Danganronpa: Trigger Happy Havoc

Het feit dat ik naast gamejournalist ook fanatiek anime kijker ben, heeft al meermaals in mijn voordeel gewerkt. Het verhaal van een gelicenseerde game is logischerwijs veel beter te beoordelen als je bekend bent met het bronmateriaal. Dat het ook in mijn nadeel kon werken, had ik van tevoren niet zien aankomen. Waarom het een nadeel is, zal ik spoedig aan het licht brengen als ik over de game vertel. Zie het als een mentale opwarmer voor als je de game wilt spelen, en probeer de hints die ik geef zelf samen te puzzelen.

Het verhaal begint allemaal met Makoto Naegi, een scholier die puur door stom geluk een uitnodiging krijgt om deel te nemen aan de prestigieuze Hope’s Peak Academy. Deze school biedt faciliteiten die de beste van de beste huisvesten en afstuderen staat dan ook garant voor een glansrijke toekomst. Althans, dat was het idee.

Nadat Naegi zijn eerste stap in het schoolgebouw zet, verliest hij het bewustzijn. Wanneer hij bijkomt bevindt hij zich in een wel heel opvallend klaslokaal. De vreemde inrichting terzijde, ziet hij dat een surveillancecamera hem nauwlettend in de gaten houdt en dat de ramen van het lokaal zijn afgeschermd met gigantische ijzeren platen. Het bureau waaraan hij sliep bevat bovendien een briefje, dat hem sommeert om naar de gymzaal te komen.

Enigszins ontfutselt over de situatie waarin hij zich bevindt, besluit hij de instructies op te volgen. Zo ontmoet hij veertien andere studenten die zich in het zelfde pakket bevinden. Ieder van hen was in de veronderstelling hun nieuwe schoolleven aan Hope’s Peak Academy te beginnen, maar werd wakker op een voor hun onbekende plek. En dan gaat het bergafwaarts.

Op het podium van de gymzaal verschijnt een maniakaal ogende zwart-witte teddybeer die zichzelf Monokuma, de directeur van de school, noemt. Hij vertelt het met stomheid geslagen groepje dat ze gedoemd zijn om de rest van hun leven binnen de muren van de school door te brengen, tenzij ze slagen. Slagen van deze school doe je echter niet door in de boeken te duiken, maar door een klasgenoot te vermoorden en hier mee weg te komen.

Hoewel het in eerste instantie een grap lijkt, is de lol er snel vanaf wanneer een van de studenten een aanval op Monokuma bijna met zijn leven bekoopt omdat het ding ontploft. En zo begint een leven van wanhoop. Hiermee eindig ik ook de uitleg van het verhaal, daar het de spelervaring anders zou verpesten. Heb je goed opgelet? Dan weet je al waarschijnlijk waarom. Mocht je dat niet hebben, dan is dat ook geen probleem. Want nu we de setting van ons kleine denkspelletje hebben opgezet, is het tijd om regels vast te stellen.

De regels van Danganronpa worden opgesplitst in drie fases. De eerste bestaat uit een verkennende fase. Hiermee wordt het verhaal voortgestuwd en karakters uitgediept. Een gedeelte van deze fase kun je zelfs zelf invullen, als je ervoor kiest om tijd met specifieke karakters door te brengen. Dit brengt in de praktijk skills en SP met zich mee, welke je helpen in fase drie. Eerst moeten we echter door fase twee: de onderzoeksfase.

Op dit moment is angst werkelijkheid geworden en is een van je klasgenoten de pijp uit. De moordenaar mag hier natuurlijk niet mee weg komen, en dus bestudeer je het lichaam, het plaats delict en praat je met de verdachten. Elk stukje info wordt bewaard in de vorm van truth bullets, die je ook weer nodig hebt in fase drie: het vonnis.

Hier beland je in de hoofdmoot van de game, hetgeen waar het allemaal om draait, the class trials. Hierin gebruik je eerder vergaarde truth bullets en de kennis die je hebt van de karakters om te abstraheren wie verantwoordelijk is voor de dood van de eerder gevonden student. Dit doe je door leugens en tegenstrijdigheden te vinden tijdens de discussie die plaats vindt en bewijs aan te voeren dat dit weerlegt.

Dit concept vertaalt zich naar een aantal minigames waarin je logisch na moet denken, al geeft de term een compleet verkeerde indruk. De class trials zijn namelijk absoluut niet mini en kunnen tussen de een en twee uur per stuk duren. Dit komt doordat elk van de betrokken studenten er zijn eigen theorie op na houdt en jou daarmee soms een strobreed in de weg legt. Hierbij is wel jammer dat de karakters redelijk voorspelbaar worden neergezet en de game geen moeite doet om ze door te laten groeien vanuit het stereotype dat vroeg in de game wordt neergezet, ondanks dat het verhaal zelf erg diep gaat.

Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door Monokuma. De voornaamste vijand in Danganronpa is namelijk een van de meest charismatische vijanden die ik de afgelopen jaren heb gezien en mag zonder moeite in een adem genoemd worden met namen als The Joker en Jiggsaw. De overeenkomsten met deze schurken houdt hier echter niet op. Ook Monokuma schittert namelijk pas als hij psychologische spelletjes speelt met zijn slachtoffers, waarbij vaak een gezonde dosis humor wordt toegepast. Het feit dat de voice acting van zowel de Japanse als Engelse stemmen van onverwacht hoog niveau is, is dan enkel nog maar de kers op de taart.

Als je na zo’n dertig uur het einde van de game bereikt, hoef je je echter nog niet te vervelen. Delen van het verhaal kunnen opnieuw gespeeld worden zodat je banden kunt opbouwen met karakters die je eerder links liet liggen. Bovendien kun je in de school days mode een alternatieve, zei het wel té absurde, versie van het verhaal spelen. Deze draait niet om de class trials, maar om micromanagement van de studenten om Monokuma's te bouwen. Niets om over naar huis te schrijven, maar wel een leuk extraatje bij een goede game.

Conclusie

In het vervolg denk ik wel twee keer na voor ik een anime kijk die draait rondom een detective thema. Want hoewel ik absoluut genoten heb van Danganronpa: Trigger Happy Havoc, was het nog leuker geweest als ik niet van tevoren had geweten wie het gedaan had. Gelukkig was het zelf meemaken van de class trials zeer entertainmening, en worden de capriolen van Monokuma nooit oud. En met een vervolg aan de horizon, welke niet in de anime te zien was, krijg ik mijn kans spoedig zat.

Volg redacteur Sil Hendriks op Google+