Een vervolg maken op een van je games lijkt me een hels karwei; je moet constant wikken en wegen. Immers moet een vervolg vernieuwend zijn, zodat gamers niet het idee krijgen dezelfde game als het eerdere deel te spelen. Maar diezelfde spelers wil je ook niet vervreemden door de formule té veel om te gooien. Tenzij je Spike Chunsoft bent natuurlijk. Dan kieper je alles het raam uit en maak je waar je zin in hebt.
Dit is namelijk wat ze gedaan hebben met het derde deel in de Danganronpa-serie. Waar de vorige twee games nog draaiden om het oplossen van moorden en mysteries, ben jij ditmaal degene die de trekker overhaalt. Maar zoals alles in deze serie zit het iets gecompliceerder in elkaar.
In je eigen wereld
Ons verhaal begint met een prachtig geanimeerde video, waarin we een meisje zien die zich klaar maakt voor school. Althans zo lijkt het. Het meisje in kwestie wordt in werkelijkheid al anderhalf jaar lang vastgehouden in een klein appartementje, zonder enige vorm van interactie met de buitenwereld of haar ontvoerders, buiten het eten dat haar door een luikje wordt toegeschoven.
Maar deze dag is alles anders, wanneer de ochtend onderbroken wordt door een luid gebonk op de deur. De redding waar ze op hoopt blijkt echter verder weg dan ooit, wanneer de deur wordt neergehaald en een gigantische zwart-witte beer met messcherpe klauwen op haar af rent. In paniek zet ze het op een lopen en rent ze als een kip zonder kop door het brandende gebouw dat eerder die dag nog haar gevangenis was.
Ze zijn overal!
Ik zal het verhaal niet bederven en daarom een stukje overslaan. Laten we een half uur doorspoelen. Op dit moment is de tutorial voorbij en blijkt de stad waar je in verblijft overrompeld te zijn door hordes Monokuma, die worden aangestuurd door een vijftal kinderen die zich de Warriors Of Hope noemen. Hun doel is om van deze plek hun eigen paradijs te maken, een plek zonder school, huiswerk en stomme regels. Maar vooral een plek zonder volwassenen.
De kwaadaardige teddyberen die onder hun bevel staan hebben het dan ook enkel op de volwassenen voorzien, welke de Warriors Of Hope genadeloos opjagen en afmaken als vee. En dit alles doen ze onder het mom van een spelletje, want volwassenen zijn demonen, en helden vernietigen monsters. En jij bent zojuist uitgeroepen als de volgende jachttrofee.
Girl power
Het meisje dat jij speelt heet Komaru Naegi, een reguliere vijftienjarige die op dit moment in de game niet kan bevatten wat haar allemaal overkomt. Bewapend met een special anti-Monokuma-geweer wist ze zich tot nu toe staande te houden, maar wanneer de Monokuma’s haar overrompelen, lijkt haar laatste uur geslagen. Niemand had echter gerekend op Toko Fukawa, die oudgediende van de serie zullen herkennen als een overlevenden van de eerste game.
Bewapend met haar kenmerkende scharen dunt ze in no time de horde Monokuma’s uit, waarna jij als speler zelf de controle over mag nemen. En dan blijkt dat de game niet enkel een third-person shooter is, maar ook een hack’n’slash game, afhankelijk met welke van de twee vrouwen je speelt.
Hel op aarde
Met hernieuwde hoop gaan de dames op zoek naar een manier om de stad te verlaten om aan de Warriors Of Hope te ontkomen. Natuurlijk blijven de rondrennende Monokuma’s een constante dreiging, helemaal wanneer blijkt dat er ditmaal verschillende varianten zijn. Eerder genoemd anti-Monokuma-geweer blijkt echter verschillende soorten ammunitie te hebben, die in verschillende situaties van pas komen.
Zo heb je Break, Burn en Paralyze als offensieve kogels, maar is er ook Move, die apparaten kan besturen. Dit komt doordat dit vuurwapen, officieel de Megaphone Hacking Gun genoemd, kwaadaardige stukjes code schiet die machines beïnvloedt. Deze code kun je verder upgraden met bijlagen die je kunt kopen en installeren in je hacking gun.
Op een zelfde manier kun je Genocide Jack, het gewelddadige alter-ego van Toko, upgraden zodat haar scharen sterker worden, ze meer combo’s kan gebruiken of haar transformatie langer vol kan houden. Want wanneer Genocide Jack zonder puf zit, verandert ze terug in Toko, die al flauw valt bij het zien van één druppel bloed.
Lang leve het internet
De gameplay in Danganronpa: Another Episode is, net zoals bij voorgaande delen, ondergeschikt aan het verhaal, hetgeen ook duidelijk merkbaar is aan de vele uitgebreide dialogen en cutscenes. En hoewel de game als een spin-off bestempeld wordt, heeft het op dit gebied genoeg om het lijf om als een volwaardig deel gerekend te worden. Immers speelt het zich tussen de twee genummerde delen af en zijn er duidelijke referenties naar gebeurtenissen uit die games.
Veel van deze referenties beantwoorden vragen die achterbleven na het voltooien van Trigger Happy Havoc en Goodbye Despair Academy, terwijl andere wat obscuurder zijn. Je hoeft je dan ook niet te schamen als je af en toe Wikipedia moet raadplegen wanneer je iets bekend voorkomt wat je niet direct kan plaatsen.
Een ander aspect waar overduidelijk teveel moeite in is gestoken voor een simpele spin-off is de voice acting, welke in dual audio wordt aangeboden. Dit betekent dat de game zowel Engelse als Japanse ingesproken stemmen bevat. Gamers die mijn recensies kennen weten dat ik standaard voor Japans zal kiezen, echter dient deze in Danganronpa: Another Episode apart te worden binnengehaald als (gratis) download. En omdat wij de game al voor release ontvingen, heb ik de game met Engelse stemmen moeten spelen. Tot mijn verbazing beviel dit prima, daar de stemacteurs van deze game duidelijk van een hoger kaliber zijn dan wat we gewend zijn van gelokaliseerde games. In de ongeveer vijftien uur die ik nodig had om het einde te bereiken had ik dan ook nooit last van het gebrek aan Japanse stemmen, enkel van het feit dat sommige secties iets te lang uitgerekt werden.
Conclusie
Hoewel Danganronpa: Another Episode – Ultra Despair Girls in naam een spin-off is, heeft het de wortels te diep in de serie zitten om als dusdanig weg geschreven te worden. Het verhaal heeft, ondanks de slechtere momenten, de kwaliteit die we van de serie gewend zijn en beantwoordt enkele knagende vragen die we hadden na het spelen van de vorige delen. Daarnaast werkt de omschakeling naar een third-person shooter / hack’n’slash hybride verfrissend, mede dankzij de kenmerkende over-de- top-opzet waar de serie om bekend staat.