Criminal Border: 3rd Offence Review

In de jaren dat ik games speel en recenseer, heb ik al heel wat emoties gevoeld bij de titels die ik heb ervaren. Ik heb me scheef gelachen met The Stanley Parable, tranen met tuiten gehuild met Muv-Luv: Alternative en heb gewalgd van games als Eternal Torment en Kuroinu. Geen game liet me echter zo onbehagelijk achter als dat Criminal Border: 3rd Offence dit deed.

Een duidelijke waarschuwing voorop: Criminal Border: 3rd Offence is het derde deel in een episodische visual novel, waarvan ik 1st Offence en 2nd Offence in het verleden al recenseerde. Deze bespreken zonder iets voor de eerste twee games te spoilen, is letterlijk onmogelijk zonder het zo generiek te maken dat het over tien andere games kan gaan. Dat gaan we natuurlijk niet doen. Zorg dus dat je de eerdere games gespeeld hebt voor je verder leest.

Born for blond

De gebeurtenissen van 2nd Offence zijn net achter de rug als 3rd Offence begint. Itsuki heeft weerstand geboden aan de yakuza en heeft de dochter van de baas in zijn kamp gekregen. Met hun club in de steigers, bedoeld om de digitale drug Rave te verkopen, zijn ze klaar om de volgende fase van hun plan in actie te brengen. Niet langer zijn ze content met het terugbetalen van hun schuld. Nee, nu willen ze de hele yakuza neerhalen. Maar er staan nog obstakels in hun pad.

De meest prominente van deze obstakels is Meryl, de blonde bodyguard van Kotoko en een soort uitwisselingsstudent van een buitenlandse criminele organisatie. Aan het eind van 2nd Offence werd ze naar de school van de hoofdpersonen gestuurd, waarmee een duidelijk signaal werd afgegeven: we houden je in de gaten. Zij is daarom het volgende doelwit om naar hun zijde te lokken.

Fucking hell

Wat volgt is een kleine drie uur aan vrij voorspelbaar verhaal. Itsuki speelt mind games met Shinonome, de yakuza die hun constant in de weg zit, en probeert witte voetjes bij Meryl te halen. In die zin volgt 3rd Offence een formule die vrij dicht volgt op zijn directe voorganger en ik dacht dan ook dat we al richting een einde aan het werken waren toen de game vanuit het niets omsloeg.

Criminal Border was altijd al een wat meer duistere visual novel, die laat zien hoe een normale tiener steeds meer verloren raakt op het verkeerde pad. Maar in 3rd Offence komt dit in een extreme stroomversnelling na een plot twist die mij letterlijk even het beeld voor de ogen liet draaien. Het is niet de meest extreme scène die ik ooit in een game als deze heb gezien, games die ik de inleiding aanhaalden gingen veel verder, maar de manier waarop de game hier naar opbouwt, liet me de hele avond achter met een immens duister gevoel dat ik niet los kon laten. En zo heeft de franchise me na vijf uur weer in zijn greep terwijl ik wacht op de finale.

Verplichte nummertjes

Bij een VN moet je het natuurlijk hebben over het audiovisuele aspect. Maar daar we ervan uitgaan dat je de vorige delen hebt gespeeld, verandert hier niets. De artstyle is aantrekkelijk en passend, de soundtrack een banger en de seksscènes zijn aanwezig en niet van het typische soort voor erotische games. Persoonlijk vond ik ze ook wat minder, maar dat komt ook omdat het karakter dat ditmaal centraal staat, nogal ver uit mijn strike zone zit. Inhoudelijk is het allemaal prima, met voldoende variatie en opbouw, maar over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Haal echter hoe dan ook de patch van Johren als je de game op Steam koopt, want zonder dat mis je gewoon belangrijke aspecten van het spel.

Conclusie:

Hoewel globaal gezien niet het sterkste deel in de trilogie, heeft Criminal Border 3rd Offence een slotakte die mij nog heel lang bij zal blijven. Ik weet dat het jaar pas net begonnen is, maar het zou me oprecht verbazen als die hierdoor niet in mijn GOTY-lijstje komt.