Om een succesvolle game op de mobiele platformen te maken bestaat er voor beginners een drie punten regel. Door ervoor te zorgen dat je game aan deze drie eisen voldoet kun je ervoor zorgen dat je kans op succes bijna garant is. Bij een overzetting naar handhelds zou dan hetzelfde moeten gelden. Coconut Dodge, die van iOS naar Vita komt, zullen wij dan ook onderwerpen aan deze drie criteria.
Het eerste punt is de presentatie. In de gigantische App Store dien je eruit te springen. Vrolijke, kleurrijke graphics, het liefst in tekenfilmstijl, staan altijd garant voor een hoop aandacht van je potentiële kopers. Maar zorg ook dat het aanslaat als je het bijvoorbeeld bij vrienden of familie zou zien. Behalve mooi ogen is dus het dus ook belangrijk dat het leuk klinkt.
Gelukkig weet FuturLab van wanten, want Coconut Dodge is qua uiterlijk het perfecte voorbeeld van het criterium. Het kleine krabbetje zou niet misstaan in menig Disney XD-programma. Het vrolijke deuntje, dat de game siert, weet bovendien gelijk de aandacht van elke gamer te trekken. Maar hoe leuk die ook is, meer dan een tune zou wel heel erg wenselijk zijn geweest!
Door naar het tweede punt: gameplay. Het kernelement van elke game, dat vaak telkens nieuwe functies moet introduceren en zichzelf opnieuw moet uitvinden. Dit geldt niet voor deze markt, want je richt op de mensen die af en toe eens een spelletje oppakken. Het principe moet dus simpel genoeg zijn dat iedereen het kan oppakken en dat net zoals Bejeweled, Angry Birds en Candy Crush ook je moeder ervan moet kunnen genieten.
FuturLab mag ook dit punt afvinken. Want een krab die van links naar rechts rent om schatten te verzamelen en niet geraakt te worden door kokosnoten: hoe simpel wil je het hebben. Dat er af en toe kleine extra elementjes komen maakt niet uit. Je verwacht ze en bovendien worden ze uitgelegd.
Dat brengt ons bij punt drie: verslaving. Met dit punt valt of staat de game, zelfs als de eerste twee geslaagd zijn. Want de game kan goed ogen en makkelijk te spelen zijn, als het niet de aandacht van de speler weet vast te houden dan faalt het van tevoren al in zijn opzet. Een valkuil waar nu ook Coconut Dodge in gevallen is.
Wat het rondrennen van links naar rechts mag dan simpel zijn, het is té simpel. De verveling slaat na een level of vijf al toe, wat geen goed teken is als er meer dan dertig levels zijn. De kokosnootdoolhoven die af en toe voor variatie zouden moeten zorgen breken de game juist op omdat je opeens moet nadenken, wat lijnrecht tegenover de rest staat. De vier extra modi dragen daarom ook niets aan de ervaring bij, want niemand wil eindeloze doolhoven of razendsnelle kokosnoten.
Conclusie
Coconut Dodge: Rivitalised doet alles goed, behalve dat ene cruciale punt. De aandacht van de speler is na een minuut of tien verdwenen, waardoor je niet snel vrienden zal aanraden om de game te halen. Met name de hogere kostprijs van deze versie ten opzichte van de mobiele versie is een euvel dat niet snel overwonnen kan worden.