Ironie heeft al meer dan eens de basis gevormd voor de inleiding van mijn recensies. En het lijkt erop dat daar voorlopig geen einde aan gaat komen. Nog geen maand geleden schreef ik over Mushroom Wars 2 voor de Nintendo Switch en benoemde ik het gebrek aan RTS-games op de console. Nu recenseer ik Crush Your Enemies, een RTS-game voor de Nintendo Switch. Laten we dus maar snel ontdekken welke van de twee games de betere optie is.
In Crush Your Enemies krijg jij in de rol van Brog de leiding over een leger van barbaren op een missie om het land van hun voorvaderen te heroveren. Dit gebied, dat nu bekend staat als Generia, wordt echter niet zonder slag of stoot opgegeven en dus wordt de oorlog verklaard aan de aristocratische maatschappij; waarmee ik tevens alles heb gezegd wat van belang is. Het verhaal in Crush Your Enemies! is weinig meer dan een rode draad om de missies aan elkaar te verbinden, vermengd met wat botte humor en Deadpool-achtige grappen. Functioneel voldoende, maar weinig verrassend dus.
Geduld is een schone zaak
Hetzelfde gaat in eerste instantie op voor het gameplay-deel van het spel. Gevechten zijn weinig meer dan een uithoudingsstrijd waarin je troepen tactisch opoffert om een leger op te bouwen, waarmee je vervolgens over de gebouwen van je tegenstander heen walst. Dit is echter van korte duur. Vile Monarch heeft er namelijk voor gekozen om spelers stukje bij beetje bekend te maken met de mechanieken die CYE herbergt.
De campaign van het spel bestaat uit een viertal verhalen, die samen goed zijn voor ongeveer tachtig levels. En tot aan het laatste verhaal worden nieuwe dingen aan het spel toegevoegd. Meerdere soorten units, resources verzamelen, gebouwen bouwen, voorwerpen gebruiken en meer zijn allen dingen die pas verschijnen naarmate de game vordert, wat het uitermate geschikt maakt voor de meer casual of beginnende speler van het RTS-genre. Met name omdat deze facetten van de game nooit diep genoeg gaan om hier uitleg te behoeven en elkaar afwisselen in plaats van dat ze gecombineerd worden.
Dat het spel uitspelen nooit een bijzonder grote opgave is, zelfs wanneer je alle optionele doelen in een level wilt voltooien, mag dan ook eigenlijk niet verrassen. De grootste vijand die je tegenwerkt is de besturing, die bij vlagen frustrerend onlogisch is, en de analoge stick van de JoyCon die niet zo fijn werkt in een game die zich afspeelt op een grid.
Retro
Voor zij die het niet weten: een grid is een speelveld dat is opgedeeld in vakjes. Denk aan een schaakbord, maar dan zonder witte en zwarte kleurtjes. Dit type veld is in de meeste gevallen voorbehouden aan het TRPG-genre, maar werkt opvallend goed in combinatie met de pixelart-stijl van Crush Your Enemies! Wat echter wel jammer is, is dat de AI van het spel net zo retro aandoet.
Tegenstanders reageren steevast hetzelfde op je actie, waardoor je de AI veel te makkelijk in de val kan lokken. Dit zorgt ervoor dat de spanning er zo richting einde van de game echt wel vanaf is. Dat past natuurlijk ergens wel bij het spel, waarvan we al eerder vaststelden dat die zich lijkt te richten op gamers met weinig RTS-ervaring, maar het voelt desondanks wat lui van het ontwikkelteam. Gelukkig is er echter nog altijd de online mode, waarin je het tegen andere spelers kan opnemen! Helaas heb ik die echter niet kunnen testen. Verdeeld over drie dagen heb ik ruim tien pogingen gedaan om een menselijke tegenspeler te vinden, maar helaas zonder succes. Dat mag echter niet verbazen, aangezien het minieme aantal spelers op de leaderboards.
Conclusie
Crush Your Enemies is niet de RTS die de honger van de fans zal stillen. Net als Mushroom Wars 2 een maand geleden is het hooguit iets voor in je holle kies, al smaakt dit wel beduidend beter. De diepgang mag immers dan wel ver te zoeken zijn, maar de game blijft gelukkig niet te lang hangen, noch is het eentonig genoeg om te gaan vervelen. En dat maakt het een best appetijtelijk tussendoortje.