De E3 van dit jaar had vele hoogtepunten. De backwards compatibility van de Xbox One verraste iedereen, Sony gooide hoge ogen met Final Fantasy 7: Remake, The Last Guardian en Shenmue 3 en bij Bethesda keek iedereen kwijlend naar Doom. De ster van Bethesda’s debuut op de beurs was echter niet de klassieke shooter, maar een game die veel sneller kwam dan iedereen durfde te hopen. Fallout 4 is er!
Vanaf het begin af aan waagt de nieuwe Fallout zich al op onbekend gebied. Daarmee doel ik niet op Boston en omgeving, welke we voor het eerst in de serie mogen verkennen, maar op een betere tijd. Het jaar is 2077 en hoewel de Verenigde Staten en China op gespannen voet met elkaar leven, is het leven goed. Huisrobots maken het leven makkelijker, de radio draait geweldige foute jaren vijftig-muziek en in jouw huis is net een klein bundeltje blijdschap geboren. En dan vallen de bommen.
♫It's The End Of The World♫
Veel tijd om van de vrede te genieten heb je niet wanneer de pleuris uitbreekt. Met je partner en kind op sleeptouw begeef je je naar Vault 111, dé plaats om je te verstoppen bij dreiging van radioactieve straling. Maar wat een nieuw leven zou moeten zijn blijkt al snel een nachtmerrie wanneer alle nieuwe ‘’bewoners’’ van de vault worden ingevroren. Tot overmaat van ramp wordt, wanneer je wakker wordt, je kind gestolen en je partner gedood.
Op het moment dat je uit je ijzige gevangenis ontsnapt wordt al gauw duidelijk dat er een hoop veranderd is terwijl je sliep. Tweehonderd jaar gingen voorbij en de ooit zo levendige Commonwealth is nu een verzameling van vervallen huizen, gemuteerde dieren en dode bomen. In deze ravage is het zoeken naar een zuigeling als het vinden van een naald in een warenhuis vol hooi en dus rest je geen andere keuze dan zien waar je voeten je brengen.
♫The Wanderer♫
Een dergelijke opzet werkt enkel wanneer de wereld die je verkent ook rijkelijk genoeg gevuld is om het interessant te houden, en wat dat betreft stelt Fallout 4 absoluut niet teleur. Elk gebouw in de verte kun je bezoeken en is waarschijnlijk een nest van super mutanten, ghouls of raiders. Maar ook wanneer je de vlaktes van de Commonwealth doorkruist zal je genoeg tegenkomen om je geboeid te houden. De wereld van Fallout 4 is bezaaid met plekken om te verkennen, mensen om te ontmoeten en loot om te vergaren. En die loot heb je nodig als je in het nieuwe building-gedeelte van de game duikt.
Wanneer je namelijk een nederzetting rekruteert voor de factie waar je je bij aansluit, kunt je deze naar hartenlust aanpassen. Bouw een akker om je gewassen te verbouwen en een pomp om water uit de grond te halen, zodat de bewoners van je nieuwe dorpje kunnen overleven. Bouw vervolgens een uitkijktoren voor de veiligheid en een omheining om bij een aanval de overhand te hebben en je nieuwe uitbasis is klaar voor gebruik.
♫Easy Living♫
De grote vraag is natuurlijk wat het bouwen, onderhouden en verdedigen van zo’n uitbasis voor voordelen voor jou als speler heeft. Het antwoord is: maar bar weinig. Je hebt een veilige plaats om je loot op te slaan, een shop op te richten en je wapens te verbeteren, maar van deze zaken doet eigenlijk alleen het eerste ertoe. Aan essentiële voorwerpen zoals Stimpacks, RadAway en ammunitie is namelijk geen tekort in de Commonwealth, wanneer je de tijd neemt om alle hoeken en gaten uit te kammen tenminste. Het gros van de spelers zal settlements dan ook al snel links laten liggen en al helemaal geen zuurverdiende perk points gebruiken voor bouwgerelateerde perks.
Deze perks kies je vanuit het nieuwe S.P.E.C.I.A.L.-systeem. S.P.E.C.I.A.L staat voor Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility en Luck, de zeven basisonderdelen van elke nieuwe Fallout-speler. Door deze attributen te verbeteren kun je bijvoorbeeld meer gespreksopties vrijspelen, meer spullen dragen óf langer het Vault-Tec Assisted Targeting System (afgekort VATS) gebruiken.
♫Pistol Packin' Mama♫
VATS is de oplossing die Bethesda RPG-fans die niets met shooters hebben geeft. Door VATS te activeren kun je in alle rust je vijand kiezen en kiezen op welk deel van zijn lichaam je wilt schieten. Percentages bij deze delen geven aan hoe groot de kans is dat je raakt, zodat je maximale schade kunt doen. Op deze manier kun je de tegenstand flink uitdunnen voor je aan het real-time schieten gaat, waardoor je ook van Fallout 4 kunt genieten zonder dat je razendsnel kunt richten en een getrainde triggerfinger hebt. Wel zo fijn voor de gamer die simpelweg van het verhaal wilt genieten.
Hoe dit verhaal zich ontvouwt ligt in grote lijnen vast. Echter is er genoeg ruimte voor speling aan de hand van de keuzes die je maakt. Je kunt je aansluiten bij een van de facties die de game je aanbiedt, banden smeden met tal van mogelijke reisgenoten en tegen heel wat tenen aan schoppen dan wel konten kussen. Zolang het je maar naar je zoon brengt mag alles. Pin je echter niet vast op het hoofdverhaal, aangezien deze één van de minst interessante van de game is.
Zonder in al te veel detail te treden wil ik zeggen dat ik een echt toppunt in dit verhaal miste. Het moment dat dit had moeten zijn stelde namelijk teleur door inconsistenties in het verhaal. Zo haalde een karakter tijdens het hoofdverhaal één van mijn companions aan, welke ik niet bij me of benoemd had. Dergelijke gesprekken, waarin een gebeurtenis of persoon wordt aangehaald die ik (nog) niet gezien of genoemd had, kwamen te vaak op cruciale momenten voor, waardoor je als speler uit je ervaring wordt getrokken. Als het er op neer komt is het echter een storm in een glas water.
♫Orange Colored Sky♫
Ik haalde het al eerder deze recensie aan, maar wil nogmaals benadrukken dat de kracht van Fallout 4 in diens wereld ligt. Het verkennen van allerlei plekken en het doen van side-quests om meer over de wereld te leren is waar je namelijk het leeuwendeel van de game mee bezig zult zijn. En op dat opzicht stelt Fallout 4 geen moment teleur.
Zelden zat ik zo gefocust naar het scherm te staren als tijdens mijn eerste radiation storm, welke de lucht oranje deed kleuren terwijl bliksemflitsen naar onder regenden. Nog nooit ging ik zo voorzichtig te werk als tijdens mijn eerste aanvaring met super mutants. Maar nog altijd wil ik terug naar de Commonwealth, om te zien welke geheimen het nog herbergt. Want zelfs met tientallen uren op de teller en het einde van de game achter de rug is een groot gedeelte van de map nog niet verkend. Ik wacht echter wel even tot er wat patches zijn geweest die de frameratedrops, haperingen en typische Bethesda-bugs hopelijk verhelpen.
Conclusie
Ondanks de zwakkere punten in het verhaal, de bugs die onderhand synoniem zijn aan Bethesda en een building-systeem dat niet helemaal uit de verf komt, is Fallout 4 een game die het wachten meer dan waard was. Wat een verlaten en vervallen puinhoop zou moeten zijn van wat ooit de menselijke beschaving was, is in werkelijkheid een wereld waarin je je zelden verveelt en waar je elke uithoek kunt verkennen om weer iets cools te vinden wat je anders had gemist. Dus aan het einde van de rit heb ik gewoon ♫Uranium Fever♫