Op het moment dat ik dit schrijf is de Fifty Shades-gekte in alle hevigheid los gebarsten. De verfilming van de BDSM-boeken zorgt ervoor dat je vrijwel niet meer om het onderwerp heen kunt. Dit fenomeen, gecombineerd met het feit dat ik mensen in mijn directe omgeving heb die dit actief beoefenen, zorgt ervoor dat ik meer over deze fetisj af weet dan mij lief is. Op basis van deze kennis had ik mij dan ook voorgenomen mij nooit met deze scene in te laten. Maar daarbij had ik geen rekening gehouden met Criminal Girls: Invite Only.
Bij aanvang van de game, begin jij aan je nieuwe baan als reclasseringsagent van jonge vrouwelijke gedetineerden. Saillant detail hierbij is dat de gedetineerden gestorven zijn en nu in de hel zitten voor misdrijven die ze nog zouden gaan plegen in de toekomst. En daar kom jij in beeld.
Het goede voorbeeld
Als iemand zonder blaam ben jij uit het land der levenden gehaald om deze meisjes te leiden in hun rehabilitatieproces. Mochten ze erin slagen hun zonden te overkomen en de vier testen die de hel heeft voorbereid te passeren, dan krijgen ze een tweede kans op aarde. De meisjes zijn echter niet bepaald bereid om mee te werken.
Kisaragi is een kleine blondine die een katana rond zwaait en een obsessie voor geld heeft. Alice is een kleine blauwharige introvert die je in eerste instantie maar moeilijk kan zien als crimineel. Met haar magie is ze echter dodelijk. Sako is een hyperactieve paarsharige tomboy met een obsessie voor een zekere Yuko. Zij kiest ervoor om haar vuisten voor haar te laten praten. En als laatste is er Ran, die met haar rondingen een natte droom voor vele jongens zou zijn. Helaas haat ze het mannelijke geslacht en slaat ze ze bijna dood met haar zwaard en schild als je haar ook maar enige aanleiding geeft.
Dat zuigt
Bovenstaand kwartet is eigenlijk maar een gedeelte van je team. De drie andere meisjes die je zou moeten begeleiden zijn echter ontsnapt, een feit dat jouw baas Miu maar weinig schijnt te interesseren. Al snel blijkt dit echter niet de enige kink in de kabel te zijn.
Wanneer je het cellenblok verlaat om aan je eerste test te beginnen, word je aangevallen door een gigantische bloedzuiger. Deze bloedzuiger is een convict, een monster dat in de hel woont en mensen oppeuzelt. Convicts zijn onderdeel van de testen, echter hadden ze nooit mogen verschijnen in dit deel van de gevangenis. Maar gedane zaken nemen geen keer, dus moeten de meisjes nu al hun eerste gevecht leveren. Dan moet je ze alleen wel zo ver krijgen.
Spank that ass
Zoals eerder aangegeven voelen de dames er maar weinig voor om mee te werken aan dit speciale projectje. Zij zijn echter de enige die convicts uit kunnen schakelen en zonder hun hulp zijn jullie alle vijf ten dode opgeschreven. Maar hoe krijg je een meisje zo ver om tegen een eng monster te vechten, waarbij ze zich hoogstwaarschijnlijk gaat bezeren? Door zelf enger te zijn dan het monster, als we Criminal Girls mogen geloven. En dus grijp je een van de dames beet en sla je net zo lang op haar achterste tot ze doet wat je zegt.
Mocht het idee van vrouwen slaan je tegen staan, dan kun je bij deze besluiten om de game niet te kopen. Het spanken van de dames is namelijk het mildste wat je ze aan gaat doen. Om je karakters nieuwe vaardigheden te geven, zul je ze door verschillende martelingen moeten dwingen deze te leren. Hierbij kun je onder andere aan zwepen en elektriciteit denken. Erg grafisch wordt het echter nooit, want je slaat fysieke manifestaties van hun zondes die over het scherm vliegen, terwijl je hun afbeelding op de achtergrond ziet.
Ik zie niks
Voor de Westerse release heeft NIS bovendien besloten om de game te censureren, om zo niet teveel in de clinch te komen met partijen als de ESRB en PEGI. Toen ze dit bekend maakte op het officiële NIS-forum over deze game, werd daardoor moord en brand geschreeuwd. Maar na het spelen van de game en het opzoeken van video’s van de Japanse variant, kan ik stellen dat er geen reden tot zorgen is.
Concreet zijn er twee dingen gewijzigd ten opzichte van het origineel. Het eerste is dat alle geluidseffecten, zoals kreunen, hijgen en naar adem happen, verwijderd zijn. Het tweede is dat er een dunne roze wolk over het plaatje van het meisje in kwestie heen hangt, zodat je niet goed naar haar halfnaakte verschijning kan kijken. Wanneer je de game uitspeelt kun je je ogen echter uitkijken in de gallery, waarbij je pas ziet hoeveel werk erin de SM-scenes is gegaan. Karakters vertrekken hun gezicht, bewegen met hun lichaam (jiggle jiggle) en reageren op jouw acties. Het geluid krijg je helaas dan weer niet terug.
Er zijn ergere dingen dan censuur
Als je net enkele minuten naar deze supergedetailleerde jiggle plaatjes hebt gekeken, is het wel even slikken als je terug gaat naar de hoofdgame. Criminal Girls was oorspronkelijk een PSP game en dat is ook wel te zien. De miniatuurversies van de karakters die in de overworld rondlopen zijn behoorlijk pixelig en missen detail. Maar gezien het feit dat je zelden lang loopt tussen de gevechten door, is dat niet zo’n ramp.
De gevechten zelf zijn echter ook niet om over naar huis te schrijven. Vijanden zijn stilstaande afbeeldingen op het midden van je scherm en jouw karakters versieren de vier hoeken ervan. Doen de dames een aanval, dan krijg je een ander plaatje, maar over echt animatiewerk valt niet te spreken. Dat betekent echter niet dat de gevechten zelf niet boeiend zijn.
Je kunt namelijk niet direct kiezen welke skills de dames gebruiken. Afhankelijk van de situatie en in welke formatie ze staan, doen ze zelf voorstellen over de volgens hen beste strategie. Het is aan jou als leider om uit deze opties te kiezen. Een dergelijk systeem is vrij riskant, aangezien de AI dan al goed de situatie in moet schatten zodat je je niet kapot ergert. Maar in de dertig uur die ik in het verhaal gestoken heb, miste die slechts zelden het doel. En gezien de redelijk pittige moeilijkheidsgraad, is dat best een prestatie.
De som der delen
Dit verhaal komt pas erg laat op stoom en hetzelfde geldt voor het leveldesign. Pas vanaf de derde test beginnen de dungeons waar je doorheen wandelt enige leuke twists te krijgen, iets wat cruciaal is in een dungeon crawler. Als gevolg zal het gros van de spelers de game waarschijnlijk neerleggen voor ze de beste stukken gaan zien. Want zelfs al is het gevechtssysteem degelijk en de BDSM-scenes vol liefde en detail gemaakt, het geheel voelt wat samengenaaid aan.
De reden dat je de dames een Fifty Shades-ervaring geeft voelt als een excuus om het in de game toe te voegen. En als je niet van nutteloze seks in je games houdt, ga je niet vrolijk worden van de wulpse minigames die met een zijden draadje verbonden zijn aan het verhaal. Blijkbaar is het spreekwoord ‘’sex sells’’ toch niet altijd van toepassing.
Conclusie
Als we de individuele facetten van Criminal Girls: Invite Only bekijken, ziet de game er redelijk goed uit. De game heeft erg gedetailleerde erotische scenes die, ondanks de censuur, duidelijk vol liefde en vaardigheid in elkaar zijn gezet. Dan heeft het ook nog interessante karakters, die helaas wel pas halverwege de game goed uitgediept worden. En als kers op de taart heeft het een interessant leveldesign, die helaas ook pas in de tweede helft van de game op gang komt. Het geheel mixt echter niet mooi, waardoor de game niet zijn volle potentieel weet te bereiken.