Role Playing Games zijn sinds het begin van de game-industrie altijd immens populair geweest. Het inleven in je personages, het verslaan van honderden vijanden en items verzamelen. We kennen het allemaal wel. Voor de echte nostalgische gamer is er een uitkomst: Etrian Odyssey. Het laat de oude tijden van de RPG-games, de echte dungeon crawlers, weer herleven. Hoe deze ervaring aanvoelde kom je snel te weten in deze review…
Voordat de positieve en negatieve punten tegen elkaar worden op gewogen, is het goed om te beginnen met het verhaal. Want daar draait het uiteraard om in een RPG. Etrian Odyssey laat je in de huid kruipen van een anoniem karakter, welke is beland in het dorpje Etria. Avonturiers van heinde en verre zijn naar het dorp gekomen, want er is een spectaculaire ontdekking gedaan. Men heeft een enorm ondergronds bos gevonden, die vol zit met geheimen. De geruchten gaan de ronde, dat er veel te halen valt in het gebied. Probleem is echter dat het gebied zo groot is, dat geheime schatten niet “één twee drie” gevonden zijn. Gedreven door je avonturierinstinct sta je erop om toch op onderzoek uit te gaan. Na toestemming van een wachter en toevoeging van enkele partijleden, ben je klaar voor het avontuur.
Je avontuur begint echter met een enorme afknapper, althans naar mijn mening. De makers hebben namelijk voor een eerstepersoons aanzicht gekozen. Nu is dit op zich geen probleem, maar de omgevingen zijn (helaas) niet om aan te zien. Uiteraard is de grafische kracht van de Nintendo DS niet zijn sterkste aspect, maar alles ziet er behoorlijk, tsja, lelijk uit. Omgevingen zijn pixelachtig, erg kartelig en de animaties van je karakter zijn bovendien zeer houterig. Ook qua audio is er weinig positiefs te melden. Wellicht is het om het gevoel terug te brengen van de oude RPG’s, maar van verschil in geluidseffecten hebben de makers waarschijnlijk nog niet gehoord. Elke aanval klinkt immers als een zacht tikje, zelfs de grootste explosie. Gelukkig is de soundtrack van het spel wel in orde. Ook aan de grafische kant is er nog iets positiefs te melden: het grootste deel van het spel zal je namelijk text-based doorbrengen. Denk aan activiteiten als items kopen, je personages naar eigen wens aanpassen en quests aannemen.
De rijkelijk aanwezige gevechten zullen ook turn-based zijn. Ze zijn te vergelijken met het gevechtssysteem uit de Final Fantasy-reeks. Elk lid van je party krijgt de mogelijkheid om aan te vallen, waarna ook de tegenstander zijn frustratie op jou mag botvieren. Naarmate je meer ervaring opdoet stijg je niet alleen in level, maar leer je ook nieuwe aanvallen en verdedigingen. Deze zijn ook geheel naar eigen wens aan te passen door middel van een gemakkelijk puntensysteem.
Centraal in Etrian Odyssey staat het verkennen van het mysterieuze bos. Om je een weg te kunnen banen door alle doolhofachtige gangen, komt een kaart goed van pas. Probleem is echter dat het gebied nog niet goed in kaart is gebracht. Dus neem jij de nobele taak op je om alles eens goed in kaart te brengen. Dit is waar het onderste scherm van de DS goed van pas komt. Je kunt namelijk bijzondere plekken markeren en gangen tekenen, waardoor verdwalen geen angst meer hoeft te zijn. Het is wel belangrijk dat je het gebied op een juiste manier in kaart brengt, omdat je de kaart in het hele spel intensief nodig gaat hebben.
De game is in het begin even wennen, maar zal fans van het echte “old-skool” RPG-genre zonder twijfel weten te bekoren. Vooral als je het spel eenmaal door hebt, valt er zeker plezier aan te beleven. Het namelijk nog steeds een uitdaging om je karakters zo sterk mogelijk te maken en het hele proces er naartoe mee te maken. Dan blijven we echter nog zitten met een onvermijdelijke vraag: is het hele concept niet achterhaald? Hier zijn twee antwoorden op te geven: ja en nee. Ja, want we hebben het geheel al in zo veel RPG’s gezien en het voegt dus niet veel toe aan het hele genre. Nee, omdat het een echte nostalgische trip naar het verleden maakt, de vaak positieve herinneringen met zich mee brengt. Het is echt van de persoon afhankelijk of je dit soort spellen weet te waarderen.
Conclusie
Etrian Odyssey is een verslavend spel dat je vooral terug brengt in de tijd van de klassieke RPG’s. De grafische kant, althans het 3D-aspect, is ronduit slecht. Ook qua audio is er het één en ander mis. Zelfs de grootste explosies klinken nog als een zacht tikje. De muziek in het spel is echter wel in orde. Waar het echter om draait, de gameplay, is weinig op aan te merken. Het is meeslepend, verslavend en leuk om te doen. Voor de fans van het genre is dit zeker een leuke titel, maar ze moeten wel even door de zure appel heen bijten. Een miskoop zullen ze er echter niet mee doen. Ondanks de negatieve kant één van de leukere RPG’s voor de Nintendo DS.