Ik weet nooit goed wat te denken van Compile Heart. De Japanse ontwikkelaar van onder andere Mugen Souls, Agarest en Hyperdimension Neptunia maakt keer op keer leuke, unieke games die om de een of andere reden toch de middenmoot niet weten te ontstijgen. Ondanks die wetenschap, lukte het mij nooit om de vinger op de zere plek te leggen. Fairy Fencer F wist hier verandering in te brengen.
In een ver, ver verleden vochten The Fairy Goddess en The Vile God met elkaar in een duel tot de dood. In het heetst van de strijd bekogelden ze elkaar met Fury’s, mystieke zwaarden waar feeën in huizen. Beide grootmachten werden gespiest en vielen in een diepe slaap.
Niet alle Fury’s raakte echter hun doelwit. Vele misten en belanden in de wereld van de stervelingen, waar ook de feeën in een diepe slaap vielen. Enkel wanneer een uitzonderlijk individu de Fury aanraakt, ontwaakt de fee die erin huist en wordt hij of zij diens Fencer. Bij puur toeval is dit wat Fang overkomt wanneer hij Eryn uit haar sluimeringen wekt.
Eryn is een klein, roodharig meisje dat verdacht veel op een mens lijkt. En vanaf het moment dat ze zich aan Fang toont, heeft ze maar een doel. Het verzamelen van honderd Fury’s en hiermee de The Fairy Goddess ontwaken. Buiten dat herinnert ze zich echter niets meer.
Haar verloren herinneringen blijken in haar voordeel te werken, want de apathische Fang krijgt medelijden met haar en besluit eens voor een ander dan zichzelf te vechten. Zo bundelen ze hun krachten op het slagveld. Wanneer Eryn terug in haar Fury gaat, wordt het zwaard krachtiger dan welke menselijke creatie dan ook. Fang als diens Fencer krijgt bovendien de gave om magie te gebruiken. Met deze nieuw verworven krachten struinen ze de wereld af op zoek naar Fury’s.
Dit struinen mag je met een korreltje zout nemen, want Fairy Fencer F is geen grote open wereld. In plaats daarvan is de game opgedeeld in dungeons, welke je één voor één moet doorlopen om de Fury die in het diepste deel ligt te bemachtigen.
Als je bekend bent met eerdere werken van Compile Hearts, zullen deze dungeons, evenals de overworld, verdacht bekend aanvoelen. Fairy Fencer F is gebouwd op dezelfde engine als de laatste twee Hyperdimension-games en er wordt ook geen enkele moeite gedaan om dat ook maar enigszins te verbergen. Dat zou op zich niet zo erg zijn, ware het niet dat niet enkel de omgeving door zou kunnen gaan voor een HDN spin-off.
De vijanden die in de omgeving rondwandelen en die je in de rug moet aanvallen voor een verrassingseffect? Rechtstreeks overgenomen. Het gevechtssysteem waarbij je een bepaalde afstand in 360 graden om je heen kan afleggen? Ook dat zagen we al in HDN en ook in Mugen Souls. Het combosysteem waarbij je verschillende aanvallen kan combineren door ze aan de actieknoppen toe te wijzen? Ik zie het verschil echt niet!
En dat is de zere plek waar we het eerder over hadden. Compile Heart brengt in rap tempo games uit, gemiddeld zo’n 7 à 8 per jaar, en stelt kwantiteit boven kwaliteit. Omdat de eerdere games die ik van ze gespeeld had allemaal zo absurd en uniek waren, wisten ze dit goed te maskeren. Maar nu we Fairy Fencer F krijgen, een redelijk standaard JRPG, vallen ze door de mand.
Natuurlijk heeft de game unieke kwaliteiten. Je kunt vergaarde Fury’s aan je karakters koppelen, ze gebruiken om dungeons te beïnvloeden en kunt ze versterken via Godly revival. Dit zijn echter allemaal kleinere aspecten die een beperkte invloed op je ervaring hebben. De karakters en het verhaal zijn amusant te noemen, hoewel het nooit bijster origineel wordt. Gelukkig zijn de Japanse voice acting en de dialogen goed genoeg om je als speler gemotiveerd te houden gedurende het dertig uur durende verhaal.
Conclusie
Fairy Fencer F is het tekstboekvoorbeeld van de zwakke punten van ontwikkelaar Compile Heart. Gemakzuchtig design, té herkenbare gameplay en weinig innovatie, maar vooral een hele hoop zelfplagiaat. Voorheen werd dit vergeven, de setting en het plot van die games was namelijk zo belachelijk en uniek dat dit de rest overschaduwde. Maar doordat Fairy Fencer F netjes binnen de lijntjes kleurt, valt het op dat de stiften nodig aan vervanging toe zijn.