zijn eveneens bijzonder interessant. Inmiddels is het gebruik van tijdsbalkjes om wachttijd tot een nieuwe beurt aan te geven niet meer bijzonder, maar het Active Time Battle-systeem werkt als vanouds goed. Met maximaal drie personages tegelijk kun je ervaringspunten verzamelen door veel monsters te verslaan. De moeilijkheidsgraad is zo, dat je niet veel hoeft te trainen om vijanden het loodje te laten leggen. Om Chrono Trigger te gemakkelijk te noemen gaat te ver, maar iets meer tegenstand had mijns inziens niet misstaan.

Hoewel er geen noodzaak is tot trainen, zul je nog steeds veel vijanden verslaan. Tijdens de gevechten kun je naast fysieke aanvallen gebruik maken van speciale technieken, die voor elk karakter uniek zijn. De verschillende personen uit je reisgezelschap hebben dermate andere vaardigheden dat iedereen nuttig is tijdens de strijd. Naast individuele technieken, kunnen je vechters ook gezamenlijke combinatieaanvallen uitvoeren. Doordat dit techniekensysteem zeer uitgebalanceerd is, blijven de gevechten in Chrono Trigger gedurende het hele spel leuk, ondanks de af en toe licht tekort schietende tegenstand.

Waar het verhaal en de gevechten de tand des tijds behoorlijk goed hebben doorstaan, daar voelt de grafische kant van Chrono Trigger toch enigszins aangetast. De tweedimensionale graphics van Chrono Trigger zijn nog steeds een lust voor het oog, maar geven je wel het gevoel dat de DS niet tot uiterste grafische krachtsinspanningen gedwongen wordt. Sporadisch komt er een tussenfilmpje voorbij om het verhaal kracht bij te zetten, maar deze stijlvolle tekenfilmpjes zijn helaas vaak erg kort en zijn bovendien erg zeldzaam. De animaties die het spel je voorschotelt zijn daarom goed, maar niet zeer goed te noemen.

Aan de basis van verhaal, graphics en gameplay is dus niet gesleuteld voor deze remake. Wel zijn er enkele nieuwe kerkers toegevoegd, waardoor je enkele uren langer kunt tijdreizen met Crono en kompanen. Bovendien is er een soort trainingsfaciliteit voor monsters geopend, waar je monsters tegen elkaar kunt laten vechten. Erg boeiend is dit echter niet. Als je wilt kun je de game via het touchscreen besturen, maar vaak verloopt de traditionele besturing iets vlotter. De kleine extra’s die deze DS-versie van Chrono Trigger biedt, zorgen ervoor dat de game nog net iets beter is dan voorheen. Maar het is en blijft jammer dat de grafische oppoetsbeurt achterwege is gebleven.

Conclusie

De opfrissing van mijn herinneringen aan Chrono Trigger is me bijzonder goed bevallen. Een met jeugdsentiment doorspekte herinnering aan mooie graphics moest ik iets naar beneden bijstellen, want de animaties zijn ‘slechts’ mooi en kleurrijk. De rest van mijn herinneringen bleken echter nog goed te kloppen. Chrono Trigger bevat diepgaande, maar toegankelijke gevechten en een prima verhaal met een sterrencast van gevarieerde personages. Iedereen die Chrono Trigger nog niet eerder gespeeld heeft, moet hier zijn kans grijpen. En als je jeugdherinneringen wilt ophalen, is dit ook een buitenkansje. Chrono Trigger is en blijft een heerlijke RPG, een aanrader voor iedereen!