Al zwaard zwiepend baan ik mij een weg door een paar skeletten. Een van hen zie ik niet aankomen en hij slaat me neer. Terwijl hij om zich heen staat te slaan, pak ik mijn boog en schiet een pijl door zijn hoofd heen. Zo, weer één minder. Wanneer ik aankom bij een grote brug zie ik in de verte een draak aan komen vliegen. Daar zou ik wel eens problemen mee kunnen krijgen. Ik loop voorzichtig de brug op en wordt aangevallen door een tweetal soldaten dat verborgen zat achter een wagen. Voordat ik zelfs enige poging kan wagen de twee af te slachten, doemt er van achter mij een grote vuurzee op. De draak viel dus blijkbaar van achteren aan. In het rood staat een, inmiddels, bekende zin op het scherm: “You have died”. Welkom bij Demon’s Souls.
Demon’s Souls is een typisch actie- en rollenspel. De speler maakt in het begin zijn eigen personage aan door er één te kiezen uit de verschillende klassen. Iedere klasse heeft zijn eigen sterktes en zwaktes. Zo is de Barbaar erg krachtig, maar kan hij op minder steun van de goden rekenen dan een Priester. Maar niet alleen de eigenschappen van de klassen verschillen. Zo krijgt een Royalty bijvoorbeeld meteen aan het begin van de game een spreuk mee, en kan de Soldaat de vijand te lijft gaan met zijn speer. Weinig nieuws dus, maar het geeft de speler wel de gelegenheid om zijn perfecte karakter te creëren.
Na een kleine tutorial kom je de eerste grote demon tegen. Deze is veel te sterk voor de beginnende held en de speler krijgt voor het eerst “You have died” te zien. De eerste keer is dit echter de bedoeling. Je maakt dan namelijk kennis met de Nexus: een soort wereld tussen het leven en de dood. Eenmaal daar blijkt dat je, zoals in vele andere games, de uitverkorene bent om de wereld van Boletaria te redden. Deze wereld is door een vroegere koning erg welvarend geworden. De koning heeft dit echter weten te bereiken door het offeren van zielen. Hierdoor is Boletaria omringd door een dikke mist, waarin demonen de baas zijn. Dit is echter nog niet alles: er is één demon, “The old one”, die Boletaria op wil eisen. Aan jou de taak om hem te stoppen.
Natuurlijk moet je hier eerst wat sterker voor zijn. Een demon met de naam “The old one” klinkt dan wel als een oude zoutzak, maar toch is het verstandig om eerst wat ervaring op te doen. Dit doe je door zielen te verzamelen. De levels in Demon’s Souls zitten vol met vijanden wiens ziel je kan stelen. Erg veel zielen leveren deze militie niet op helaas. Gelukkig is “The old one” niet de enige demon die rondloopt in Boletaria. Ieder level bevat dan ook een soort eindbaas. Deze eindbaas is telkens een grote demon wiens ziel jij moet afpakken. De demonen variëren van een gepantserde spin en een dikke reus met een lange tong, tot een blauwe draak of een enorme vliegend rog. Stuk voor stuk zijn deze demonen erg uitdagend en testen ze alle vaardigheden van de speler.
Even terug naar de Nexus. Wanneer je in deze wereld bent, kun je jouw verdiende zielen inwisselen tegen verschillende nuttige dingen. Zou kun je nieuwe spreuken kopen of jouw wapens sterker maken. Ook kan je hier zogenaamde level upgrades kopen. Het meest interessante uit de Nexus, zijn echter de Archstones. Iedere Archstone leidt je namelijk naar een gedeelte van de wereld waar zich een aantal demonen bevinden. Meer informatie wil ik jullie niet meegeven, want veel meer informatie kreeg ik zelf ook niet. Je kan helemaal zelf kiezen waar je als eerste naartoe gaat. Een echt ‘eerste level’ is er dus niet. Je mag zelf uitzoeken waar je begint.
De levels in Demon’s Souls zijn eigenlijk allemaal op een soortgelijke manier opgebouwd. Het doel van ieder level is dan ook om bij de demon te komen en zijn ziel af te pakken. Het is alleen een behoorlijke strop om bij zo’n demon te komen. Wanneer je naar hem op zoek gaat, kom je namelijk erg veel vijanden tegen. Het begint met een paar levende skeletten, die meestal vrij eenvoudig uit te schakelen zijn. Als speler heb je namelijk een klein arsenaal aan aanvallen tot je beschikking. Zo heb je een zwakke en een sterke aanval. Mocht je meer fan zijn van ‘sneaky’ aanval, dan kun je er altijd nog voor kiezen om de vijand neer te schieten met jouw boog of om magie te gebruiken. Afwisselen tussen deze twee is voor de wat zwakkere vijanden meestal wel genoeg. Wanneer je een sterkere vijand tegenkomt, zul je wat meer je best moeten doen. Aanvallen ontwijken en blokkeren is een must, om vervolgens genadeloos toe te slaan met een extra sterke aanval.
Voorzichtigheid is geboden in Demon’s Souls. Het verzamelen van de zielen an sich is al lastig genoeg. Wanneer je echter voor de zoveelste keer de tekst “You have died” voorbij ziet komen, dan verlies je al jouw verdiende zielen. Serieus?! Serieus! Om nog een beetje vergevingsgezind te zijn, krijg je één keer de kans om deze zielen terug te verdienen. Je moet dan het level waar je dood gegaan bent net zover spelen tot je op de plek komt waar je eerder dood gegaan bent. Jouw verdiende zielen liggen hier op jouw lijk. Lukt het je niet om bij jouw lijk te komen, dan ben je al jouw zuurverdiende zieltjes kwijt. Voor eens en voor altijd. Deze plek moet je echter bereiken met een levensbalk die een stuk kleiner is geworden. Je bent namelijk niet meer levend, maar speelt als een ziel. Natuurlijk zijn alle vijanden die je voordat je doodging had verslagen, nu weer ‘springlevend’. Voor zover skeletten levend kunnen zijn natuurlijk.
Een misstap kan je dus zuur komen te staan. Nu is het meestal niet helemaal jouw schuld als je doodgaat. Demon’s Souls is namelijk erg moeilijk. Er zitten zoveel verschillende vijanden in de game, die ieder op een andere manier bevochten moeten worden. De één kan goed tegen vuur, terwijl je de ander echt niet door krijgt met een simpel zwaardje. Ook kun je de game niet pauzeren. Wanneer je dus een sterke vijand tegenkomt en denkt: “Ik druk wel even op start om mezelf wat tijd te gunnen en te bedenken hoe ik dit wezen ga verslaan”, gaat dit niet op. Ook opslaan is in de levels zelf niet mogelijk. De enige mogelijkheid om op te slaan is wanneer je een steen aanraakt die je de toegang geeft om vrijwillig terug te keren naar de Nexus. En je raadt het al: die zijn er bijna niet. De paar stenen die ieder level rijk is, bevinden zich ieder bij een grote demon. Je zult die demon dus eerst moeten verslaan, voordat je kunt saven. Lukt dit niet, dan moet je óf helemaal opnieuw beginnen in het level, óf beginnen op de plek waar je eerder een demon hebt verslagen. Lukt dit wél, dan voel je je bevredigd en wil je echter niets anders dan verder gaan in de duistere wereld.
De duistere wereld van Boletaria is ontzettend mooi vormgegeven. Uitgever Atlus heeft een sfeer neergezet die erg duister is. Dit weet je bij je lurven te pakken en je krijgt echt het idee dat je je in een wereld begeeft die totaal onveilig is. Het is niet zo dat Demon’s Souls het moet hebben van de prachtige graphics. De game grafisch vergelijken met spellen als Uncharted II en God of War is dan ook onmogelijk. Demon’s Souls heeft hier en daar zijn grafische foutjes, maar op de een of andere manier kijk je hier gewoon doorheen. De vormgeving en de sfeer van de wereld om je heen zijn simpelweg uitmuntend en iets dat weinig andere games gemeen hebben met Demon’s Souls.
Het maken van morele keuzes is ook nog aanwezig. Het tendency-systeem dat hiervoor in het leven geroepen is bevat een zwarte en een witte kant. Help je mensen, dan neig je naar de witte kant. Slacht je de ene na de onschuldige persoon af, dan gaat de balans van jouw tendency naar de zwarte kant. Veel duidelijkheid over dit hele systeem krijg je echter niet. Wel schuilt er een heuse multiplayer-modus in dit systeem. Als jouw tendency namelijk helemaal zwart is, dan kun jij als een Black Phantom inbreken in de wereld van andere spelers. Het doel is dan om de andere speler te doden en als dit lukt dan krijg je een gedeelte van je levensbalk terug. Natuurlijk kan het ook gebeuren dat andere gamers dit bij jou gaan proberen.
Mocht je je een weg hebben gevochten door alle verschrikkelijke demonen en zo uiteindelijk ook ‘The old one’ verslagen hebben, dan is er nog het zogenaamde NG+. Kortweg: je begint de game opnieuw, maar alles is nóg moeilijker. Kortom: “You will die again and again...”
Conclusie
Demon’s Souls is een heerlijke game die niet voor iedereen is weggelegd. De hoge moeilijkheidsgraad en het gebrek aan vergeving zullen waarschijnlijk voor veel gamers een drempel zijn waar ze niet overheen durven te stappen. Toch moet iedereen deze game een kans geven. De gameplay is namelijk ijzersterk, de sfeer beklemmend doch prachtig en de algehele ervaring is ontzettend bevredigend. Het vechtsysteem is op het eerste gezicht simpel, maar biedt uiteindelijk erg veel diepgang. Demon’s Souls is gewoon een ontzettend goede game. Hoe vaak die beangstigende “You have died” ook in beeld komt.