Na het overweldigende succes van Activision en hun Skylanders-franchise kun je er op wachten dat andere uitgevers dit idee zouden overnemen. Mogelijke kandidaten werden gezocht in de hoek van Nintendo en Electronic Arts, maar in plaats daarvan bracht Disney met Disney: Infinity een concurrent voor Skylanders op de markt.
Infinity moet echter meer zijn dan een Disney-variant op Skylanders. Disney ziet het namelijk als hét alternatief voor slechte licentiegames die uitgekotst worden en zelden hun geld terug verdienen. Een setje poppetjes met een playset toevoegen, dat is een goedkopere en wellicht betere oplossing volgens de uitgever.
Playset is de term die Disney hanteert voor een speciaal beeldje voor op je Disney Portaal. Deze zijn enkel verkrijgbaar in drie packs van een bepaald thema. Bij de Cars playset krijg je bijvoorbeeld Lightning McQueen, de playset en nog een auto in een pakket. Je hebt dus direct twee verschillende figuren van dezelfde serie om deze mee te verkennen.
Bij release van de game zijn er vijf playsets aanwezig en helaas is Cars, evenals The Lone Ranger, er hier niet een van. Wel krijg je Sully uit Monsters & Co, Captain (!) Jack Sparrow uit Pirates of the Caribbean en Mr. Incredible van The Incredibles. Deze drie figurines worden vergezeld door een willekeurige disc en een playset beeldje dat alle drie de verhalen bevat.
De eerder genoemde discs komen in twee varianten. Ronde discs kunnen onder je personage geschoven worden en voorzien deze van een power-up. Zeshoekige discs voegen daarentegen extra voorwerpen en thema’s toe aan de toybox, welke we later nog bespreken.
Eens ik me een weg had gebaand door de tutorial, die al een voorproefje gaf van toekomstige playsets als Rapunzel, The Nightmare Before Christmas en Toy Story, dook ik in de drie playsets. Ik koos ervoor te beginnen met de serie waar ik het minst bekend mee was: Monsters & Co.
Bij aanvang van de Monsters & Co playset kruip je in de blauwe tienermonsterhuid van James P. Sullivan, beter bekend als Sully. Als leerling aan de Monster universiteit word je opgeschrikt als je campus gevandaliseerd is. De schuldige is je rivaalschool TU Angst, welke zich voorbereidt op een strijd tussen de twee scholen genaamd ‘de schrikweek’.
In de schrikweek is het doel om leerlingen van de andere school te terroriseren, waarmee je als school punten verdient. Aan het einde van de week wordt aan de hand van deze punten bepaald wie zich het komende jaar de beste schrikschool mag noemen.
Dit principe zou het pad moeten leggen voor een interessante game waarin je vallen opzet, je verstopt om plots je slag te slaan en om ’s nachts rond te sluipen. Helaas ben je vooral bezig met het van hot naar her rennen, beklimmen van gebouwen en verzamelen of planten van voorwerpen. Een open wereld platformer, dat is nog de beste term die aan deze playset kan worden gehangen. Toegegeven valt in deze open wereld genoeg te doen en te beleven, maar waarschijnlijk zul je daar niet al te lang mee bezig zijn.
De dingen die je buiten het verhaal om kunt doen zijn namelijk hersendodend repetitief en bovendien hangt om de twee minuten een blèrende MU-student aan de walkie talkie om je te herinneren wat je ook alweer moest doen om verder te komen in het verhaal. Ik weet dat de game voor kinderen gemaakt is maar, heren en dames van Disney, zelfs kinderen zijn niet achterlijk! Wanneer na een uurtje of vier het verhaal van Sully is afgelopen komt dat dan ook geen minuut te vroeg.
Na Monsters & Co zijn The Incredibles aan de buurt. Superhelden? Dat klinkt al beter dan suffe studentjes! Helaas kom ik van een koude kermis thuis. Hoewel de nadruk in deze playset iets meer ligt op het in elkaar slaan van de schurken die slechterik Syndroom vrij liet, is de kerngameplay niet bijster veel anders dan die van Sully.
Ook deze keer ren, rij en klim je je een hernia, al is deze keer een grote stad het toneel waar je op speelt. Er komt iets meer variatie in de game eens je speeltjes als de Incredicopter tot je beschikking hebt, maar het enige restje uitdaging dat de game dan biedt is dan net zo ver te zoeken.
Met weinig hoop verving ik na een uurtje of vijf Mr. Incredible door Jack. Om hem er na twee uur weer eraf te halen. Wederom dezelfde basisgameplay, nu met een nadruk op exploratie en de magere toevoeging van zeegevechten. Dit was echter niet de reden dat ik voor het einde van het verhaal ermee stopte.
Een vervelende bug, overigens een van de vele die ik in alle drie de playsets tegenkwam, weigerde om mij een schatkist te laten openen, welke wel nodig was voor het verhaal. En wat wil het toeval? Sil had drie seconden ervoor opgeslagen, dus kon ik opnieuw beginnen toen bleek dat een reset het niet oploste. En gezien het feit dat de eentonigheid van de drie playsets me al behoorlijk de keel uit hing heb ik besloten dit niet te doen.
Wat dan nog rest is de ToyBox. In deze gigantische mengelmoes van Disney-werelden ben jij vrij om je eigen creaties neer te zetten met de onderdelen die je via playsets en discs vrijspeelt. De editor is simpel en werkt bovendien erg intuïtief, waardoor ook de kleinste hun fantasie tot leven kunnen brengen. Tegelijkertijd krijg je het Minecraft-dilemma. Want hoe leuk de ToyBox is hangt van jou af. Disney Infinity geeft jou de tools in handen, maar als jij er niet mee kunt werken zul je er maar weinig plezier aan beleven.
Conclusie
Disney Infinity probeert Skylanders te overtroefen door allerlei bekende karakters uit hun portfolio te trekken. Helaas vergeet het om genoeg variatie te verwerken in de playsets van de karakters die standaard bijgeleverd worden. Een van de drie karakters vervangen door bijvoorbeeld Cars om zo eens lekker te racen was een welkome afwisseling geweest. Nu blijf je zitten met drie matige platformers die de nodige bugs hebben en een overmaatse blokkendoos.