Gamegenie Peter Molyneux is een man die we kennen van grote beloftes. Sinds hij zich bezig is gaan houden met zijn geliefde Fable, heeft hij de serie niet meer los gelaten. Voorafgaand aan het tweede deel werden we overspoeld met lofprijzingen en andere veelbelovende uitspraken over de game. Fable II maakte de verwachtingen waar, al werden niet alle beloftes van Molyneux nagekomen. Dit vonden we niet erg, aangezien Fable II een absolute topgame was en de redacteuren van GameQuarter het spel met een vierde plaats beloonden in de Top 5 exclusives van Microsoft. Maar wat gebeurt er met de geloofwaardigheid van Molyneux, als hij het in Fable III niet waar weet te maken?
Fable III is namelijk niet zo sterk als zijn voorgangers. Voor veel mensen zal dit hard aankomen, omdat de Fable-games voor een groot deel verantwoordelijk waren voor de goede naam van beide Xbox-consoles. Met Fable III heeft Lionhead Studios echter een aantal verkeerde keuzes gemaakt, die we in deze review toe gaan lichten. In Fable III betreed je voor de derde maal het koninkrijk Albion en begin je deze keer in het koninklijk paleis. Waar de wereld in de eerste delen nog rustig en vredig was, is de Industriële Revolutie nu aangebroken. Fabrieken worden gebouwd en de stad ligt onder een dikke laag smog.
Als prins of prinses (in ons geval prins) leef je in het paleis en kom je de dag door dankzij butler Jasper en leermeester Sir Walter Beck. Zelf is de prins een goedaardige knul die hier en daar een goede daad verricht. Zijn broer, Logan, is echter een stuk minder aardig voor zijn volk. Zonder al te veel spoilers weg te geven, escaleert de relatie tussen jou en prins Logan op een dusdanige manier, dat het tijd is om te vertrekken. Samen met Jasper en Walter Beck vertrek je `s nachts uit het kasteel en trek je de wijde wereld in. Je broer is te ver gegaan. Het is aan jou om genoeg volgelingen te verzamelen, zodat er een revolutie tot stand kan komen en jij de koning wordt.
De bekende Fable-sfeer en de quests zijn hierbij nog steeds lekker aanwezig. Er zullen weer een aantal memorabele quests moeten worden voltooid en het sprookachtige sfeertje is op veel punten goed merkbaar. Een toevoeging in de game is de ‘Road to Rule’. Dit is een soort tussenwereld die jouw voortgang richting de troon weergeeft. De Road to Rule bestaat uit een aantal poorten. Bij het verzamelen van een bepaald aantal volgelingen en het voltooien van genoeg quests, kan er weer een poort worden geopend. In deze wereld kun je tevens je vaardigheden upgraden met Guild Seals. Dit zijn de punten die je tijdens het verslaan van vijanden verzamelt, eigenlijk hetzelfde als de Experience Orbs in Fable II.
De ontwikkelaars hebben zich met wel meer vernieuwingen bezig gehouden, die nog aan bod zullen komen. Er is echter één ding waar de heren bij Lionhead geen aandacht aan hebben besteed: Het technisch aspect. Zoals gezegd is de goede sfeer nog steeds merkbaar. Visueel is de game er jammer genoeg niet beter op geworden en lijkt hij op sommige punten zelfs een beetje afgeraffeld. Zo zijn de bugs en glitches prominenter aanwezig en werkt het vechten af en toe niet helemaal lekker. Het vechtsysteem waarbij je gebruik maakt van één knop voor mêlee, één knop voor magie en één knop voor range, werkt nog steeds. Toch voelt het naar ons idee op sommige momenten wat stroever aan en komen de slow-motions af en toe op een ongelukkig moment, bijvoorbeeld wanneer je zelf net wordt aangevallen door een andere vijand. Daarnaast is het zeer frustrerend dat je de game niet op ieder gewenst moment op kunt slaan.
Een hoop pessimisme, maar de briljante stemacteurs maken veel goed. Molyneux heeft een aantal bekende Engelse acteurs benaderd, die stuk voor stuk hun stem hebben ingesproken. De bekendste hiervan is wel John Cleese, die zijn rol fantastisch heeft vervuld. Sowieso zit er genoeg Britse humor in Fable III. Vooral de droge opmerkingen van Walter en de veredelde sikkeneurigheid van Jasper doen je telkens weer grinniken.
Een groot deel van de game werk je de Road to Rule af en span je in diverse quests groepen volgelingen achter je karretje. Op een gegeven moment is de tijd rijp en vangt de revolutie aan. Logan wordt van de troon gestoten en de inwoners van Albion kiezen jou unaniem als hun koning. Hier houdt Fable III niet op, maar begint er een nieuw deel van de game. Zittend op de troon komen er steeds twee mensen bij je langs, die elk andere belangen behartigen. Zo is er de typische fabrieksdirecteur aan de ene kant en de arme man van de vakbond aan de andere kant. Jij krijgt een situatie voorgeschoteld en kan twee keuzes maken: Ga je mee met de fabrieksdirecteur en ga je voor het geld, of ga je mee met de arme arbeiders en kies je voor hun belangen.
Dit was leuk geweest, indien je door strategische keuzes een balans kon vinden tussen de inkomsten van veel geld en de welvaart van je volk. Deze balans vinden is echter onmogelijk, want bij het maken van één keuze kan de situatie al drastisch veranderen. Eerst vinden alle mensen je aardig en ben je hun held, maar na één afwijkende beslissing ben je een grote slechterik. Gelukkig heb je dan wel weer veel geld, in tegenstelling tot een paar minuten eerder. Dit systeem werkt gewoon niet goed en doet afbreuk aan de Road to Rule die je daarvoor voltooid hebt.
De resterende toevoegingen bestaan uit een aantal kleine en grappige dingen. Zo heb je de mogelijkheid om je eigen dorpsbewoner te creëren, kun je wapens aanpassen en zijn de mogelijkheden tot contact met andere personages groter. Dit zijn helaas toevoegingen waar de meeste mensen niet op zaten te wachten. Bovendien voegen ze weinig toe aan het spel. Het contact maken met Non Playable Characters werkte in het tweede deel lekker snel en vlot. Nu is dat langdradiger geworden en moet er een speciaal schermpje worden ingeladen. Je kunt stellen dat Lionhead zich eigenlijk bezig had moeten houden met andere toevoegingen, waardoor het spel wel een stuk interessanter had kunnen worden. Nu is Fable III ‘slechts’ een goede game, met een aantal zwaarwegende minpunten. De magie is er voor een groot deel af.
Conclusie
Alles duidt erop dat Fable voorbij is gestreven door de concurrentie. Een paar jaar geleden stond de franchise nog op zichzelf en deed de game iets unieks, iets dat we niet in andere games zagen. Hier is de game te veel in blijven hangen, waardoor we nu een mindere game voorgeschoteld krijgen. Toch is het voor normale begrippen gewoon een goede game waarin de Fable-sfeer en quests nog steeds aanwezig zijn. De stemacteurs maken de dialogen heerlijk om naar te kijken en er zijn een aantal grappige toevoegingen in het spel gestopt. Deze toevoegingen voegen helaas weinig toe aan de inhoud van de game in totaal. Technisch is er eveneens geen vooruitgang geboekt. Het eerste deel van het spel is leuk, maar het deel waarin je zelf op de troon zit en keuzes moet maken, werkt niet zoals we het hadden willen zien. De fans die Fable III nog niet in de kast hebben liggen, kunnen de game alsnog met een gerust hart halen. Pas je verwachtingspatroon wel naar beneden aan.