Honden worden gezien als trouwe maatjes. Je kunt een goede band opbouwen met je viervoeter, waardoor deze je fijn gezelschap kan houden als je even alleen bent. Ook kan de hond de krant voor je halen, je sloffen aangeven of soms zelfs heroïsche acties uithalen. Niet voor niets is de hond één van de meest geliefde dieren van onze samenleving. De politie gebruikt honden om mensen op te sporen. Deze politiehonden zijn fijn getrainde beesten die voor elke crimineel een schrik zijn, maar dan hebben zij de hond van Jack nog niet leren kennen.
Dead to Rights: Retribution draait namelijk om Jack en zijn trouwe viervoeter Shadow, die niet vies is van het omleggen van mensen die vervelend zijn tegen zijn baasje. Met een indrukwekkend gebit vliegt de hond vijanden naar de keel, om vervolgens de strot door te bijten. Met veel bloed op het scherm rent Shadow vervolgens naar het volgende slachtoffer. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat Dead to Rights: Retribution een 18+ label draagt.
In Dead to Rights: Retribution wil Jack wraak nemen op de dood van zijn vader, welke vermoord is door een stelletje bad guys. Level voor level komt de politieman dichter bij de daadwerkelijke dader, waarna de afrekening plaatsvindt. Het verhaal duur zo’n acht uur en is één en al brute actie. Dit is sowieso al te kort voor de game, aangezien Dead to Rights: Retribution geen multiplayer bevat. Daar komt nog eens bovenop dat de game niet de beste controls heeft. Dead to Rights: Retribution maakt het namelijk moeilijk om kogels te kunnen ontlopen. Door middel van een coversysteem zou Jack de kogels van de doorgedraaide vijanden moeten ontwijken, maar helaas werkt dit systeem verre van vlekkeloos. Bij veel objecten moet je namelijk tegen een specifiek deel staan, anders verschijnt de optie om dekking te zoeken niet. Dit zorgt –vooral in helse vuurgevechten- voor enorm veel frustratie en een ‘game over’ scherm. Daarnaast lijkt Jack iets aan zijn benen te mankeren, aangezien springen niet tot de mogelijkheden behoort.
Waar de rest van de besturing wel redelijk goed in elkaar zit, is het vooral de camera die roet in het eten gooit. Deze is namelijk zo wild, dat vooral tijdens het rennen en dekking zoeken met zowel Jack als zijn hond Shadow de besturing verre van vlekkeloos kan verlopen. Regelmatig gebeurde het mij dan ook dat ik vijanden spontaan voorbij rende in plaats van ze op de mond te timmeren. Een beetje jammer, aangezien de brute take downs een pluspunt van de game zijn. Door middel van vuistgevechten kan Jack de tegenstander op een brute manier om het leven brengen, waarin soms geen bot gespaard blijft. Dit zorgt ervoor dat je liever de directe confrontatie opzoekt dan dat je van een afstandje staat te schieten.
Één van de elementen die de game moet onderscheiden van andere shooters is de hond Shadow, waarmee je enkele levels doorloopt. In sommige levels speel je namelijk als de hond, waarin je bijvoorbeeld een sleutel van een deur van de bewaking moet ontfrutselen. Dit doe je door één voor één een heel team van criminelen om te leggen door stilletjes rond te sluipen en daarna snel de keel door te bijten. Door de lichamen snel weg te slepen kun je zorgen dat de overgebleven criminelen niet door hebben dat er iemand is verdwenen. Daar is de AI namelijk dom genoeg voor. Een smetje op deze levels is wel het chaotische rennen van de hond, maar dit komt mede door de camera zo haastig over.
Het is moeilijk om aan te geven of Dead to Rights: Retribution een meer realistische of een meer over-the-top actiegame is. Het is natuurlijk mogelijk om een moordlustige hond bij je te hebben en mensen op verschrikkelijk brute manier om het leven te brengen, maar het is bijvoorbeeld niet mogelijk om de tijd even te vertragen als je in problemen zit. Dit is één van de functies die Jack met zich meebrengt. Hierdoor kun je snel criminelen neerschieten die een slachtoffer bij zich hebben. Daarnaast overleeft Jack wel erg veel dingen, waardoor de game een onrealistisch tintje krijgt.
Conclusie
Dead to Rights: Retribution kent zijn goede kanten, maar schiet over het algemeen tekort om lang te boeien. De levels met Shadow en de brute take downs zijn vermakelijk, maar het verhaal is niet van een hoog niveau en bovendien snel afgelopen. Daarnaast zijn de problemen met het coversysteem en de camera te irritant om het spel te kunnen belonen met een hoog cijfer.