Ah Disgaea, wat een killer app voor de Nintendo Switch! De ports van deel één, deel vier en deel vijf zijn simpelweg perfect op de Nintendo Switch. Docked in de living, handheld op de baan, handheld in bed. Disgaea is één van die trouwe games die mij ontelbaar veel uren van verveling heeft gered.
Disgaea is altijd een serie geweest die zelden iets vernieuwt en heel goed weet wat het is en waarom de fans het leuk vinden. De games zijn technisch dan ook al jaren weinig vernieuwend sinds hun oorsprong op de PlayStation 2. Best gek dat een game dat kon blijven doen zonder veel gezeik van de fans. De developers dachten er echter anders over en vonden het hoogtijd om een dimensie toe te voegen aan de ietwat verouderde 2D sprites die de game al zo lang sierden. 3D characters, YES! De eerste trailers van Disgaea 6 toonden al snel wat de game in petto had voor zijn fans. Een frisse look en nog een stuk idioter dan voorheen!
Technische achteruitgang.
Mijn enthousiasme werd echter heel snel gedoofd eenmaal ik de game dan ook daadwerkelijk begon te spelen. “Holy fuck!”, wat draait dit spel absurd slecht op de Nintendo Switch! Zodra de game zijn gloednieuw jasje uit de kast doet, is het echt huilen met de pet op. De game draait namelijk per default op een bijzonder lage framerate! Ergens tussen de 20 á 30 FPS! Performance is niet iets waar een Disgaea-fan ooit aan ging denken. De Disgaea-games staan synoniem met vlotte gameplay. Hoe kan het ook anders! Het eerst half uur met Disgaea 6 heb ik niets anders gedaan dan zitten knoeien met de settings om een setting te vinden die me kon bekoren. De game biedt namelijk drie performance-opties. Performance, Balanced en Graphics. Performance schroeft de resolutie volledig terug en “Graphics” hapert aan een irritant lage framerate met Balanced daar ergens tussen maar dubbel zo frustrerend.
Op een Playstation 4 Pro of een Playstation 5 zijn dit soort opties vaak aanwezig en houden de keuzes steek. Bij Disgaea ... niet zo zeer! In Performance mode draait de game wel een pak vlotter maar zijn de 3D models een hopeloze low res pixelbrei. Graphics mode ziet er een pak beter uit, maar verre van perfect, en is ontzettend vervelend omdat de framerate alle kanten uitgaat! De menu’s lopen “buttersmooth” op 60FPS, de hubzone waar je heel wat tijd verdoet rommelt ondertussen op 20 á 30 FPS zodra je het menu verlaat. Het is zo ontzettend desorieterend dat ik nog liever had dat het spel stabiel aan de die lage frame rate bleef. Uiteindelijk heb ik mij neergelegt bij de Performance-optie in combinatie met alle andere gameplay settings op “Fast”. Dat brengt ietwat de oude “smooth feel” terug, maar dan lelijker dan wat we sinds de PS2 gewend zijn met 2D sprites. “Yikes!”
Gameplay
Wat gek om met een Disgaea review te moeten beginnen met performance. Maar hoe kan ik ook anders? Dit is lettelijk mijn eerste reactie van de game en ook de meest prominte frustratie die Disgaea 6 mij voorschotelde. Gelukkig bied Disgaea 6 nog steeds heel veel van wat we van een Disgaea game verwachten. Een absurd maar luchtig verhaal, gekke anime personages en gameplay zo ontzettend gek dat het nu al jaren een verkoopsargumt is om heeeeeeel veel 9’s op een rijtje te presenteren als schade. Deze hardcore kern is nog steeds waar het om draait bij Disgaea 6. Het levelen van een hoop aantal characters en dienstwapens om zo veel mogelijk schade te veroorzaken. Meestal komt bij elke iteratie één nieuwe mechanic, die weer een frisse wind in het spel brengt in combinatie met wat finetuning en wat meer getalletjes. Deze keer krijgen we echter een zeer bizzare nieuwe mechanic en heel wat vereenvoudigingen links en rechts!
Auto battles! Een topic dat menig Disgaea-fans zal verdelen. De game komt namelijk met functies om het spel zichzelf te laten spelen! Je squad demons en monsters gaan dan simpelweg zelf het pad op en trachten op hun eentje een level te forceren. Dit is niet zo vreemd in een RPG-titel, maar de combinatie met de mogelijkheid om een level op repeat te gaan zetten maakt het wel heel bijzonder. Disgaea is namelijk gekend als een ware ”timesink”. Heel veel Disgaea-spelers hebben dan ook vaak 200+ uur per telg op de teller staan. Het merendeel daarvan is simpelweg eindeloos gegrind. Iets waar veel spelers ook weinig erg in hebben. Het levelen werkt namelijk enorm verslavend. Deze auto-functies zijn daarom ook wel iets dat ik met open armen verwelkom! Het voelt als cheaten, maar dat hoort ook simpelweg bij de kern van dit spel. In elke Disgaea game vind je namelijk meerdere manieren die helpen met enorm snel levels te vergaren en dat soort gekke dingetjes maken Disgaea net zo leuk! Het spel herkent dus exact wat het is en neemt dus de nodige stappen om die zaken te vereenvoudigen. Ja, je kan je Switch tunen met de nodige energie instellingen om Disgaea uren zonder stoppen te laten grinden met absurde resultaten. Maar eenmaal wat verder in het spel kom je dus ook opnieuw wat dingen tegen die hetzelfde resultaat en meer kunnen teweeg brengen met slechts één potje knokken. Dit betekent natuurlijk ook dat Disgaea zich helemaal distantieert van het SRPG-genre. Er zit geen strategische uitdaging meer in het volbrengen van levels. Alles draait rond het managen en levellen van je characters en equipment.
Helaas stopt het niet bij het vereenvoudigen van grinding. De makers hebben er ook voor gekozen om heel wat mechanics rond monsters simpelweg te schrappen. Monster types verplaatsen en stacken als “human” characters en heel wat subclasses zijn samengevoegt tot één enkele class.
De kern blijft uiteindelijk hetzelfde, maar het voelt alsof dat de stap naar 3D heel wat opofferingen vraagt. Het kan natuurlijk ook zijn dat de makers dachten dat dit het spel aantrekkelijker zou maken voor een groter publiek, maar ik heb daar toch wat twijfels bij.
Conclusie
Disgaea 6 is uiteindelijk een telleurstellende mix die zichzelf op een bizzare manier een beetje weet te redden met auto battles. Voor heel wat fans zal deze telg een hekelpunt zijn in de serie en voor anderen ,waarbij ik mijzelf reken, zal Disgaea 6 dan weer een frisse wind zijn en een lichtpuntje voor de richting waarin we de serie willen zien gaan. Het 3D-gebakkel zal echter bij iedereen als zure melk door de slokdarm gaan. Ik hoop dat dat we nog een Disgaea 7 mogen zien in de toekomst die niet waarbij de 3D engine niet werd geschreven door een onbekwame dronken stagair.