Een jaar lang heb je gewerkt. Je kreeg te maken met druk, stress enzovoorts. Tijd voor een welverdiende vakantie. Wat moet je allemaal meenemen? Juist ja, kleren. Dat klinkt logisch. Even kijken: t-shirts, shorts, onderbroeken en je zwembroek. Voor ’s avonds misschien een paar truien en ook je kousen niet vergeten. Het kan koud zijn. Wat nog? Slippers, tandenborstel, tandpasta, handdoeken, verzorgingsmiddelen en nog wat andere spullen. Al het andere, waaronder reisdocumenten en dergelijke, liggen al klaar. Tijd om te vertrekken naar Palanai. Daar waar de zon altijd schijnt en de omgeving prachtig is.
Klein detail: een zombievirus heeft er gruwelijk huisgehouden. Ondoden lopen overal op het eiland rond en de omgeving ligt bezaaid met lichamen. Slechts vier mensen zijn immuun voor het virus. Zij waren degenen die op het einde van de eerste Dead Island ontsnapten uit Hanoi. Riptide begint waar het vorige deel eindigt. De vier overlevenden komen met een helikopter aan op een militair schip. Ze worden niet bepaald vriendelijk behandeld. Nadat ze allemaal in een kajuit zitten, ontmoeten ze een vijfde overlever. Hij is overigens een speelbaar personage. Al snel blijkt dat het virus ook op het schip terechtgekomen is en al snel moet je met één van de personages aan de slag om aan land te geraken. Vervolgens loopt het vaartuig op de klippen vast, waarna jij aanspoelt op Palanai. Begroet door een vrouw, krijg je een mes in je handen gestopt en begeef je je naar een verblijf. Daar hebben meer overlevenden zich verschanst. Blijkbaar ben jij de enige die echt iets wilt doen, want vrijwel iedereen vraagt om je hulp.
Niet echt een origineel verhaal, omdat alles weer van voor af aan begint. Wie de eerste Dead Island speelde, krijgt hiervan een déjà-vu. Je krijgt zelfs met dat gevoel te maken als je nieuw bent met de serie. Alle opdrachten hebben namelijk dezelfde opzet: loopjongen spelen. Een personage vraagt bijvoorbeeld om iets te halen. Eenmaal ter plekke blijkt dat iemand anders dit voorwerp in zijn bezit heeft en dit niet zomaar kwijt wil. Dan moet je ook voor hem iets halen… Zo haal je iets voor iemand waarvan je iets moet krijgen, dat je voor de andere moest oppikken. Volg je deze Inception-toestanden nog? Ja? Deze missieopzet is altijd grotendeels hetzelfde, mits enkele subtiele verschillen. Je personage kraamt soms zinnen uit zoals: “Why am I the only one doing this?”. Wel, dat vragen wij ons ook af. Een lichtpuntje is wel dat je altijd verschillende spullen mag halen, zowel in de hoofd- als zijmissies. Met het hoofdverhaal ben je zo’n vijftien uur bezig, met alle zijmissies erbij komt dat op het driedubbele. Eén ding is zeker: als je wilt, kun je erg lang bezig zijn met deze game.
Voor elke missie kom je logischerwijs met de zombies in contact. Met allerhande wapens vermink je hun lichaam nog meer. Het voelt steeds goed om de geïnfecteerden om te leggen. Na verloop van tijd verhoog je in level en speel je nieuwe vaardigheden vrij. Je moet wel je energiebalkje in de gaten houden. Mep je teveel in het rond, dan heb je op een gegeven moment geen energie meer. Dan kun je je niet verdedigen en ben je een makkelijke prooi. Let ook op de toestand van je wapen. Een versleten baseballknuppel biedt weinig tot geen weerstand. Toegegeven, dit is de enige strategie die bij de gevechten komt kijken. Je kunt wel blauwdrukken zoeken om je wapens krachtiger te maken. Dan voorzie je diezelfde knuppel bijvoorbeeld van nagels - die je al gevonden hebt - en deel je meer schade uit. Enkel jammer dat je de omgeving eerst moet afzoeken. Je kunt pas wapens aanpassen als je de blauwdrukken vindt.
Palanai afzoeken en verkennen loont soms wel. Je vindt er wapens waarvoor je normaal een belachelijk hoge prijs zou moeten betalen. De streek is verdeeld over een jungle en stedelijk gebied. Hier en daar is de jungle overstroomd, waardoor je verplicht bent om te zwemmen of een bootje te gebruiken. Uiteindelijk blijken de overstromingen een subtiele aanpassing. Voor de rest is alles grotendeels identiek aan Hanoi. Wel nog steeds prachtig en redelijk sfeervol om in rond te wandelen. De schaduwtextures strooien helaas roet in het eten. Die zijn, net als de graphics, immers van mindere kwaliteit, wat een storend effect geeft. Kijk je verder, dan kom je nog meer technische problemen tegen. Zo zijn de gezichtsanimaties van personages matig uitgewerkt. Nu we toch bezig zijn: zombies respawnen in gebieden waar je ze normaal al hebt gedood. Meer zelfs, leeggeroofde koffers of kisten zijn terug gevuld, je kunt met wat moeite of onwetendheid vastzitten in het decor, mensen herhalen veel zinnen en noem maar op.
Door al het eerder vernoemde lijkt het alsof er weinig tot geen moeite gedaan werd om de fouten uit het eerste deel op te lossen. Zo is het maar net. Er is slechts één grote verandering terug te vinden: hub defence. In deze missies verdedig je je hoofdkwartier tegen hordes zombies. Je hangt ijzeren omheiningen op, plaatst machinegeweren en meer leuks om de ondoden af te weren. Tussendoor dien je reparaties te doen of je vrienden te redden. Jammer genoeg ben jij eigenlijk de enige die echt moeite doet. Wanneer zombies je vrienden grijpen, mag jij hen altijd gaan bevrijden. Anderen doen dit niet. Zulke problemen zijn op te lossen door het spel in co-op te spelen. Riptide is dan een pak leuker. Je hoeft je dan niet meer te ergeren aan de matige AI. Samen zombiehoofden inslaan is erg vermakelijk. Hoe ironisch het ook mag klinken, in co-op lach je tenminste om de fouten in het spel. De verbinding moet dan wel meewerken.
Conclusie
Dead Island: Riptide is eigenlijk geen vervolg te noemen. Het verhaal is gewoon een ‘herhaling’ van de voorgaande game. Een nieuw hoofdpersonage en een ander eiland zijn zowat de voornaamste aanpassingen. Palanai is wel een mooie omgeving, waar het nog steeds leuk is om op zombies te slaan. Je fungeert dan wel als loopjongen voor alle personages. De missieopzet komt namelijk steeds op hetzelfde neer. Wil je alle opdrachten uitvoeren, dan ben je heel lang zoet. Er is echter weinig tot niet aan de fouten van het origineel gewerkt. Het spel wordt geteisterd door allerhande technische fouten. De toevoegingen zijn minimaal, op het leuke hub defence na. In co-op wordt dit alles alleen maar beter, gelukkig maar.