Het zou in principe geen uitleg moeten behoeven, maar je moet Criminal Border: 2nd Offence niet gaan spelen als je de voorganger nog niet hebt voltooid. Niet enkel ga je geen idee hebben van wat zich precies heeft afgespeeld, maar de hele opbouw van het verhaal wordt ermee om zeep geholpen. Spoilers voor 1st Offence ga ik ook niet ontlopen in dit artikel.
Gewaagde zet
2nd Offence begint in principe hetzelfde als het eerste deel. Je ziet hoe een van de heldinnen, in dit geval Kotoko, op het bed ligt zonder kledij. Onze ‘’held’’ van dienst penetreert haar, waarmee het lijkt dat hun relatie drastisch verbeterd is ten opzichte van het vorige deel. Ideaal, daar Itsuki en zijn vrienden haar hulp nodig hebben om uit hun benarde situatie te komen. Dan begint echter de tekst en de sterke implicatie dat er dwang in het spel is. We zagen dat Itsuki aan het eind van 1st Offence een duister pad begon te bewandelen, maar het verkrachten van de dochter van een yakuza-baas? Dat behoeft context.
De game gaat dan terug naar het einde van 1st Offence. Met ¥20.000.000 aan schuld in hun schoenen geschoven, lijkt ons trio verdoemd om de rest van hun leven voor de yakuza te moeten werken. Itsuki, een onzekere nerd aan het begin van ons avontuur, is echter vastberaden terug te vechten met de digitale drug die hij zelf gemaakt heeft. Maar daarvoor moet hij zijn grift uitbreiden en maatjes worden met de eerdergenoemde dochter, die op dat moment in het verhaal in ieder geval een positieve kijk op ze heeft. De rest van de game draait om deze twee dingen, met aanvullende drama tussen de karakters en de terugkeer van de obstakels uit het eerste deel. Veel kan ik niet zeggen zonder te spoilen, maar de toon is beduidend serieuzer dan voorheen, maar wel nog net zo lekker gritty.
Middelste kind
Ondanks dat gaat 2nd Offence wel gebukt onder een kenmerkend iets van dit soort series: het heeft minder belangrijke momenten. Het is hetzelfde als wat je ziet in de meeste trilogieën, waarbij het eerste boek of de eerste film het verhaal opzet en de laatste de grote finale is, maar de middelste vooral die twee aan elkaar praat. Criminal Border is geen trilogie maar een kwartet, echter voel je ook dat in diens vijf uur vooral naar dingen toe gewerkt wordt, die zich zullen ontknopen op een later tijdstip. Dat is niet erg, want het geheel is nog steeds immens boeiend, met vooral Itsuki zijn groei als een dik pluspunt, maar daarom is het allemaal wel net een beetje minder dan 1st Offence.
Natuurlijk is zelfs een visual novel meer dan verhaal, echter heb ik daar ditmaal weinig over te zeggen. Ik ga er al deze hele review van uit dat je de eerste Criminal Border hebt gespeeld en in dat geval weet je wat verder te verwachten. De art en de muziek zijn van hetzelfde niveau en het enige wat verder wijzigt is dat er meer seksscènes zijn, die bovendien een stuk meer variatie hebben, waardoor ik positief werd verrast. Vergeet echter niet de patch van Johren te installeren als je de game op Steam koopt, anders ga je daar niets van zien.
Conclusie:
Hoewel ietsjes zwakker dan 1st Offence is 2nd Offence nog steeds een ontzettend boeiende, duistere visual novel over tieners die verstrikt raken in de onderwereld. Met dit tweede deel beginnen ze echter terug te vechten, hetgeen een boeiend schouwspel blijkt dat mij laat snakken naar 3rd Offence.
