Als een gamer wiens voornaamste bezigheid het spelen van RPG’s is, moet ik me eigenlijk heel diep schamen. Want tussen de Final Fantasy’s, Kingdom Hearts, Shin Megami Tensei’s en Disgaea’s door, heb ik nooit de tijd genomen om een Bioware-titel te spelen. En dat terwijl de studio van EA onofficieel gekroond is tot de koning van Westerse RPG’s. Dragon Age: Inquisition verlost mij van mijn zonden.
Dragon Age: Inquisition begint verre van vrolijk. Wanneer een aantal conflicterende facties zich verzamelen bij The Temple Of Sacred Ashes, lopen de vredesbesprekingen die er hadden moeten plaatsvinden uit op een bloedbad, als de lucht splijt en demonen op de tempel neerdalen. Uit de daarop volgende vuurzee komt slechts één overlevende; jij.
Wie ben ik?
Hoe ‘’jij’’ eruit ziet bepaal je zelf. Met vier rassen (human, elf, dwarf en Qunari) en drie klassen (warrior, magician en rogue) kun je de fundamenten voor je karakter leggen, waarna je als een waar designer jouw karakter kunt modeleren. De vorm, kleur en positie van de ogen, oren, neus, lippen enz kunnen naar hartenlust worden aangepast, om zo jouw spiegelbeeld of droomkarakter te realiseren.
Bioware gaat echter nog verder en laat je tatoeages en littekens toevoegen en zelfs uit meerdere stemmen en pruiken kiezen. De reden dat ik ervoor kies de term pruiken te gebruiken in plaats van kapsels is omdat het haar van de karakters er wel op geplakt lijkt. Alle aspecten van het gezicht ogen levendig en zitten vol detail, terwijl het haar een goedkope, plastic glans heeft. Dit op zich is geen gigantisch probleem, ware het niet dat hierdoor een vreemd contrast ontstaat dat sommige gamers tegen de haren in zal strijken.
Best wel handig
Eens je karakter gemaakt is, wordt hij gelijk gevangen genomen. Als enige overlevende van de slachting word je verantwoordelijk gehouden voor de ramp. Het feit dat op je hand een groene gloed zit, die reageert op de poorten waar demonen uit komen, helpt daar niet aan mee. Je lot lijkt dan ook bezegeld wanneer je te horen krijgt dat je berecht zult worden voor je ‘misdaden’.
Demonen zijn niet altijd slecht nieuws, zo blijkt wel weer wanneer je onderweg door een horde monsters aangevallen wordt. Terwijl je je bewijst op het slagveld en bovendien aantoont de kracht te hebben de portalen te sluiten, win je het vertrouwen van zij die je wouden vervolgen. En met hernieuwde moed wordt de Inquisition het leven in geroepen.
Een voor allen…
Hoewel Inquisition een krachtige term is, beschrijft dit verre hoe jouw nieuwe avontuur begint. Met slechts een handje vol strijders en het dorpje Haven als basis, ploeter je om de schade van de demonenaanvallen te beperken. En alsof dat niet genoeg kopzorgen zijn, is de strijd losgebarsten tussen de Templars en losgeslagen magiërs. Deze bloedige strijd woelde al jaren onder de oppervlakte, maar is nu in alle hevigheid losgebarsten. En in hun obsessie met de overwinning zijn beide partijen niet bang om burgerslachtoffers te maken.
Aan de war table kies jij hoe je jouw troepen inzet en hoe je zo meer connecties krijgt met verschillende facties in Thedas. Om dit te kunnen doen dien je echter eerst meer invloed voor de Inquisition te krijgen. De game dwingt je zo om sidequests te doen, welke je lang genoeg bezig zullen houden. Mede hierdoor tikte de teller bijna honderd uur aan toen ik de credits voorbij zag rollen. Je hebt echter meer aan een goede buur dan aan verre vrienden.
Als leider van de Inquisition dien je ervoor te zorgen dat jouw directe vertrouwelingen ook vertrouwen in jou hebben. En dat betekent dat je hun advies en voorkeuren niet zomaar in de wind kunt slaan. Elke keuze die je maakt tijdens gesprekken en cutscenes zijn van invloed op de gemoedstoestand van je party en spijtig genoeg kun je nooit iedereen tevreden houden.
Too sexy for my shirt
Wanneer je er wel in slaagt om iemand extreem tevreden te stellen, kun je de relatie van leider en volger ontgroeien. Dat Amerikaanse huismoeders nog niet massaal de straten op getrokken zijn mag een wonder heten, want Inquisition zit weer vol ontblote boezems, seksuele verwijzingen, homorelaties en andere dingen die je kan verwachten van een game die een 18+ label draagt.
Dingen zoals geweld! Want je zal flink wat schedels in moeten slaan als je het einde van Dragon Age: Inquisition hoopt te bereiken. Hiervoor gebruik je uiteraard een standaard aanvalsknop, maar ook een achttal skills die je onder shortcuts verstopt. Elk van deze skills heeft zijn eigen cooldown periode en (eventuele) extra effecten. Het is dus altijd een slim idee om dit goed in de gaten te houden, zodat je niet door je trucjes heen bent op het moment dat het je te heet onder de voeten wordt. Schaam je echter niet wanneer je een keer het hazenpad moet kiezen.
Verdwaald in Thedas
Thedas zit namelijk vol vijanden, welke niet afgestemd zijn op jouw level. Die gigantische draak in de verte? Die zal je als tussendoortje nuttigen als je niet uitkijkt. Grinden voelt echter nooit saai. Zoals eerder aangehaald heeft de game tal van sidequests om je op zo’n moment bezig te houden. Buiten die om is er zelfs genoeg te doen, omdat er allerlei folklore en leuke kleinigheidjes te vinden zijn in de game. En omdat de negen verschillende omgevingen (vooral The Hinterlands) zo immens groot zijn, zul je zelden tweemaal hetzelfde zien. Je kunt letterlijk uren doorbrengen in een van deze omgevingen en nog zul je nieuwe dingen vinden.
Deze groteske omgevingen vroegen duidelijk behoorlijk wat van mijn PlayStation 4. Tot drie maal toe is de game volledig gecrashed, tweemaal bevroren en kleine bugs en glitches kwamen vaker voor dan ik kon tellen. Dit is echter een kleine smet op het juweeltje dat Bioware ons voorschotelt.
Conclusie
Ondanks enkele technische problemen en het Playmobiel-haar is Dragon Age: Inquisition een van de beste RPG’s van de afgelopen jaren, en waarschijnlijk de beste RPG voor de nieuwste generatie consoles. Met voldoende karakters met diepgaande persoonlijkheden, een verhaal dat jij vormt en een open wereld om te verkennen ben je makkelijk honderd uur verder als je de game uitspeelt. Tel hierbij op dat je je in die honderd uur nooit hoeft te vervelen dankzij de gigantische hoeveelheid content en de aankoop van deze game zou eigenlijk verplicht moeten zijn.