De Vita krijgt wordt vaak verweten dat het een gebrek aan games heeft. Toch is het JRPG-genre, ironisch genoeg, goed vertegenwoordigd op de handheld, met dank aan uitgevers als Aksys Games, Rising Star en NIS America. Die laatste brengt ons nu een ouderwetse dungeon crawler RPG, één van de weinige subgenres die we nog miste.
Wanneer je in Demon Gaze je ogen opent, bevind je je in een kerker. Onzeker van waar én wie je bent, ga je op onderzoek uit. Zo duurt het niet lang alvorens je op een verloren huurling stuit, die je waarschuwt over een demon die zich schuil houdt in de kerker.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee en het is dan ook niet verrassend als je geconfronteerd wordt met een monsterlijk gevaarte op het moment dat je op het punt staat de kerker te verlaten. Vergezeld door Lorna, welke je sturing geeft in het gevecht, overmeester je al snel Comet. En wat blijkt? Jij bent niet zo maar iemand, maar je hebt een speciale gave waardoor je verslagen demonen kunt opsluiten in je speciale Gazer oog. Dat is echter niet de enige verrassing die je te wachten staat.
Wanneer je de trappen uit de kerker beklimt, blijkt dat je je in de kelder van de Dragon Inn bevond. Dit gebouw staat te midden van een gebied dat gehavend wordt door demonen, die verbonden lijken te zijn aan het mysterieuze Grimodar Castle. De Dragon Inn zelf is de thuishaven van een groep huurlingen die hun geld verdienen met de stoffelijke overschotten van verslagen monsters. Tegen demonen zijn ze echter niet bestand, en dat is waar jij in het spel komt.
Als ruil voor het onderdak en het eten dat je krijgt nadat je bijkomt in de kerker, moet je van manager Fran je oog gebruiken om de demonen die de naburige gebieden teisteren te temmen. De manier waarop je dit doet, volgt een vast patroon. In elk van de dungeons vind je zogenaamde demon circles. Deze plekken, welke gecreëerd worden om monsters te spawnen, dien jij over te nemen.
Door speciale orbs te gebruiken, kun je sturen wat voor, hoeveel en hoe sterke monsters verschijnen uit de circle die je probeert te veroveren, maar tevens ook hoe goed de loot is die je ervoor terug krijgt. Het winnen van het gevecht, betekent tevens dat je de circle in jouw macht hebt. En nadat je er voldoende overneemt, komt de demon die ze maakt tevoorschijn.
Het verslaan van deze demon en het vervolgens overnemen van de resterende circles in het gebied, zorgt ervoor dat de demon zijn of haar ware vorm laat zien in een laatste poging om jouw opmars te hinderen. Als je in deze leven op dood gevechten als winnaar uit de bus komt, kun je de verslagen demon vangen in je Gazer oog en terugbrengen naar Fran.
Zoals jij je Gazer oog hebt, heeft Fran namelijk ook een speciale gave. Ze kan demonen die in je oog zitten eruit halen en vervolgens vangen in een sleutel. Deze sleutel kun je gebruiken om de ooit formidabele vijanden op te roepen en ze dan mee te laten mee strijden aan jouw zijde. Gebruik deze kracht echter wel met mate, want als je de controle over ze verliest, heb je er dadelijk meerdere tegenover je.
Frans gave komt echter met een prijs, zoals eigenlijk alles wat Fran doet. Het is dit aspect van de game, die veel gamers dan ook wellicht zal afschrikken. Telkens wanneer je terug komt naar de Dragon Inn, zal Fran je namelijk op staan te wachten om de huur te innen. Zelfs een keertje een rondje omlopen betekent al dokken! En de huur is ook nog niet eens een vaste prijs, maar stijgt elke keer dat je terugkeert.
Maar ook het vergaren, registreren en huisvesten van nieuwe teamleden voor je demonenjacht kost je duiten, met als gevolg dat je constant bezig ben met het micromanagen van je financiën. Een huurachterstand betekent namelijk straffen, zoals het uitschakelen van boost effecten van het meubilair in je kamer.
Maar naast het verkennen van dungeons en het omdraaien van elk dubbeltje is er nog een aspect van Demon Gaze dat aandacht verdient. De Dragon Inn is namelijk het thuis van een aangenaam zooitje bij elkaar geraapte gekken, zoals de lijkschouwer Prometh, dienstmeisje Pinay en natuurlijk groepen huurlingen.
Door subquests te voltooien, kun je je banden met verschillende karakters gaandeweg uitdiepen, met diepe vriendschappen of zelfs iets meer als gevolg. De verhalende stukken die hieromheen zitten zijn diepgaand genoeg om je als spelers geboeid te houden, maar hebben een humoreske ondertoon die een glimlach op je gezicht kan toveren.
Maar laten we het geld en vrienden even laten voor wat het is. Want het feit is dat je het leeuwendeel van de game in dungeons zult doorbrengen. Ontwikkelaar Kadokawa Games mag dan wel een nieuwkomer zijn, ze laten blijken te weten waar ze mee bezig zijn. Elk van de dungeons heeft een thema dat aansluit bij de demon die zich er gehuisvest heeft en heeft unieke twists om het interessant te houden.
Door je al vergaarde demonen en hun unieke vaardigheden slim te benutten kun je deze twists met zo min mogelijk kleerscheuren doorkomen, maar dan zal alsnog een groot gedeelte voor je verborgen blijven. Je zult namelijk meermaals terug moeten keren naar eerder bezochte plekken, om met nieuwe demonen en items nieuwe paden te openen. De game stuurt je zo letterlijk van hot naar her, maar doordat je altijd een duidelijk doel voor ogen hebt, wordt het zelden vervelend. Bovendien kun je auto-besturing gebruiken om je weg naar eerder bezochte oorden makkelijker te maken, waardoor je enkel de gevechten onderweg voor je rekening hoeft te nemen.
Maar hoe gecharmeerd ik ook ben van Demon Gaze, er zijn ook een aantal minpunten die benoemd dienen te worden. De balans van de game is namelijk op meerdere fronten voor verbetering vatbaar. Tussen de verschillende klassen NPC´s die je aan je team kunt toevoegen bijvoorbeeld. De Samurai die ik in mijn team had, was zelfs na maximaal ge-upgrade uitrusting en flink grinden nog steeds het slappelingetje van mijn team, terwijl de Healer flink in de frontlinie kon meeknokken.
Maar ook sommige skills lijken niet helemaal goed doordacht, waardoor je ze kunt uitbuiten om moeilijke gevechten op een onderhandse manier te winnen. Natuurlijk is het aan jou als speler of je hier gebruik van wilt maken, maar eigenlijk had het er gewoon niet in moeten zitten. Beide zijn echter maar kleine euvels, vooral in vergelijking met de laatste balans issue.
De game neemt namelijk op twee punten opeens een enorme sprong in de moeilijkheidsgraad, wat ervoor zorgt dat je voortgang op een nogal onnatuurlijke manier een halt toe geroepen wordt. Een bewuste keuze of slecht programmeerwerk? Enkel Kadokawa zal het weten, maar beiden zijn wel verwijtbaar en zorgen ervoor dat veel spelers waarschijnlijk vroegtijdig zullen afhaken.
Conclusie
Met Demon Gaze laat Kadokawa zien dat ze niet voor niets in korte tijd één van de entertainment grootmachten zijn geworden in Japan. Door een goed uitgewerkt verhaal, met vele zijpaden, te combineren met micromanaging en interessante en uitgebreide dungeons, hebben ze één van de betere dungeons crawlers van de afgelopen tijd gemaakt. De game is dan ook zeker aan te raden als je een voorkeur hebt voor anime-stijl games of dungeon crawlers in het algemeen, maar dan moet je wel over wat fouten in de balans heen kunnen kijken die hopelijk nog met een patch worden opgelost.