Expositie is in de hedendaagse game-industrie een kernonderdeel van vrijwel elke game. Verhalen moeten steeds dramatischer, schokkender, emotioneler en realistischer zijn, en als het kan ook nog tegelijk. Zo af en toe is het echter wel eens lekker om je verstand op nul te zetten en gewoon lol te hebben.
Bij hersenloos vermaak denk je waarschijnlijk aan first-person shooters, sportgames, open-wereldspellen als Grand Theft Auto en Just Cause of een snel potje Bejeweled of Angry Birds. Waar je waarschijnlijk niet aan denkt is een RPG. Games als Final Fantasy, The Witcher en de Tales of-serie hebben dit genre door de jaren heen onlosmakelijk verbonden met diepgaande verhaalvertelling, waardoor de combinatie bijna in steen gebeiteld staat. Bij NIS nemen ze het echter niet zo nauw met de regels. Het resultaat is de Cladun-serie, een gepixeleerde actie-RPG die het levenslicht zag op de PSP en alweer toe is aan zijn derde deel.
Ienie mini expositie
Mocht je dankzij de intro de indruk hebben dat Cladun Returns: This is Sengoku! helemaal geen verhaal heeft, dan zit je er net even naast. De game opent namelijk met een klein stukje achtergrondverhaal dat je leert dat je dood bent en je nu in het hiernamaals bevindt. Alles wat volgt is echter weinig meer dan een excuus om je een wapen in de handen te stoppen en je op pad te sturen. Het verhaal laten we dan ook voor wat het is, zodat we ons kunnen focussen op wat er in deze game echt toe doet: gameplay.
In de derde Cladun-game mogen we voor aanvang van de game zelf een karakter in elkaar zetten. Dat kan simpel door een vooraf bepaald model te nemen, het een naam en een persoonlijkheid aan te meten en er een beroep voor te kiezen. Het model en de persoonlijkheid zijn puur cosmetische variaties op elkaar en zijn daarom slechts zo belangrijk als de waarde die jij als speler eraan hecht. Je beroep is echter een ander verhaal en is vormend voor het begin van de game.
Goody two-shoes
Als kersverse dode besluit je de tijd tot jouw reïncarnatie te verdrijven door het helpen van je medemensen(zielen?), die vastzitten in het hiernamaals doordat ze geen rust kunnen vinden. Dit doe je door af te reizen naar een voor die persoon belangrijke plek en de demonen die daar huizen te doden. En dat klinkt een stuk indrukwekkender dan dat het daadwerkelijk is.
Eerder al noemde ik Cladun 3 een gepixeleerde actie-RPG, en na het zien van de screenshots in deze recensie zal vast duidelijk zijn dat ik daarmee niet doel op een retro-Dark Souls. In This is Sengoku! worden gevechten namelijk beslecht vanuit vogelvlucht en daardoor zijn de acties die je kunt nemen vrij beperkt. Jouw karakter kan aanvallen, skills gebruiken, rennen, sliden en zijn schild gebruiken. Een toegewijde ontwijkknop ontbreekt en dus is het aan jou om je vijanden goed te lezen en je op tijd uit de voeten te maken. De Link met de originele The Legend of Zelda is dan ook makkelijk te leggen, vooral wanneer je de soundtrack in midi afspeelt en de charme van je scherm spat.
Meer dan je ziet
Dat de game retro oogt en speelt, betekent natuurlijk niet dat het gebonden is aan dezelfde beperkingen als de games van decennia geleden. Cladun Returns: This is Sengoku! komt immers van het interne ontwikkelteam van NIS, dat in het verleden verantwoordelijk was voor games als Disgaea, The Witch and the Hundred Knight en Makai Kingdom; games die bekend staan om hun enorme hoeveelheid content en diepgang. En Cladun is daar geen uitzondering op.
De diepgang van deze serie zit hem in de manier waarop je jouw karakter uitrust. Het personage dat jij bestuurt, is de Lord van jouw eenheid, de centrale steunpilaar die alles omhoog houdt. Een heerser heeft echter onderdanen nodig, en dat is waar het interessant wordt. Jij als speler kunt namelijk extra karakters maken om jouw Lord te dienen, wat in de praktijk betekent dit dat deze krijgers jou vergezellen wanneer je ervoor kiest om op pad te gaan.
Middels het Magic Circle-systeem kun je kiezen in welke formatie je onderdanen om je heen marcheren, hetgeen om verschillende redenen belangrijk is. Allereerst zal een onderdaan die bijvoorbeeld links van je marcheert aanvallen die van links komen voor je opvangen. Zo heb je bij wijze van een menselijk schild dat dient als een buffer. Verder bieden verschillende formaties ook toegang tot verschillende power-up slots, welke je kunt vullen met voorwerpen die je in de game vindt. Zo zal de ene Magic Circle je zes slots geven voor aanvalsboosts, terwijl de andere je meer ervaring laat vergaren tijdens gevechten. Elke Magic Circle heeft zo zijn eigen voor- en nadelen en spitst zich toe op de klasse die jij gekozen hebt.
Even gas terug
Met bovenstaande informatie heb je een goed beeld van de basis waarop Cladun Returns gebouwd is en kun je tevens, als je een beetje handig bent, het einde van het verhaal wel bereiken. Hoe lang je hierover doet zal gedeeltelijk afhankelijk zijn van hoeveel geluk je hebt met random drops en je klassekeuzes, maar de gemiddelde speler zal vermoedelijk ergens tussen de tien en twintig uur nodig hebben. Dat is echter slechts het topje van de ijsberg.
Tijdens het spelen van het verhaal speel je namelijk meerdere soorten extra dungeons vrij, krijg je nog meer systemen om je karakter te customizen, worden quests geïntroduceerd en worden Magic Circles steeds ingewikkelder. Aangezien dit echter een recensie is en geen walkthrough op Gamefaqs, zal ik deze niet stuk voor stuk uitgebreid gaan toelichten. In plaats daarvan wil ik het nog even hebben over de minpunten van de game, welke helaas overduidelijk aanwezig zijn.
De meest problematische van deze minpunten zijn de hitboxes. Vijanden krijgen extra schade wanneer je hun zij- of achterkant aanvalt en dus zal je tijdens een gevecht vaak rondrennen om aanvallen te ontwijken en jezelf goed te positioneren voor de tegenaanval. Het is dan ook extreem frustrerend wanneer je jouw aanval ziet raken, maar er geen schade wordt gerekend omdat je wapen net een pixel teveel naar de zijkant zit.
Dit probleem wordt duidelijker naarmate je verder in de game komt en de moeilijkheidsgraad (soms absurde) sprongen maakt. Dungeons worden steeds nauwer, vijanden agressiever en vallen talrijker. Een ontmoeting met een vijand verkeerd aanpakken kan in een kwestie van seconden een einde aan je leven maken, waardoor je steeds vaker bent aangewezen op hit en run-tactieken. En in een situatie als deze, is geen ruimte voor pixelperfecte hitboxes.
Conclusie
Cladun Returns: This is Sengoku! heeft genoeg vlees op de botten zitten om zelfs de hongerigste gamer voldaan achter te laten, zolang als dat die zo nu en dan een bedorven stukje door de vingers kan zien. Het Magic Circle-systeem en de uitgebreide post-game content is goed voor minimaal honderd uur gameplay, maar de moeilijkheidsgraad die op en neer springt als een seismograaf tijdens een aardbeving en de falende hitboxen zorgen ervoor dat het te vaak een erg frustrerende reis wordt.