Mijn collega was niet erg positief in zijn recensie over Epic Mickey: The Power Of Two. Dit deed me vrezen voor Epic Mickey: The Power Of Illusion, de 3DS-variant die ik moest recenseren. Tenminste, tot bleek dat de game meer naar de subtitel dan de hoofdreeks leunt. Deze subtitel, The Power Of Illusion is een duidelijke verwijzing naar de oude Mickey: The Tower Of Illusion-reeks op de GameBoy, welke wel goed waren.
Wanneer Mickey in zijn huis vertoeft, springt uit het niets de TV aan. Op het scherm verschijnt Oswald, het lang vergeten konijn dat in Wasteland leeft. Hij vertelt over een gigantisch kasteel dat in Wasteland verschenen is en allerlei geliefde tekenfilmfiguren heeft ontvoerd, waaronder Minnie. Mickey aarzelt geen seconde om ten strijde te trekken, zo cliché, de dame in nood redden. Tot Minnie vlak na zijn vertrek binnen komt.
Gewapend met zijn trouwe verfkwast- en verdunner ontmoet Mickey Oswald aan de poorten van het kasteel. Vastberaden Minnie te redden, gaat hij zonder aarzeling naar binnen, waar hij al snel geconfronteerd wordt met een heks die van vorm verandert. Deze heks ontvoert de Disney-personages om de liefde die wij voor hun koesteren uit hun te trekken en te verzamelen. Zo hoopt ze zelf uit de Wasteland te kunnen ontsnappen waar ze als vergeten personage gedoemd is te blijven.
Epic Mickey: The Power Of Illusion blijkt dan precies dat te zijn waar ik op hoopte, een simpele platformgame. In cartoon-2D spring je door de levels en kontstomp je de vijanden die je de weg versperren. Hetgeen wat Epic Mickey van de meute gelijkaardige games moet onderscheiden zijn natuurlijk de trucs die hij kan uithalen met verf.
Regelmatig zul je op het bovenste scherm niet kunnen vorderen. Op het onderste scherm zul je echter objecten zien die er niet of juist wel zijn. Dit is je seintje om de verf boven te halen en het object te tekenen of juist te wissen. Het is niet revolutionair maar het voegt een extra dimensie toe aan de gameplay, als dezelfde objecten die je moet bewerken niet tot in den treure herhaald zouden worden.
Waar ik net zo min vrolijk van wordt is het hele gedoe rondom de andere Disney-personages. Leuk hoor dat je ze moet redden en shit, maar ik heb geen zin tussen de levels tien minuten lang klusjes voor ze op te knappen. Helaas is dit vaak een vereiste en reis je dus van karakter naar karakter die je in je veilige basis hebt om het boek van personage A naar personage B te brengen en diens kam naar Personage C.
Het lijkt erop dat ze teveel hebben willen focussen op de meerwaarde in de platformer, wat het platformen zelf weinig goed heeft gedaan. De game heeft zo zijn goede stukjes, maar qua design weet de game maar zelden te overtuigen. Epic Mickey: The Power Of Illusion lijkt dan ook verdoemd te belanden in de Wasteland van de games.
Conclusie
Met een design dat zelden je aandacht krijgt, repetitieve gimmicks met verf en irritante, nutteloze sidequests lijkt Epic Mickey: The Power Of Illusion nooit het niveau van de GameBoy-versies te halen. Maar hij is wel beter dan The Power Of Two, zover je dat een compliment kan noemen.